Michael Greis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michael Greis

Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1976 Füssen
Klub	SK Nesselwang
Wzrost	176 cm
Debiut w PŚ	28.02 2001, Soldier Hollow (66. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze punkty w PŚ	2.03 2001, Soldier Hollow (6. miejsce - sprint)
Pierwsze podium w PŚ	18.01 2002, Ruhpolding (2. miejsce - sprint)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Igrzyska olimpijskie złoto Turyn 2006 b.indywidualny złoto Turyn 2006 sztafeta złoto Turyn 2006 b.masowy Mistrzostwa świata złoto Oberhof 2004 sztafeta złoto Anterselva 2007 b.masowy złoto Östersund 2008 szt.mieszana srebro Hochfilzen 2005 b.indywidualny srebro Anterselva 2007 b.indywidualny srebro Chanty-Mansyjsk 2011 szt.mieszana brąz Chanty-Mansyjsk 2005 szt.mieszana brąz Anterselva 2007 sztafeta brąz Östersund 2008 sztafeta brąz Pjongczang 2009 szt.mieszana brąz Pjongczang 2009 sztafeta brąz Ruhpolding 2012 sztafeta Puchar Świata Kryształowa kula 2006/2007 Puchar Świata (Sprint) Mała kryształowa kula 2006/2007 Puchar Świata (Bieg indywidualny) Mała kryształowa kula 2004/2005 Mała kryształowa kula 2005/2006 Mała kryształowa kula 2008/2009 2. miejsce 2006/2007
Inne nagrody
Medal Holmenkollen 2011
Multimedia w Wikimedia Commons

Michael Greis (ur. 18 sierpnia 1976 w Füssen) – niemiecki biathlonista, trzykrotny mistrz olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata, a także zdobywca Pucharu Świata. Od 17 maja 2019 główny trener reprezentacji Polski kobiet w biathlonie^[1].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces osiągnął w 1999 roku, zdobywając w kategorii juniorów złoty medal w sztafecie na mistrzostwach Europy w Iżewsku. Od początku XXI wieku zaliczał się do ścisłej czołówki światowej. W Pucharze Świata zadebiutował 28 lutego 2001 roku w Soldier Hollow, zajmując 66. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze punkty wywalczył dwa dni później w tej samej miejscowości, zajmując szóste miejsce w sprincie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 18 stycznia 2002 roku w Ruhpolding, kończąc rywalizację w sprincie na drugiej pozycji. Rozdzielił tam Francuza Raphaëla Poirée oraz Frode Andresena z Norwegii. W kolejnych startach jeszcze 33 razy stawał na podium, odnosząc przy tym jedenaście zwycięstw: 14 grudnia 2006 roku w Hochfilzen, 12 stycznia 2008 roku w Ruhpolding, 18 stycznia 2008 roku w Anterselvie i 19 marca 2009 roku w Trondheim triumfował w sprincie, 9 lutego 2005 roku i 11 lutego 2006 roku w Cesana San Sicario oraz 3 grudnia 2008 roku w Östersund wygrywał bieg indywidualny, 25 lutego 2006 roku w Cesana San Sicario i 11 lutego 2007 roku w Anterselvie zwyciężał w biegach masowych, a 13 stycznia 2008 roku w Ruhpolding i 29 lutego 2008 roku w Pjongczangu był najlepszy w biegu pościgowym. Ostatnie pucharowe podium wywalczył 20 stycznia 2011 roku w Anterselvie, zajmując drugie miejsce w sprincie.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2006/2007, kiedy zwyciężył w klasyfikacji generalnej, wyprzedzając Norwega Ole Einara Bjørndalena i Raphaëla Poirée. Zwyciężył też w klasyfikacji sprintu, a w klasyfikacji biegu indywidualnego był drugi. Ponadto w sezonach 2004/2005, 2005/2006 i 2008/2009 wygrywał klasyfikację biegu indywidualnego.

Pierwszy medal wśród seniorów wywalczył w 2004 r., kiedy na mistrzostwach świata w Oberhofie zdobył złoty medal w składzie sztafety niemieckiej. Rok później podczas mistrzostw świata w Hochfilzen został wicemistrzem świata w biegu indywidualnym, rozdzielając Czecha Romana Dostála i swego rodaka Ricco Großa. W 2005 roku zdobył też brązowy medal w sztafecie mieszanej na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku, gdzie wystartował razem z Uschi Disl, Kati Wilhelm i Ricco Großem.

Kolejne trzy medale wywalczył na mistrzostwach świata w Anterselvie w 2007 roku. Najpierw zdobył srebro w biegu indywidualnym, plasując się między Raphaëlem Poirée i Czechem Michalem Šlesingrem. Następnie wraz z kolegami z reprezentacji zajął trzecie miejsce w sztafecie. Ponadto zwyciężył w biegu masowym, wyprzedzając kolejnego Niemca - Andreasa Birnbachera i Raphaëla Poirée. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Östersund nie zdobywał medali w startach indywidualnych. Za to wspólnie z Sabriną Buchholz, Magdaleną Neuner i Andreasem Birnbacherem zwyciężył w sztafecie mieszanej, a męska sztafeta niemiecka w składzie Michael Rösch, Alexander Wolf, Andreas Birnbacher i Michael Greis zajęła trzecie miejsce. W obu tych konkurencjach zdobył brązowe medale podczas mistrzostw świata w Pjongczangu w 2009 roku. Ostatni medal w zawodach tego cyklu zdobył w 2012 roku, razem z kolegami ze sztafety zajmując trzecie miejsce na mistrzostwach świata w Ruhpolding.

W 2002 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, zajmując 15. miejsce w sprincie i 16. w biegu pościgowym. Cztery lata później, podczas igrzysk olimpijskich w Turynie, pierwszego dnia zawodów sięgnął po złoto w biegu indywidualnym. O 16 sekund wyprzedził Ole Einara Bjørndalena, a o ponad minutę jego rodaka - Halvarda Hanevolda. W sprincie uplasował się poza czołową trzydziestką, jednak w biegu na dochodzenie był ósmy. Drugi złoty medal zdobył w składzie niemieckiej sztafety, wspólnie ze Svenem Fischerem, Ricco Großem i Michaelem Röschem. Ponadto zwyciężył w biegu masowym na 15 kilometrów, wygrywając o 6,3 sekundy z Tomaszem Sikorą. Brał też udział w igrzyskach w Vancouver w 2010 roku, gdzie zajął między innymi piątą pozycję w biegu pościgowym i sztafecie.

Jego trenerem był Fritz Fischer^[2]. W 2011 r. otrzymał medal Holmenkollen^[3].

Na początku grudnia 2012 roku ogłosił zakończenie sportowej kariery^[4].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Zimowe igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w poszczególnych sezonach[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Pudła	Czas biegu	Przypisy
1.	9 lutego	2005	Cesana San Sicario	Bieg indywidualny na 20 km	0+0+0+0	53:18,7	–
2.	11 lutego	2006	Cesana San Sicario	Bieg indywidualny na 20 km	0+1+0+0	54:23,0	IO
3.	25 lutego	2006	Cesana San Sicario	Bieg masowy na 15 km	0+0+1+0	47:20,02	IO
4.	14 grudnia	2006	Hochfilzen	Sprint na 10 km	0+1	25:03,7	–
5.	11 lutego	2007	Anterselva	Bieg masowy na 15 km	0+0+2+0	37:52,12	MŚ
6.	12 stycznia	2008	Ruhpolding	Sprint na 10 km	0+0	24:59,2	–
7.	13 stycznia	2008	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	0+0+0+1	36:23,42	–
8.	18 stycznia	2008	Anterselva	Sprint na 10 km	0+0	25:05,4	–
9.	29 lutego	2008	Pjongczang	Bieg pościgowy na 12,5 km	2+0+1+0	32:49,56	–
10.	3 grudnia	2008	Östersund	Bieg indywidualny na 20 km	0+1+0+0	58:52,5	–
11.	19 marca	2009	Trondheim	Sprint na 10 km	0+0	26:11,3	–

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	18 stycznia	2002	Ruhpolding	Sprint na 10 km	2.	0+0	24:22,8	+17,3	Raphaël Poirée
2.	9 marca	2002	Östersund	Sprint na 10 km	2.	0+0	26:53,6	+13,9	Sven Fischer
3.	11 stycznia	2004	Pokljuka	Bieg masowy na 15 km	3.	1+0+1+0	38:11,0	+2,3	Halvard Hanevold
4.	4 marca	2004	Fort Kent	Sprint na 10 km	2.	0+0	24:02,4	+1:01,8	Raphaël Poirée
5.	9 lutego	2005	Cesana San Sicario	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	53:18,7	–	–
6.	9 marca	2005	Hochfilzen	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+0+0	1:00:33,9	+9,4	Roman Dostal
7.	8 grudnia	2005	Hochfilzen	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+1+0	54:01,4	+12,8	Raphaël Poirée
8.	14 stycznia	2006	Ruhpolding	Sprint na 10 km	3.	0+1	25:15,3	+11,8	Frode Andresen
9.	11 lutego	2006	Cesana San Sicario	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+1+0+0	54:23,0	–	–
10.	25 lutego	2006	Cesana San Sicario	Bieg masowy na 15 km	1.	0+0+1+0	47:20,02	–	–
11.	30 listopada	2006	Östersund	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+0+0+1	52:11,3	+32,7	Ole Einar Bjørndalen
12.	2 grudnia	2006	Östersund	Sprint na 10 km	3.	0+1	24:33,4	+17,2	Ole Einar Bjørndalen
13.	8 grudnia	2006	Hochfilzen	Sprint na 10 km	2.	1+0	27:07,1	+39,2	Ole Einar Bjørndalen
14.	14 grudnia	2006	Hochfilzen	Sprint na 10 km	1.	0+1	25:03,7	–	–
15.	6 stycznia	2007	Oberhof	Sprint na 10 km	2.	1+0	28:41,9	+3,5	Nikołaj Krugłow
16.	6 lutego	2007	Anterselva	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+1+0+1	56:41,4	+26,8	Raphaël Poirée
17.	11 lutego	2007	Anterselva	Bieg masowy na 15 km	1.	0+0+2+0	37:52,12	–	–
18.	4 marca	2007	Lahti	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+1+0	31:09,7	+6,0	Raphaël Poirée
19.	8 marca	2007	Oslo	Bieg indywidualny na 20 km	2.	0+0+1+0	56:57,2	+5,5	Raphaël Poirée
20.	10 marca	2007	Oslo	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	1+0+1+1	31:58,5	+55,9	Ole Einar Bjørndalen
21.	18 marca	2007	Chanty-Mansyjsk	Bieg masowy na 15 km	2.	0+1+2+1	42:42,4	+12,7	Iwan Czeriezow
22.	12 stycznia	2008	Ruhpolding	Sprint na 10 km	1.	0+0	24:59,2	–	–
23.	13 stycznia	2008	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	0+0+0+1	36:23,42	–	–
24.	18 stycznia	2008	Anterselva	Sprint na 10 km	1.	0+0	25:05,4	–	–
25.	19 stycznia	2008	Anterselva	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+1+2+1	33:15,3	+28,7	Björn Ferry
26.	20 stycznia	2008	Anterselva	Bieg masowy na 15 km	3.	1+0+1+0	36:53,2	+26,3	Ole Einar Bjørndalen
27.	29 lutego	2008	Pjongczang	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	2+0+1+0	32:49,56	–	–
28.	3 grudnia	2008	Östersund	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+1+0+0	58:52,5	–	–
29.	19 marca	2009	Trondheim	Sprint na 10 km	1.	0+0	26:11,3	–	–
30.	9 stycznia	2010	Oberhof	Sprint na 10 km	2.	0+2	28:47,8	+2,8	Jewgienij Ustiugow
31.	14 stycznia	2010	Ruhpolding	Sprint na 10 km	3.	0+0	24:01,0	+33,5	Emil Hegle Svendsen
32.	18 grudnia	2010	Pokljuka	Sprint na 10 km	3.	0+0	27:34,6	+8,7	Björn Ferry
33.	16 stycznia	2011	Ruhpolding	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+0+0	32:03,5	+6,9	Björn Ferry
34.	20 stycznia	2011	Anterselva	Sprint na 10 km	2.	0+0	23:46,2	+10,0	Anton Szypulin

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie IBU. services.biathlonresults.com. [dostęp 2010-10-08]. (ang.).
• Michael Greis. skisport365.com. [dostęp 2019-10-09]. (ang.).
• Michael Greis Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2019-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-04)]. (ang.).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]