Michał Kwiatkowski (kolarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michał Kwiatkowski
	; Michał Kwiatkowski (2014)
Data i miejsce urodzenia	2 czerwca 1990 ; Chełmża
Obywatelstwo	Polska
Wzrost	176 cm
	Informacje klubowe
Klub	Team Ineos
Kariera seniorska
Lata	Drużyna
do 2009	Pacific Toruń
2010	Caja Rural
2011	Team RadioShack
2012–2015	Omega Pharma-Quick Step
2016–	Team Sky (Team Ineos)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Mistrzostwa świata
	Omega Pharma-Quick-Step Cycling Team
	Team Sky
	Odznaczenia

Michał Kwiatkowski (ur. 2 czerwca 1990 w Chełmży)^[1] – polski kolarz szosowy, zawodnik profesjonalnej, brytyjskiej drużyny Team Ineos. Mistrz świata w wyścigu ze startu wspólnego z 2014 roku oraz drużynowy mistrz świata w jeździe na czas w barwach Etixx-Quick Step z roku 2013. Mistrz Europy i świata w kategorii juniorów. Medalista mistrzostw Polski seniorów na szosie i na torze. Olimpijczyk z Londynu (2012), Rio de Janeiro (2016) i Tokio (2020). Zwycięzca Tour de Pologne i Tirreno-Adriático z roku 2018.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Kariera juniorska i młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Chełmży, lecz pochodzi z miejscowości Działyń na Ziemi Dobrzyńskiej. Kolarstwo zaczął uprawiać w 2001 roku w klubie Warta Działyń, który jest filią klubu TKK Pacific Toruń, którego jest wychowankiem^[2].

2007[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze sukcesy odniósł w 2007 roku. Został wówczas mistrzem Europy juniorów w szosowym wyścigu ze startu wspólnego oraz wicemistrzem Europy juniorów w jeździe indywidualnej na czas. Wygrał także Międzynarodowy Wyścig Kolarski o Puchar Prezydenta Miasta Grudziądza oraz Wyścig Pokoju Juniorów. Ponadto zdobył mistrzostwo Polski juniorów w wyścigu szosowym ze startu wspólnego, wicemistrzostwo Polski juniorów w wyścigu górskim oraz brązowy medal mistrzostw Polski juniorów w jeździe indywidualnej na czas. Triumfował także w klasyfikacji końcowej kolarskiej ProLigi w kategorii juniorów. Sukcesy te przyniosły mu także pierwsze miejsce w rankingu juniorów Międzynarodowej Unii Kolarskiej (UCI)^[3]. Ponadto został mistrzem Polski juniorów w torowym wyścigu punktowym, wyścigu na 3000 m na dochodzenie i drużynowym wyścigu na 4000 m na dochodzenie.

2008[edytuj | edytuj kod]

W 2008 zdobył juniorskie mistrzostwo Polski, mistrzostwo Europy i mistrzostwo świata w jeździe indywidualnej na czas, ponownie zwyciężył w Wyścigu Pokoju Juniorów, a także zdobył brązowy medal mistrzostw Europy juniorów w torowym wyścigu punktowym i brązowy medal mistrzostw Polski juniorów w szosowym wyścigu ze startu wspólnego, a w drużynowym wyścigu torowym na dochodzenie także mistrzostwo Polski juniorów. Drugie mistrzostwo Polski juniorów na torze zdobył w wyścigu punktowym.

2009[edytuj | edytuj kod]

W 2009 został mistrzem Polski w wyścigu szosowym ze startu wspólnego w kategorii U23. Startował także w mistrzostwach świata w kategorii U23, zajmując 43. miejsce w jeździe indywidualnej na czas i nie kończąc wyścigu szosowego ze startu wspólnego.

2010[edytuj | edytuj kod]

W 2010 w tej samej kategorii wiekowej zajął na mistrzostwach świata 38. miejsce w jeździe indywidualnej na czas oraz 77. miejsce w wyścigu szosowym ze startu wspólnego, a w mistrzostwach Polski zajął drugie miejsce w jeździe indywidualnej na czas (również w kategorii U23).

Sukcesy torowe wśród seniorów[edytuj | edytuj kod]

W 2008 zdobył mistrzostwo Polski seniorów w wyścigu punktowym i wicemistrzostwo Polski seniorów w torowym wyścigu drużynowym na dochodzenie (z Pacific Toruń).

Szosowa kariera seniorska[edytuj | edytuj kod]

Od 2010 startuje w peletonie zawodowym. Jego pierwszą drużyną była hiszpańska Caja Rural . W 2011 występował w zespole Team RadioShack, od 2012 w Omega Pharma-Quick Step.

W 2011 debiutował w mistrzostwach świata w kategorii seniorów, zajmując 48. miejsce w jeździe indywidualnej na czas i 31. miejsce w wyścigu szosowym ze startu wspólnego.

W 2012 został wicemistrzem Polski w jeździe indywidualnej na czas. Sukces odniósł także w Tour de Pologne, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, tracąc do zwycięzcy pięć sekund (przez dwa etapy tego wyścigu był jego liderem). W tym samym roku wystartował też w Giro d'Italia, zajmując w klasyfikacji końcowej 136. miejsce. Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie (2012) zajął 60. miejsce w wyścigu szosowym ze startu wspólnego.

2013[edytuj | edytuj kod]

W 2013 wywalczył mistrzostwo Polski w wyścigu szosowym ze startu wspólnego, wicemistrzostwo Polski w jeździe indywidualnej na czas oraz mistrzostwo świata w jeździe drużynowej na czas (ten ostatni sukces z drużyną Omega Pharma-Quick Step). Ponadto zajął 11. miejsce w klasyfikacji końcowej Tour de France.

2014[edytuj | edytuj kod]

W 2014 podczas mistrzostw świata w hiszpańskiej Ponferradzie został mistrzem świata w indywidualnym wyścigu szosowym ze startu wspólnego. Został tym samym pierwszym polskim zawodowym mistrzem świata w kolarstwie szosowym. Wcześniej ze swoją ekipą Omega Pharma-Quick Step zdobył brązowy medal w jeździe drużynowej na czas.

2015[edytuj | edytuj kod]

W 2015 zajął drugie miejsce w wyścigu Volta ao Algarve^[4], drugie miejsce w wyścigu Paryż-Nicea^[5], przy okazji wygrywając prolog^[6] i klasyfikację młodzieżową^[7]. Jechał także w żółtej koszulce lidera w pierwszym, drugim, czwartym i piątym etapie. Zajął także 8. miejsce w Vuelta al Pais Vasco^[8]. W wyścigu klasycznym Dwars door Vlaanderen uplasował się na czwartej pozycji^[9]. 19 kwietnia wygrał jako pierwszy Polak klasyk Amstel Gold Race^[10]. Dzięki temu stał się pierwszym kolarzem od ponad 30 lat, który wygrał ten wyścig w tęczowej koszulce mistrza świata. Ostatnim zawodnikiem który tego dokonał, był Francuz Bernard Hinault^[11].

2016[edytuj | edytuj kod]

W 2016 roku zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej wyścigu Tirreno-Adriático ze stratą 39 sekund do zwycięzcy, którym został Belg Greg Van Avermaet^[12]. Michał Kwiatkowski zajął też trzecie miejsce na 6. etapie z Castelraimondo do Cepagatti^[13].

2020[edytuj | edytuj kod]

Podczas Tour de France 2020 Michał Kwiatkowski wygrał 18. etap, z Méribel do La Roche-sur-Foron, wyprzedzając swojego kolegę z ekipy Richarda Carapaza. Dzięki temu zwycięstwu stał się czwartym polskim zwycięzcą etapu na Tour de France, zaraz za Zenonem Jaskułą, Rafałem Majką i Maciejem Bodnarem^[14].

Podczas Mistrzostw Świata w Kolarstwie Szosowym w wyścigu ze startu wspólnego zajął 4. miejsce, przegrywając nieznacznie z Markiem Hirschim^[15].

Najważniejsze osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

2007

1. miejsce w mistrzostwach Europy juniorów (start wspólny)
2. miejsce w mistrzostwach Europy juniorów (jazda indywidualna na czas)
1. miejsce w Wyścigu Pokoju (juniorzy)

2008

1. miejsce w Wyścigu Pokoju (juniorzy)
1. miejsce w mistrzostwach Europy juniorów (jazda indywidualna na czas)
1. miejsce w mistrzostwach świata juniorów (jazda indywidualna na czas)
3. miejsce w mistrzostwach Europy juniorów (wyścig punktowy na torze)

2009

1. miejsce w mistrzostwach Polski do lat 23 (ze startu wspólnego)
1. miejsce na 2. etapie Okolo Slovenska

2011

3. miejsce w Driedaagse van West-Vlaanderen
3. miejsce w Driedaagse van De Panne-Koksijde
3. miejsce w Tour du Poitou-Charentes

2012

1. miejsce w prologu Driedaagse van West-Vlaanderen
- dwa etapy w koszulce lidera
2. miejsce w mistrzostwach Polski (jazda indywidualna na czas)
2. miejsce w Tour de Pologne
- dwa etapy w koszulce lidera
8. miejsce w Eneco Tour

2013

2. miejsce w Volta ao Algarve
4. miejsce w Tirreno-Adriático
- 1. miejsce w klasyfikacji młodzieżowej
- koszulka lidera wyścigu po 4. etapie (przez jeden etap)
4. miejsce w Amstel Gold Race
5. miejsce w La Flèche Wallonne
2. miejsce w mistrzostwach Polski (jazda indywidualna na czas)
1. miejsce w mistrzostwach Polski (start wspólny)
11. miejsce w Tour de France
- lider klasyfikacji młodzieżowej przez dziesięć etapów (3-8, 12-15)
5. miejsce w Grand Prix de Wallonie
1. miejsce w mistrzostwach świata (jazda drużynowa na czas)

2014

1. miejsce w Trofeo Serra de Tramuntana
1. miejsce w Strade Bianche
1. miejsce w Volta ao Algarve
- 1. miejsce na 2. i 3. (jazda indywidualna na czas) etapie
1. miejsce w prologu Tour de Romandie
- dwa dni w koszulce lidera
1. miejsce na 1. etapie (jazda drużynowa na czas) w Tirreno-Adriático
2. miejsce w Vuelta al País Vasco
- 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
5. miejsce w Amstel Gold Race
3. miejsce w La Flèche Wallonne
3. miejsce w Liège-Bastogne-Liège
1. miejsce w mistrzostwach Polski (jazda indywidualna na czas)
3. miejsce na 2. etapie Tour de France
2. miejsce w Tour of Britain
- 1. miejsce na 4. etapie
3. miejsce w mistrzostwach świata (jazda druż. na czas)
1. miejsce w mistrzostwach świata (start wspólny)

2015

2. miejsce w Volta ao Algarve
2. miejsce w Paryż-Nicea
- 1. miejsce w prologu (jazda indywidualna na czas)
- 1. miejsce w klasyfikacji młodzieżowej
- koszulka lidera przez 5 etapów
8. miejsce w Vuelta al País Vasco
1. miejsce w Amstel Gold Race
2. miejsce w mistrzostwach świata (jazda druż. na czas)
8. miejsce w mistrzostwach świata (start wspólny)

2016

8. miejsce w Tirreno-Adriático
1. miejsce w E3 Harelbeke
4. miejsce w mistrzostwach świata (jazda drużynowa na czas)

2017

2. miejsce w Volta ao Algarve
1. miejsce w Strade Bianche
1. miejsce w Mediolan-San Remo
2. miejsce w Amstel Gold Race
3. miejsce w Liège-Bastogne-Liège
1. miejsce w mistrzostwach Polski (jazda indywidualna na czas)
1. miejsce w Clásica de San Sebastián
3. miejsce w mistrzostwach świata (jazda druż. na czas)

2018

1. miejsce w Volta ao Algarve
- 1. miejsce na 2. i 5. etapie
1. miejsce w Tirreno-Adriático
1. miejsce w prologu (jazda indywidualna na czas) Critérium du Dauphiné
1. miejsce w mistrzostwach Polski (start wspólny)
1. miejsce w Tour de Pologne
- 1. miejsce na 4. i 5. etapie
- 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
4. miejsce mistrzostwach świata (jazda indywidualna na czas)

2019

3. miejsce w Paryż-Nicea
- 1. miejsce w klasyfikacji punktowej
3. miejsce w Mediolan-San Remo

2020

1. miejsce na 18. etapie Tour de France^[16]
4. miejsce w mistrzostwach świata (start wspólny)

2021

2. miejsce w Étoile de Bessèges
3. miejsce w Tour de Pologne
- 1. miejsce w klasyfikacji krajowej
1. miejsce na 3. etapie Tour of Britain (jazda drużynowa na czas)

2022

1. miejsce w Amstel Gold Race

2023

1. miejsce w mistrzostwach Polski (jazda indywidualna na czas)
1. miejsce na 13. etapie Tour de France
3. miejsce w Tour de Pologne
- 1. miejsce w klasyfikacji krajowej

Starty w Wielkich Tourach[edytuj | edytuj kod]

Grand Tour	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023
Giro	136.	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Tour	-	11.	28.	DNF	-	57.	49.	83.	30.	68.	-	49.
Vuelta	-	-	-	-	DNF	-	43.	-	-	-	-	-

Aktywność poza kolarstwem[edytuj | edytuj kod]

W 2023 ukończył Maraton Nowojorski^[17] oraz Bieg Niepodległości w Warszawie^[18].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego z 16 października 2014 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi dla polskiego kolarstwa, za znaczące osiągnięcia sportowe^[19]^[20]^[21].
jest laureatem Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej za 2014 rok^[22].
3 maja 2015 został laureatem, w kategorii sport, prestiżowej nagrody TVP Polonia Za zasługi dla Polski i Polaków poza granicami kraju^[23].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Sylwetka Michała Kwiatkowskiego [online], eurosport.onet.pl, 2 lipca 2013 [dostęp 2013-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2013-07-03] (pol.).
↑ Kolarskie MŚ w Ponferradzie. Kim jest Michał Kwiatkowski, pierwszy polski mistrz świata?
↑ Wikinews: Kolarstwo: Michał Kwiatkowski zwycięzcą rankingu UCI juniorów
↑ 2015 – 41st Volta ao Algarve em Bicicleta (2.1) – General Classification. [dostęp 2015-04-20].
↑ Wyścig Paryż-Nicea: drugie miejsce Michała Kwiatkowskiego, Richie Porte najlepszy. Onet Sport. [dostęp 2015-04-20]. (pol.).
↑ Kwiatkowski, a world champion in yellow. [dostęp 2015-04-20]. (ang.).
↑ Jersey wearers after the stage 7. [dostęp 2015-04-20].
↑ Clasificación general tras etapa 6: Aia – Aia CRI. [dostęp 2015-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-27)]. (hiszp.).
↑ 2015 – 70th Dwars door Vlaanderen / A travers la Flandre (1.HC). [dostęp 2015-04-20].
↑ Michał Kwiatkowski wygrał Amstel Gold Race. [dostęp 2015-04-20]. (pol.).
↑ "Kwiatkowski show" w Holandii. "Zwyciężanie w tęczowej koszulce nie jest łatwe" – Sport – polskieradio.pl. [dostęp 2015-04-20]. (pol.).
↑ 51st Tirreno – Adriatico (2.UWT) General classification. procyclingstats.com. [dostęp 2019-08-21]. (ang.).
↑ 51st Tirreno – Adriatico (2.UWT) Stage 6. procyclingstats.com. [dostęp 2019-08-21]. (ang.).
↑ Kwiatkowski wygrał etap na Tour de France! Niecodzienna sytuacja na mecie [online], Sport.pl [dostęp 2020-09-17] (pol.).
↑ Michał Kwiatkowski tuż za podium MŚ! Polakowi do medalu zabrakło centymetrów [online], Sport.pl [dostęp 2021-07-24] (pol.).
↑ TomaszT. Kalemba TomaszT., Wielki dzień polskiego kolarstwa. Michał Kwiatkowski wygrał etap Tour de France [online], Onet, 17 września 2020 [dostęp 2020-09-17] (pol.).
↑ Mistrz Świata w kolarstwie Michał Kwiatkowski ukończył Maraton w Nowym Jorku. maratonczyk.pl, 2023-11-06. [dostęp 2023-11-12].
↑ Michał Kwiatkowski pobiegł też w Biegu Niepodległości w Warszawie!. maratonczyk.pl, 2023-11-11. [dostęp 2023-11-12].
↑ M.P. z 2015 r. poz. 5.
↑ Krzyże Zasługi dla Kwiatkowskiego i Majki. newsweek.pl. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)].
↑ To podziękowanie nie tylko od prezydenta, ale od całej Polski. 2014-10-20. [dostęp 2014-10-20].
↑ Wielka Honorowa Nagroda Sportowa
↑ TVP Polonia nagrodziła za zasługi dla Polski i Polaków. TVP.pl. [dostęp 2015-05-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Profil na cyclingarchives.com (ang.)
Profil na the-sports.org (ang.)
Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-18)]. (ang.)
Profil na stronie cqranking.com (ang.)

[onet-1] Sylwetka Michała Kwiatkowskiego [online], eurosport.onet.pl, 2 lipca 2013 [dostęp 2013-07-03] [zarchiwizowane z adresu 2013-07-03] (pol.).

[2] Kolarskie MŚ w Ponferradzie. Kim jest Michał Kwiatkowski, pierwszy polski mistrz świata?

[UCI-3] Wikinews: Kolarstwo: Michał Kwiatkowski zwycięzcą rankingu UCI juniorów

[4] 2015 – 41st Volta ao Algarve em Bicicleta (2.1) – General Classification. [dostęp 2015-04-20].

[5] Wyścig Paryż-Nicea: drugie miejsce Michała Kwiatkowskiego, Richie Porte najlepszy. Onet Sport. [dostęp 2015-04-20]. (pol.).

[6] Kwiatkowski, a world champion in yellow. [dostęp 2015-04-20]. (ang.).

[7] Jersey wearers after the stage 7. [dostęp 2015-04-20].

[8] Clasificación general tras etapa 6: Aia – Aia CRI. [dostęp 2015-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-27)]. (hiszp.).

[9] 2015 – 70th Dwars door Vlaanderen / A travers la Flandre (1.HC). [dostęp 2015-04-20].

[10] Michał Kwiatkowski wygrał Amstel Gold Race. [dostęp 2015-04-20]. (pol.).

[11] "Kwiatkowski show" w Holandii. "Zwyciężanie w tęczowej koszulce nie jest łatwe" – Sport – polskieradio.pl. [dostęp 2015-04-20]. (pol.).

[12] 51st Tirreno – Adriatico (2.UWT) General classification. procyclingstats.com. [dostęp 2019-08-21]. (ang.).

[13] 51st Tirreno – Adriatico (2.UWT) Stage 6. procyclingstats.com. [dostęp 2019-08-21]. (ang.).

[14] Kwiatkowski wygrał etap na Tour de France! Niecodzienna sytuacja na mecie [online], Sport.pl [dostęp 2020-09-17] (pol.).

[15] Michał Kwiatkowski tuż za podium MŚ! Polakowi do medalu zabrakło centymetrów [online], Sport.pl [dostęp 2021-07-24] (pol.).

[tdf2020-onet-16] TomaszT. Kalemba TomaszT., Wielki dzień polskiego kolarstwa. Michał Kwiatkowski wygrał etap Tour de France [online], Onet, 17 września 2020 [dostęp 2020-09-17] (pol.).

[17] Mistrz Świata w kolarstwie Michał Kwiatkowski ukończył Maraton w Nowym Jorku. maratonczyk.pl, 2023-11-06. [dostęp 2023-11-12].

[18] Michał Kwiatkowski pobiegł też w Biegu Niepodległości w Warszawie!. maratonczyk.pl, 2023-11-11. [dostęp 2023-11-12].

[19] M.P. z 2015 r. poz. 5.

[20] Krzyże Zasługi dla Kwiatkowskiego i Majki. newsweek.pl. [dostęp 2014-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)].

[21] To podziękowanie nie tylko od prezydenta, ale od całej Polski. 2014-10-20. [dostęp 2014-10-20].

[22] Wielka Honorowa Nagroda Sportowa

[23] TVP Polonia nagrodziła za zasługi dla Polski i Polaków. TVP.pl. [dostęp 2015-05-03].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]