Miękisz palisadowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Schemat budowy liścia

Miękisz palisadowy – rodzaj miękiszu asymilacyjnego, występuje w liściach roślin okrytonasiennych dwuliściennych zaraz pod epidermą górną. Komórki mają wydłużony kształt i są ustawione prostopadle do powierzchni liścia[1]. Komórki z licznymi chloroplastami intensywnie przeprowadzają fotosyntezę[2]. Komórki miękiszu palisadowego u wielu roślin mają odmienny kształt. Rozpowszechnione są komórki palisadowe palczaste, z palczastymi rozgałęzieniami na końcach. Takie komórki występują na przykład w liściach bzu czarnego[3].

Wiele gatunków, w tym trawy, nagozalążkowe, rośliny wodne, kserofity, ma niezróznicowane komórki mezofilu. U roślin rosnących w środowisku suchym, miękisz palisadowy obejmuje większość mezofilu. Niekiedy miękisz palisadowy występuje zarówno po wierzchniej stronie blaszki liściowej, jak i na spodniej. W takiej sytuacji miękisz gąbczasty nie występuje wcale lub zajmuje przestrzeń w samym środku blaszki liściowej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Szweykowska Alicja, Szweykowski Jerzy: Botanika t.1 Morfologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 204-208. ISBN 83-01-13953-6.
  2. ↑ Hejnowicz Z.: Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. Warszawa: PWN, 1980, s. 107-112. ISBN 83-01-00420-7.
  3. ↑ Malinowski Edmund: Anatomia roślin. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 268-271.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Miękisz_palisadowy&oldid=70601740”