French
DeutschMichał Śledziona – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 podporucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 25 września 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 8 sierpnia 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Michał Śledziona (ur. 25 września 1895 w Ostrowach Tuszowskich, zm. 8 sierpnia 1920 pod Hołowczycami) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 25 września 1895 w Ostrowach Tuszowskich, w ówczesnym powiecie kolbuszowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Antoniny ze Stypów[1].
Uczył się w c. k. Gimnazjum w Mielcu. W roku szkolnym 1913/1914, jako uczeń klasy VII był stypendystą wydziału powiatowego w Kolbuszowej[2][a]. W czerwcu 1915 został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii[3][4][b]. Służył jako strzelec pospolitego ruszenia w 1. kompanii Batalionu Strzelców Polnych Nr 14. Został ranny[6]. Na początku 1916 dostał się do rosyjskiej niewoli, z której wrócił w sierpniu 1918[7].
17 października 1918 wstąpił do Wojska Polskiego[8]. Poległ 8 sierpnia 1920 pod Hołowczycami nad Bugiem dowodząc 10. kompanią 18 pułku piechoty[9][10][11]. Był kawalerem[12].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2467 (1792)[c] – pośmiertnie 13 kwietnia 1921[15][16][17]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Według Antoniny Śledziona był maturzystą
- ↑ Według Antoniny Śledziona ukończył szkołę oficerską. Według ustaleń Haliny Dudzińskiej – Michał Śledziona z Trzęsówki miał być członkiem trzeciego oddziału ochotników, zorganizowanym na terenie powiatu kolbuszowskiego, i wstąpić z tym oddziałem do II Brygady Legionów Polskich. Autorka sporządziła wykaz ochotników na podstawie zebranych przez siebie relacji „starszych ludzi”[5] (urząd pocztowy w Trzęsówce obsługiwał między innymi mieszkańców wsi Ostrowy Tuszowskie).
- ↑ Antonina Śledziona była w posiadaniu Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari, na którego lewej stronie wybity był numer „1792”, a w legitymacji wydanej 16 marca 1921 wpisany był numer krzyża „2467”[13]. Posiadaczami krzyża z identycznym numerem „1792” byli także plutonowy Aleksander Kacprzyk, któremu przyznano krzyż z numerem „1819”[14] i Jan Starybrat, ojciec poległego Leona, któremu przyznano krzyż z numerem „1143”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 92, 111.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Sprawozdanie 1916 ↓, s. 6.
- ↑ Dudzińska 1994 ↓, s. 80.
- ↑ Jako Martin Śledziona. Lista strat nr 492. k. u. k. Kriegsministerium, 1916-11-23, s. 52..
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 889.
- ↑ Spis poległych 1936 ↓, s. 279.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 6.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 9.
- ↑ Kacprzyk Aleksander. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.30-2091 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-21].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921, s. 810.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-21]..
- ↑ Roszkiewicz 1929 ↓, s. 27.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Śledziona Michał. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.1-10 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-21].
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Mielcu za rok szkolny 1913/14. Mielec: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
- Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Mielcu za I. i II. półrocze roku szkolnego 1915/16. Mielec: Nakładem Funduszu Naukowego, 1916.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Halina Dudzińska. Legioniści z powiatu kolbuszowskiego i powiatowy ruch legionowy z lat 1914-1917. „Rocznik Kolbuszowski”. 3, 1994. Kolbuszowa.
- Spis poległych oficerów w walkach o Polskę Niepodległą w latach 1914–1921. W: Bohaterom narodowym w hołdzie. Zygmunt Reis (red.). Lwów: Nakładem Wydawnictwa „Polski Niepodległej”, 1936.
- Mieczysław Roszkiewicz: Zarys historji wojennej 18-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.