Michaił Piotrowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michaił Piotrowski

Państwo działania	ZSRR, Rosja
Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1944 Erywań
profesor
Specjalność: starożytna i średniowieczna historia Bliskiego Wschodu, historia Jemenu, Koran, wczesna historia islamu
Alma Mater	Leningradzki Uniwersytet Państwowy
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Michaił Borisowicz Piotrowski (ros. Михаил Борисович Пиотровский, ur. 9 grudnia 1944 w Erywaniu) – rosyjski historyk orientalista, filolog, znawca sztuki, dyrektor Ermitażu (od 1992).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem dyrektora Ermitażu Borisa Piotrowskiego. W 1967 ukończył z wyróżnieniem Wydział Wschodni Leningradzkiego Uniwersytetu Państwowego (katedrę filologii arabskiej), w latach 1967–1991 pracował w Leningradzkim Oddziale Instytutu Orientalistyki, w 1973 obronił pracę kandydacką, a w 1985 doktorską. W 1991 został zastępcą dyrektora Muzeum Ermitażu ds. pracy naukowej, a w lipcu 1992 dyrektorem Państwowego Ermitażu, 1993–1996 był członkiem kolegium Ministerstwa Kultury Rosji (ponownie został nim w 2001). W 1996 został członkiem Rady przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej ds. kultury i sztuki, w 2001 prezesem Związku Muzeów Rosji, a w 2012 dziekanem Wydziału Wschodniego Petersburskiego Uniwersytetu Państwowego. Jest członkiem korespondentem Niemieckiego Instytutu Archeologicznego i honorowym członkiem Akademii Nauk Republiki Tatarstanu. W 2011 został wybrany deputowanym do Dumy Państwowej, jednak nie przyjął mandatu. Zna języki arabski i angielski. Napisał ponad 250 prac naukowych, m.in. na temat arabskiej kultury i języka.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Order Honoru (1997)
• Order „Za zasługi dla Ojczyzny” (dwukrotnie – 2004 i 2009)
• Order Przyjaźni (2016)
• Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (Polska, 2004)
• Order Oranje-Nassau (Holandia, 1996)
• Order Gwiazdy Polarnej (Szwecja, 1999)
• Order Lwa Finlandii (Finlandia, 2005)
• Order Franciszka Skaryny (Białoruś, 2014)
• Order Księcia Jarosława Mądrego (Ukraina, 2003)
• Order Wschodzącego Słońca (Japonia, 2007)
• Legia Honorowa (Francja, dwukrotnie – 1998 i 2004)
• Order Korony (Belgia) (2011)
• Order Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, dwukrotnie – 2000 i 2004)

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• https://ria.ru/spravka/20141209/1037194045.html (ros.)
• http://tass.ru/info/1631468 (ros.)
• https://www.hermitagemuseum.org/wps/portal/hermitage/about/hermitage_director/?lng=ru (ros.)