Menedżer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Menedżer[1], także menadżer (ang. manager)[2] – osoba, której podstawowym zadaniem jest realizacja procesu zarządzaniaplanowanie i podejmowanie decyzji, organizowanie, przewodzenie – motywowanie i kontrolowanie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Wyrazem „menedżer” można określić każdą osobę, która podejmuje decyzje, lecz najczęściej używa się ten wyraz dla określenia osoby, która jest zatrudniona w różnych przedsiębiorstwach lub organizacjach i realizuje lub uczestniczy w procesie zarządzania. Menedżerowie jako przedstawiciele kadry zarządzającej cechują się poczuciem odpowiedzialności, strategicznego myślenia i przewidywania.

Menedżerów można podzielić według szczebli:

Menedżerów można także podzielić według obszarów zarządzania np. menedżerowie finansów, zasobów ludzkich, administracji i public relations.

Oprócz perspektywy mikro, czyli perspektywy organizacyjnej, analizuje się miejsce i rolę menedżerów w nowoczesnych społeczeństwach w perspektywie makro. Menedżerowie uznawani są wówczas za klasę społeczną. Klasa menedżerów jest zróżnicowana i dzieli się na mniejsze klasy zwane mikroklasami. Są one wydzielane na podstawie miejsca w społecznym podziale pracy i podziale ekonomicznej własności.

Pod względem wysokości wynagrodzenia menedżerów występuje silnie zróżnicowane. Jego wysokość zależy od koniunktury w gospodarce, a także sektora, w którym pracuje[3].

Role menedżera[edytuj | edytuj kod]

W 1975 roku Henry Mintzberg w artykule The Manager’s Job:Folclore and Fact („Harvard Business Review”, July–August 1975) wyróżnił dziesięć podstawowych ról menedżera. Zgrupował je w trzy bloki: interpersonalny, informacyjny i decyzyjny.

Role interpersonalne
Role informacyjne
  • monitor – uzyskanie i analiza danych, obserwacja otoczenia,
  • rozdzielający informacje – rozdzielanie informacji innym osobom i częściom organizacji,
  • rzecznik – przekazywanie oficjalnych informacji wewnątrz i na zewnątrz organizacji.
Role decyzyjne
  • przedsiębiorca – inicjowanie, wprowadzanie zmian i podejmowanie ryzyka,
  • kierujący zaburzeniami – ograniczanie konfliktów, rozwiązywanie problemów,
  • rozdzielający zasoby – dystrybucja zasobów wewnątrz organizacji,
  • negocjator – godzenie grup interesów, znajdowanie kompromisu[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Edward Polański (red.): Wielki Słownik Ortograficzny PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 411. ISBN 978-83-01-16405-8.
  2. Menedżer i menadżer. sjp.pwn.pl, 16 kwietnia 2003. [dostęp 2019-01-25].
  3. Ile zarabiają polscy specjaliści i menedżerowie?. prnews.pl. [dostęp 2011-06-17].
  4. Dariusz Jemielniak, Dominika Latusek, Zarządzanie – teoria i praktyka od podstaw, Warszawa: Wydawnictwo WSPiZ, 2005, s. 13-15, ISBN 83-89437-50-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • R.W. Griffin: Podstawy zarządzania organizacjami.
  • T. Listwan: Kształtowanie kadry menedżerskiej firmy.
  • S. Banaszak: Menedżerowie w strukturze społecznej.