Michaił Miasnikowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michaił Miasnikowicz
Міхаіл Мясніковіч
Pełne imię i nazwisko	Michaił Uładzimirawicz Miasnikowicz
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1950 ; Nowy Snów
	Przewodniczący Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi V kadencji
Okres	od 16 stycznia 2015; do 6 grudnia 2019
Poprzednik	Anatol Rubinau
Następca	Natalla Kaczanawa
	Premier Republiki Białorusi
Okres	od 28 grudnia 2010; do 27 grudnia 2014
Poprzednik	Siarhiej Sidorski
Następca	Andriej Kobiakow
	Prezes/Przewodniczący Prezydium Narodowej Akademii Nauk Białorusi
Okres	od 19 października 2001
Poprzednik	Alaksandr Wajtowicz
	Kierownik Administracji Prezydenta Republiki Białorusi
Okres	od 10 października 1995; do 12 września 2001
Poprzednik	Leanid Sinicyn
Następca	Urał Łatypow
	Minister gospodarki mieszkaniowo-komunalnej Białoruskiej SRR
Okres	od 1986; do 1990
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Białorusi
Następca	Barys Batura
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Michaił Uładzimirawicz Miasnikowicz (biał. Міхаіл Уладзіміравіч Мясніковіч^[a], ros. Михаил Владимирович Мясникович, Michaił Władimirowicz Miasnikowicz; ur. 6 maja 1950 w Nowym Snowie) – białoruski ekonomista, polityk, działacz partyjny i państwowy; w latach 2001–2010 przewodniczący Narodowej Akademii Nauk Białorusi; w latach 2010–2014 premier Republiki Białorusi; w latach 2015–2019 przewodniczący Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi V kadencji; doktor nauk ekonomicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 maja 1950 roku we wsi Nowy Snów, w rejonie nieświeskim obwodu baranowickiego Białoruskiej SRR. W 1972 roku ukończył Brzeski Instytut Inżynieryjno-Budowlany^[1]^[2], uzyskując specjalność inżyniera technologa^[3]. W 1989 ukończył Mińską Wyższą Szkołę Partyjną^[1]^[2]. W 1994 roku uzyskał stopień kandydata nauk (odpowiednik polskiego stopnia doktora). Temat jego dysertacji kandydackiej brzmiał: Warunki i czynniki tworzenia gospodarski rynkowej w Republice Białorusi (analiza polityczno-ekonomiczna)^[3]. W 1998 roku otrzymał stopień doktora nauk ekonomicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego)^[1]^[2].

Od 1972 roku pracował jako inżynier^[1]^[2] w Wydziale Technicznym Instytutu Projektowego „Minskprojekt”^[4]. W latach 1973–1977 pracował w Zjednoczeniu Wytwórczym „Minskwodokanał” kolejno jako: inżynier, naczelnik oddziału wytwórczo-technicznego, główny inżynier dyrekcji ds. budownictwa infrastruktury gospodarki wodnej^[3]. Od 1977 roku pracował w Zarządzie Przedsiębiorstw Obsługi Komunalnej Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego jako główny inżynier, a od 1979 roku jako jego naczelnik^[4].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

W 1983 roku został przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Rady Deputowanych Ludowych Rejonu Sowieckiego Mińska^[1]^[2]. W 1984 roku^[5] został zastępcą przewodniczącego Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego^[1]^[2]. W latach 1985–1986^[5] był sekretarzem Mińskiego Komitetu Miejskiego Komunistycznej Partii Białorusi^[1]^[2].

W latach 1986–1990^[3] pełnił funkcję Ministra Gospodarki Mieszkaniowo-Komunalnej Białoruskiej SRR^[1]^[2]. Od 1990 roku był zastępcą przewodniczącego Rady Ministrów Białoruskiej SRR i przewodniczącym Komitetu Państwowego Białoruskiej SRR ds. Gospodarki i Planowania^[1]^[2]. W latach 1991–1994^[3] pełnił funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Rady Ministrów Białoruskiej SRR^[1]^[2]. Był bliskim politycznym sojusznikiem przewodniczącego Rady Ministrów Wiaczasłaua Kiebicza. W czasie wyborów prezydenckich w 1994 roku stał na czele jego sztabu wyborczego i był ostro krytykowany zarówno przez narodowo zorientowaną inteligencję, jak i przez kandydata na prezydenta Alaksandra Łukaszenkę. Mimo to, po zwycięstwie tego ostatniego, Miasnikowicz trafił do grona współpracowników prezydenta, podobnie jak wiele innych osób z otoczenia Kiebicza^[1]. 22 lipca 1994 roku został wicepremierem Białorusi^[6]. 10 października 1995 roku objął stanowisko Kierownika Administracji Prezydenta i zwolniony z obowiązków wicepremiera, z zachowaniem oficjalnego statusu wicepremiera^[7]^[8]. 12 września 2001 roku zwolniono go ze stanowiska w związku z przejściem do innej pracy^[9]. 19 października został prezesem Narodowej Akademii Nauk Białorusi^[10], a 26 października 2004 roku przeniesiony na stanowisko przewodniczącego Prezydium tej instytucji^[11].

28 grudnia 2010 roku, kilka dni po ogłoszeniu ponownego zwycięstwa Alaksandra Łukaszenki w wyborach prezydenckich, został przez niego mianowany szefem rządu^[12]. 27 grudnia 2014 został zdymisjonowany z tego stanowiska i zastąpiony przez Andrieja Kobiakowa^[13]. 16 stycznia 2015 roku objął stanowisko przewodniczącego Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi V kadencji^[14].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Zdaniem obrońcy praw człowieka Harego Pahaniajły, Michaił Miasnikowicz został wyznaczony na premiera niezgodnie z konstytucją. Według jej zapisów, premiera wyznacza prezydent po uzgodnieniu z parlamentem. Tymczasem Michaił Miasnikowicz został wyznaczony poprzez rozporządzenie prezydenta, a dopiero po pewnym czasie propozycja przyjęcia jego kandydatury została skierowana do Izby Reprezentantów. Zdaniem Pahaniajły, było to złamanie procedury i demonstracja braku szacunku dla konstytucji zarówno ze strony prezydenta, jak i parlamentu^[15].

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Michaił Miasnikowicz jest zwolennikiem integracji w ramach Wspólnoty Niepodległych Państw i Związku Białorusi i Rosji. Brał udział w opracowaniu dokumentów założycielskich ZBiR^[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Michaił Miasnikowicz jest żonaty, ma córkę i syna^[3].

Oznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order „Znak Honoru” (ZSRR, 1981);
Order Ojczyzny III stopnia (Białoruś, 2000);
Order Przyjaźni (Rosja, 2009)^[5];
Gramota Pochwalna Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi – Za wielki wkład w realizację socjalnej i ekonomicznej polityki Republiki Białorusi, aktywny udział w życiu politycznym i społecznym (28 kwietnia 2000)^[16].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Michaił Miasnikowicz jest autorem ponad 150 prac naukowych, w tym 14 monografii. Główne prace:

Stanowlenije rynocznoj ekonomiki w Riespublikie Biełaruś. Mińsk: BGEU, 1995;
Formirowanije finansowo-promyszlennych grupp w pieriechodnych ekonomikach (na primierie Riespubliki Biełaruś i Rossijskoj Fiedieracyi). SPb, 1997;
Intiegracyonnyje ekonomiczeskije processy w stranach SNG i ich intiensifikacyja. Mińsk, 1998;
Naucznyje osnowy innowacyonnoj diejatielnosti. Mińsk: Prawo i ekonomika, 2003;
Nacyonalnaja biezopasnost′ Riespubliki Biełaruś: Sowriemiennoje sostojanije i pierspiektiwy. Mińsk: Prawo i ekonomika, 2003 (ze współaut.);
Innowacyonnaja diejatielnost′ w Riespublikie Biełaruś: tieorija i praktika. Mińsk: Prawo i ekonomika, 2004;
Socyalno-ekonomiczeskoje razwitije Riespubliki Biełaruś: istoczniki i pierspiektiwy ustojcziwogo rosta. Mińsk: CSASI Narodowej Akademii Nauk Białorusi, 2005;
Uprawlenije sistiemoj obiespieczenija ekonomiczeskoj biezopasnosti. Mińsk: Prawo i ekonomika, 2006 (wsp. z S.S. Połonikiem i W.W. Puznikowem);
Nauka Biełarusi na sowriemiennom etapie. Mińsk: Biełaruskaja nawuka, 2006 (wsp. z A.I. Lesnikowiczem i S.M. Diedkowem);
Riespublika Biełaruś: makroekonomiczeskaja dinamika, innowacyonnoje razwitije, ekonomiczeskaja biezopasnost′. Mińsk, Biełaruskaja nawuka, 2009;
Riespublika Biełaruś pa puti k nowoj ekonomikie. Mińsk: Biełaruskaja nawuka, 2009;
Atomnaja eniergietika: sostojanije, problemy, pierspiektiwy. Mińsk: Biełaruskaja nawuka, 2009 (wsp. z A.A. Michalewiczem)^[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Rząd Michaiła Miasnikowicza

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Міхаіл Уладзімеравіч Мясьніковіч (czyt. Michaił Uładzimierawicz Miaśnikowicz).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Kto… ↓, s. 184–185.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encykłapiedyja... s. 250.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Мясникович Михаил Владимирович. who.bdg.by. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-06)]. (ros.).
↑ ^a ^b The 12th President, Chairman of NASB Presidium in 2004-2010 – Mikhail V. Myasnikovich. Narodowa Akademia Nauk Białorusi. [dostęp 2016-06-08]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Старшыня Прэзідыума НАН Беларусі ў 2004-2010 гг. Мясніковіч Міхаіл Уладзіміравіч. Narodowa Akademia Nauk Białorusi. [dostęp 2016-06-08]. (biał.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 22 июля 1994 г. №2. bankzakonov.com, 1994-07-22. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-07)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 10 октября 1995 г. №411. bankzakonov.com, 1995-10-10. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-28)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 4 января 1997 г. №15. bankzakonov.com, 1997-01-04. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 12 сентября 2001 г. №490. bankzakonov.com, 2001-09-12. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 19 октября 2001 г. №596. bankzakonov.com, 2001-10-19. [dostęp 2016-06-08]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 26 октября 2004 г. №518. bankzakonov.com, 2004-10-26. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. (ros.).
↑ 28 декабря Президент Республики Беларусь рассмотрел кадровые вопросы. president.gov.by, 2010-12-28. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-13)]. (ros.).
↑ Aleksander Łukaszenka zdymisjonował premiera, szefa banków i ministrów. wp.pl. [dostęp 2016-06-08].
↑ Сенатары выбралі Мясніковіча старшынёй Савета Рэспублікі. BiełTA, 2015-01-16 11:16. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-21)]. (biał.).
↑ Гары Паганяйла: Тое, як прызначылі Мясніковіча, прыніжае парламент. Biełsat TV, 2011-01-28. [dostęp 2016-06-08]. (biał.).
↑ П. Шипук: Постановление Президиума Совета Республики Национального собрания Республики Беларусь от 28 апреля 2000 г. №250-ПСР. bankzakonov.com, 2000-04-28. [dostęp 2016-06-08]. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
pod red. Hienadzia Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 5: M – pud. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 1999, s. 592. ISBN 985-11-0141-9. (biał.).

[a1-1] Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Міхаіл Уладзімеравіч Мясьніковіч (czyt. Michaił Uładzimierawicz Miaśnikowicz).

[a-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Kto… ↓, s. 184–185.

[n-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encykłapiedyja... s. 250.

[d-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Мясникович Михаил Владимирович. who.bdg.by. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-06)]. (ros.).

[b-5] The 12th President, Chairman of NASB Presidium in 2004-2010 – Mikhail V. Myasnikovich. Narodowa Akademia Nauk Białorusi. [dostęp 2016-06-08]. (ang.).

[c-6] Старшыня Прэзідыума НАН Беларусі ў 2004-2010 гг. Мясніковіч Міхаіл Уладзіміравіч. Narodowa Akademia Nauk Białorusi. [dostęp 2016-06-08]. (biał.).

[e-7] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 22 июля 1994 г. №2. bankzakonov.com, 1994-07-22. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-07)]. (ros.).

[f-8] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 10 октября 1995 г. №411. bankzakonov.com, 1995-10-10. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-28)]. (ros.).

[g-9] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 4 января 1997 г. №15. bankzakonov.com, 1997-01-04. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)]. (ros.).

[h-10] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 12 сентября 2001 г. №490. bankzakonov.com, 2001-09-12. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. (ros.).

[i-11] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 19 октября 2001 г. №596. bankzakonov.com, 2001-10-19. [dostęp 2016-06-08]. (ros.).

[j-12] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 26 октября 2004 г. №518. bankzakonov.com, 2004-10-26. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-20)]. (ros.).

[k-13] 28 декабря Президент Республики Беларусь рассмотрел кадровые вопросы. president.gov.by, 2010-12-28. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-13)]. (ros.).

[o-14] Aleksander Łukaszenka zdymisjonował premiera, szefa banków i ministrów. wp.pl. [dostęp 2016-06-08].

[p-15] Сенатары выбралі Мясніковіча старшынёй Савета Рэспублікі. BiełTA, 2015-01-16 11:16. [dostęp 2016-06-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-21)]. (biał.).

[l-16] Гары Паганяйла: Тое, як прызначылі Мясніковіча, прыніжае парламент. Biełsat TV, 2011-01-28. [dostęp 2016-06-08]. (biał.).

[m-17] П. Шипук: Постановление Президиума Совета Республики Национального собрания Республики Беларусь от 28 апреля 2000 г. №250-ПСР. bankzakonov.com, 2000-04-28. [dostęp 2016-06-08]. (ros.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

Białoruska Republika Ludowa (1918–1920)	Jazep Waronka (1918) Roman Skirmunt (1918) Iwan Sierada (1918) Anton Łuckiewicz (1918–1919) Wacłau Łastouski (1919–1920)
Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka (1920–1991)	Alaksandr Czarwiakou (1920–1924) Jazep Adamowicz (1924–1927) Mikałaj Haładzied (1927–1937) Danił Wołkowicz (1937) Apanas Kawalou (1937–1938) Kuźma Kisialou (1938–1940) Iwan Bylinski (1940–1944) Pantielejmon Ponomarienko (1944–1948) Alaksiej Klaszczou (1948–1953) Kirył Mazurau (1953–1956) Mikałaj Auchimowicz (1956–1959) Cichan Kisialou (1959–1978) Alaksandr Aksionau (1978–1983) Uładzimir Browikau (1983–1986) Michaił Kawalou (1986–1990) Wiaczasłau Kiebicz (1990–1991)
Republika Białorusi (od 1991)	Wiaczasłau Kiebicz (1991–1994) Michaił Czyhir (1994–1996) Siarhiej Linh (p.o., 1996–1997) Siarhiej Linh (1997–2000) Uładzimir Jarmoszyn (p.o., 2000) Uładzimir Jarmoszyn (2000–2001) Hienadź Nawicki (p.o., 2001) Hienadź Nawicki (2001–2003) Siarhiej Sidorski (p.o., 2003) Siarhiej Sidorski (2003–2010) Michaił Miasnikowicz (2010–2014) Andriej Kobiakow (2014–2018) Siarhiej Rumas (2018–2020) Raman Hałouczenka (od 2020)