French
DeutschMeir Szlomo Jehuda Rabinowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data urodzenia | 1868 |
|---|---|
| Data śmierci | 1942 |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
Meir Szlomo Jehuda Rabinowicz (ur. 1868, zm. 6 marca 1942 w Warszawie) – rabin chasydzki, cadyk z Międzyrzeca Podlaskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Jicchaka Jaakowa z Białej Rawskiej. Od strony ojca był wnukiem Natana Dawida z Szydłowca, prawnukiem Jerachmiel z Przysuchy i praprawnukiem Jaakowa Jicchak Rabinowicza, zwanego Świętym Żydem. Ze strony matki był wnukiem Jehoszuy Łęcznera z Ostrowi Mazowieckiej i prawnukiem Szlomo Jehudy z Łęcznej. Jego teściem był Ajzyk Barabasz z Berdyczowa.
Zamordowany podczas Holocaustu w Warszawie. Pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 12, rząd 22)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grób Meira Szlomo Jehudy Rabinowicza w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marcin Wodziński: Groby cadyków w Polsce. O chasydzkiej literaturze nagrobnej i jej kontekstach. Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej, 1998, s. 227. ISBN 83-7091-041-6.