Mięsień nalewkowy na rycinie mięśni krtani wskazany strzałką i podpisany jako Arytenoideus. Widoczna część skośna i poprzeczna, zaznaczone osobnymi strzałkami.
Mięsień nalewkowy (ang.arytenoid muscle, łac.musculus arytenoideus) – w anatomii człowieka mięsieńkrtani, należący do grupy mięśni głębokich[1], nazywanych również wewnętrznymi[2].
mięsień nalewkowy poprzeczny (ang: transverse arytenoid muscle, łac: musculus arytenoideus transversus) – jest jedynym mięśniem nieparzystym krtani; łączy obydwie chrząstki nalewkowate[4], biegnąc poziomo od wyrostka mięśniowego i bocznego brzegu jednej chrząstki nalewkowatej do drugiej[3][1];
mięsień nalewkowy skośny (ang: oblique arytenoid muscle, łac: musculus arytenoideus obliquus) – tworzą go skrzyżowane włókna mięśniowe biegnące od brzegu tylnego wyrostka mięśniowego chrząstki nalewkowatej do jej wierzchołka[3].
Ponadto mięsień ten oddaje pojedyncze włókna biegnące do nagłośni[1].
Mięśnie tylnej części gardła i krtani – mięsień nalewkowy jako Arytaenoideus
Każda chrząstka krtani jest połączona z innymi więzadłami i powleczona od wewnątrz i na zewnątrz licznymi mięśniami. Mięśnie te umożliwiają ruch krtani, przez co modyfikują głos. Umożliwia m.in. wydawanie dźwięków w różnych tonach i śpiewanie[5]. Jednym z takich mięśni jest mięsień nalewkowy. Z racji swoich przyczepów, jego funkcją jest przede wszystkim przywodzenie fałdów głosowych (zamykanie szpary głośni), co powoduje przejście do wyższych tonów lub stłumienie dźwięków[2][6]. Każda część mięśnia działa identycznie, zwierając część międzychrząstkową szpary głośni[3] poprzez zbliżanie do siebie obydwu chrząstek nalewkowatych[1].
↑ abcdeWitold Sylwanowicz: Anatomia człowieka Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1978, s. 472-478.
↑ abcMichael Schunke, Erik Schulte, Udo Schumacher: Prometeusz Atlas anatomii człowieka Tom III. Wrocław: Med-Pharm Polska, 2017, s. 202-209. ISBN 978-83-7846-043-5.
↑ abcdeWitold Woźniak: Anatomia człowieka Podręcznik dla studentów i lekarzy. Wrocław: Urban & Partner, 2003, s. 214. ISBN 978-83-87944-74-2.
↑Aleksander Michajlik, Witold Ramotowski: Anatomia i fizjologia człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2009, s. 257-258. ISBN 978-83-200-3982-5.
↑Czesław Sielużycki: Głos. W: Stefan Śledziński: Mała encyklopedia muzyki. Wyd. III. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 342. ISBN 83-01-00958-6.
French
Deutsch
