Michał Lewicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michał Lewicki
Kardynał prezbiter
prymas Galicji i Lodomerii
Ilustracja
Kraj działania

Galicja i Lodomeria

Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1774
Łanczyn

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1858
Uniów

Miejsce pochówku

Ławra Uniowska

Unicki arcybiskup lwowski
Okres sprawowania

1816–1858

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Prezbiterat

1798

Nominacja biskupia

20 września 1813
unicki biskup przemyski

Chirotonia biskupia

20 września 1813

Kreacja kardynalska

16 czerwca 1856
Pius IX

Odznaczenia
Kawaler Orderu Leopolda (Austria)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

20 września 1813

Konsekrator

Antoni Angełłowicz

Współkonsekratorzy

Jan Jakub Symonowicz

Michał Lewicki (ukr. Миха́йло Леви́цький; ur. 16 sierpnia 1774 w Łanczynie, zm. 14 stycznia 1858 w Uniowie[1]) – duchowny katolicki obrządku ukraińskiego, kardynał (kapelusz otrzymał 16 czerwca 1856 w Uniowie). Prymas Galicji i Lodomerii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie księdza proboszcza greckokatolickiego Stefana Lewickiego herbu Rogala[2].

Ukończył teologię we Lwowie, wyświęcony w 1798. W 1808 został proboszczem parafii katedralnej. 20 września 1813 został mianowany biskupem Przemyśla obrządku ukraińskiego, 8 marca 1816 został podniesiony do rangi metropolity Lwowa, Halicza i Krzemieńca. W 1848 cesarz Franciszek Józef I nadał mu tytuł prymasa Galicji i Lodomerii. 16 czerwca 1856 został przez papieża Piusa IX mianowany kardynałem prezbiterem.

W 1843 metropolita zaproponował władzom austriackim użycie terminów urzędowych „Rutenische Sprache” i „Rutenische Nation”, co rozpatrzono pozytywnie. On również był pomysłodawcą nazwy „Rusin” (Ruthenen) na określenie galicyjskich Ukraińców[3].

Funkcję przejął po administratorze metropolii Mychajle Harasewyczu. Ostatnie lata spędził w Uniowie, rządy metropolii sprawował biskup sufragan Grzegorz Jachimowicz. Jego następcą na stolicy metropolitalnej lwowskiej obrządku ukraińskiego był Josyf Sembratowycz.

Został pochowany w Uniowie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Gazeta Lwowska”, 18 stycznia 1858. 
  2. Перший львівський кардинал Михайло Левицький
  3. Marian Stolarczyk. Problem ukraiński w polityce polskich demokratów i Centralnej Rady Narodowej (do lipca 1848 r.). „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Historia”. 3 (10), s. 43, 1993. ISSN 0866-9996. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]