Michał Stachyra – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michał Stachyra
Puszon
Ilustracja
Michał Stachyra na Pyrkonie (Poznań 2015)
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1978
Kraków

Zawód, zajęcie

projektant i wydawca gier planszowych

Multimedia w Wikimedia Commons

Michał Stachyra, ps. Puszon (ur. 27 grudnia 1978 w Krakowie) – polski ekonomista, autor i wydawca gier planszowych, fabularnych oraz karcianych, redaktor naczelny czasopism branżowych i linii książek, publicysta, bloger, badacz popkultury, działacz społeczny oraz przedsiębiorca. Był właścicielem wydawnictwa Kuźnia Gier oraz marek z nim związanych: Gry na Zamówienie, Fajne RPG, Magia i Miecz i Wydawnictwo Van Der Book[1][2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 grudnia 1978 w Krakowie[4]. Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie[5] oraz Studiów Europejskich na Akademii Ekonomicznej[3], studiował także na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Od młodości aktywny miłośnik gier i fantastyki – był organizatorem kilkunastu edycji konwentów: Krakon, Imladris, ConQuest, Constar, Magicon, Orkon, Dracool oraz Polcon. Ponadto był jednym z organizatorów oraz członkiem kapituł fandomowych nagród branżowych: Pucharu Mistrza Mistrzów, Gramy! i Quentina (w kapitule w latach 2000–2007). Był twórcą pierwszej strony internetowej polskiego fandomu oraz strony autorskiej pisarza Mirosława P. Jabłońskiego[6][7]

Był wiceprezesem Galicyjskiej Gildii Fanów Fantastyki, honorowym członkiem Krakowskiego Klubu Miłośników Fantastyki[7], a w latach 2008–2011 zasiadał w zarządzie Związku Stowarzyszeń „Fandom Polski”[8].

Był korektorem podręczników do gry fabularnej Legenda Pięciu Kręgów[6]. Wydawał i był redaktorem naczelnym fanzinu „Quenta”. Był redaktorem naczelnym Magazynu Gry Planszowe oraz stałym współpracownikiem kilku pism związanych z grami lub fantastyką[6][7]. Publikował artykuły w prasie i serwisach internetowych związanych z grami i fantastyką[1][9].

W 2005 roku założył, wraz z Maciejem Zasowskim, wydawnictwo Kuźnia Gier tworzące i wydające gry planszowe, karciane i fabularne, od 2013 roku prowadził je samodzielnie. Był wydawcą i redaktorem prowadzącym gier fabularnych (RPG) – linie Wolsung, Savage Worlds, Adventurers oraz Pieśń Lodu i Ognia: Gra o Tron RPG. W latach 2009–2013 był wydawcą gry kolekcjonerskiej Veto[9]. Od 2014 roku był wydawcą czasopisma Magia i Miecz[2][10][11][12].

Jest autorem około trzydziestu gier planszowych takich jak Wiedźmin – Przygodowa Gra Karciana, Wiedźmin: gra promocyjna, Wiochmen Rejser, Erynie, Rice Wars, Kapitan Bomba – gra karciana czy Wolsung: the Boardgame[9][10][13]. Ponadto był producentem i wydawcą kilkunastu innych tytułów, w tym: Munchkin, 1984: Animal Farm, Alcatraz: The Scapegoat, Kingpin, Wiochmen 2[14]. Jest współautorem kilku podręczników do gier fabularnych min.: systemu Q10, dodatku do systemu: Wiedźmin: Gra wyobraźni, podręczników z linii Wolsung[10][11][15][16].

W 2015 został jedną z twarzy kampanii społecznej „Tata bliżej dziecka” organizowanej przez Pełnomocnik Rządu do spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn[17].

W grudniu 2018 w wyborach do rad dzielnic Krakowa uzyskał mandat radnego dzielnicy III Prądnik Czerwony[18][19], został przewodniczącym Komisji Praworządności i Bezpieczeństwa Publicznego[20]. Był prezesem Forum Mieszkańców Prądnika Czerwonego[21], prezesem Instytutu Juliusza Lea oraz członkiem zespołów międzynarodowego i miejskiego Klubu Jagiellońskiego[3][22].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszka w Krakowie. Ma dwoje dzieci: córkę Zofię i syna Piotra[23].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Gry planszowe i karciane[edytuj | edytuj kod]

Autor lub współautor następujących gier planszowych i karcianych, wszystkie pozycje poza zaznaczonymi – nakładem wydawnictwa Kuźnia Gier[9][10][13][24]:

Gry fabularne[edytuj | edytuj kod]

Współautor gier fabularnych i dodatków do nich, wszystkie pozycje poza zaznaczonymi – nakładem wydawnictwa Kuźnia Gier[10][11][15][16]:

  • Biały Wilk 2: Tajemnice Novigradu – dodatek do systemu: Wiedźmin: Gra wyobraźni (2001, Wydawnictwo Mag)
  • uniwersalny system RPG: Q-10 (2004, Grupa Quest)
  • system Wolsung. Magia Wieku Pary (2009)
  • system Wolsung. Steam Pulp Fantasy (2012, jęz. angielski, Kuźnia Gier i Studio 2 Publishing)
  • dodatki do systemu Wolsung:
    • Operacja Wotan (2009)
    • Lyonesse: Miasto, Mgła, Maszyna (2010)
    • W pustyni i w puszczy (2010)
    • Almanach nadzwyczajny (2011)
    • Slawia (2013)
    • Wolsung Trailer – Set für Schnellstarter (2014, jęz. niemiecki, Kuźnia Gier i Redaktion Phantastik)
    • Urdapedia 1 (2015, jęz. niemiecki, Kuźnia Gier i Redaktion Phantastik)
    • Urdapedia 2 (2016, jęz. niemiecki, Kuźnia Gier i Redaktion Phantastik)
  • Światotworzenie. Edycja rozszerzona (2013)

Inne[edytuj | edytuj kod]

Publikował swoje artykuły w pismach związanych z grami „bez prądu” i z fantastyką, m.in. w: Magii i Mieczu (zarówno w starej, jak i nowej edycji), Portalu, Magazynie Gry Planszowe, Labiryncie, Hyperionie, Science Fiction[9], Gozoku, Inkluzie[11] oraz licznych portalach internetowych[2], a także gazetach codziennych m.in. Dzienniku Polskim oraz na blogu o popkulturze Geeekozaur.pl, prowadzonym wraz z Maciejem Sabatem[1]. Brał udział w nagraniach podcastu Klubu Jagiellońskiego – Krakowskie Gadanie, publikował też na stronie Klubu[3][22].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Laureat nagrody Identyfikatory Pyrkonu za rok 2014 jak Promotor Fantastyki[25]
  • Laureat nagrody Śląkfa za rok 2009 jak Wydawca Roku[26]
  • Laureat nagrody Lux in Tenebris za rok 2009 jako Wydawca Roku

Nominacje[edytuj | edytuj kod]

  • Nominowany do Śląkfy 2000 jako Fan Roku[27];
  • Nominowany do nagrody Lux in Tenebris za rok 2009 jako Fenomen Roku
  • Nominowany do Nagrody Golema za rozpowszechnianie i propagowanie fantastyki w Polsce w 2011
  • Gry planszowe Rice Wars i Wolsung nominowane były do nagrody Gra Roku 2009[28]
  • Gra fabularna Wolsung (edycja angielska) nominowana do nagrody ENnies 2013[29] w kategorii Best Writing[30]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c O Geekozaurze. Geekozaur.pl. [dostęp 2021-06-10].
  2. ↑ a b c Biogram Michała Stachyry. Fajne RPG. [dostęp 2021-06-10].
  3. ↑ a b c d Kim jest następca Merkel? Armin Laschet – kontynuator, nie rewolucjonista. klubjagiellonski.pl. [dostęp 2021-02-18].
  4. ↑ Blog Michała Stachyry. polter.pl. [dostęp 2021-06-10].
  5. ↑ Moje liceum – Sobieski. [dostęp 2021-02-18].
  6. ↑ a b c Michał Stachyra. Strona nagrody „Quentin”. [dostęp 2021-06-10].
  7. ↑ a b c Joanna Zielińska: Poczet fanów. 2000-11-07. [dostęp 2021-06-10].
  8. ↑ O Związku Stowarzyszeń. Związek Stowarzyszeń „Fandom Polski”. [dostęp 2021-06-10].
  9. ↑ a b c d e Gier kowalem być – wywiad. Esensja.pl. [dostęp 2021-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-20)].
  10. ↑ a b c d e Profil designera: Michał Stachyra. Board Game Geek. [dostęp 2021-06-10]. (ang.).
  11. ↑ a b c d Michał Stachyra. rpggeek.com. [dostęp 2021-05-20]. (ang.).
  12. ↑ Informacja na stronie pisma. Magia i Miecz. [dostęp 2021-06-10].
  13. ↑ a b Portfolio marki Gry Na Zamówienie. Gry Na Zamówienie. [dostęp 2021-06-10].
  14. ↑ Kuźnia Gier. boardgamegeek.com. [dostęp 2021-02-18].
  15. ↑ a b Q10 RPG – Autorzy. q10.rpg.pl. [dostęp 2021-05-20].
  16. ↑ a b Michał Stachyra. goodreads.com. [dostęp 2021-06-10].
  17. ↑ Tata bliżej dziecka. rownetraktowanie.gov.pl. [dostęp 2018-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-08)].
  18. ↑ Obwieszenie w sprawie danych o kandydatach na członków Rady. bip.krakow.pl. [dostęp 2018-12-04].
  19. ↑ Wstępne wyniki wyborów do rad dzielnic 02.12.2018 r. – wizualizacja. bip.krakow.pl. [dostęp 2018-12-04].
  20. ↑ Skład rady dzielnicy. dzielnica3.krakow.pl. [dostęp 2021-04-14].
  21. ↑ Forum Mieszkańców Prądnika Czerwonego. ngo.krakow.pl. [dostęp 2021-06-10].
  22. ↑ a b Czy Kraków jest zielonym miastem?. anchor.fm. [dostęp 2021-06-22].
  23. ↑ Michał Stachyra (Puszon). [dostęp 2021-09-28].
  24. ↑ Board Games by Michał Stachyra, Radosław Szeja. boardgameatlas.com. [dostęp 2021-06-22]. (ang.).
  25. ↑ Zwycięzcy Identyfikatorów Pyrkonu 2015. polter.pl. [dostęp 2021-06-10].
  26. ↑ Kuźnia Gier otrzymała Śląkfę. gexe.pl. [dostęp 2021-06-10].
  27. ↑ Nagrody. Miesięcznik ŚKF. [dostęp 2015-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  28. ↑ Agricola zgarnia wszystko. Games Fanatic. [dostęp 2021-06-10].
  29. ↑ Nagroda dla najlepszych gier fabularnych przyznawana na Gen Conie.
  30. ↑ Marcin ‘Qendi’ Sztomberski: Głosowanie na ENnies rozpoczęte!. 2013-07-22. [dostęp 2015-05-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Laureaci Śląkfy w kategorii Wydawca Roku
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Stachyra&oldid=71777078”