Mecenat – Wikipedia, wolna encyklopedia

Galeria rzeźby w Rzymie czasów Augusta (mal. L. Alma-Tadema, 1867)

Mecenat − opieka wpływowych i bogatych miłośników, amatorów literatury i sztuki nad twórcami. Na ogół łączona z finansowym wspieraniem tych osób i ich poczynań.

W potocznym użyciu – protektor artystów, pisarzy i uczonych, osoba dbająca o rozwój sztuki, literatury, nauki[1]. Określenie pochodzi od nazwiska Gajusza Cilniusza Mecenasa, opiekuna artystów i poetów, przyjaciela i doradcy Oktawiana Augusta[2].

Dawny mecenat dworski, królewski, magnacki, kościelny (szczególnie papieski) zastąpiły w czasach współczesnych formy opieki sprawowanej przez wyspecjalizowane instytucje społeczne, np. fundacje państwowe i prywatne. Wielkim mecenasem sztuki w Polsce był Stanisław August Poniatowski. Finansował liczne przedsięwzięcia artystyczne, wielokrotnie zaciągając w tym celu pożyczki. Wiele osób zarzucało mu (jako królowi) trwonienie pieniędzy na sztukę, gdy brakowało funduszy na wojsko oraz inne potrzeby państwa. W ostatnich czasach mecenasem artystów jest zazwyczaj państwo, co prowokuje rozmaite dyskusje na temat praw obu stron[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1991, s. 540.
  2. Słownik kultury antycznej. Grecja – Rzym (red. L. Winniczuk). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988, s. 280.
  3. Czy państwo powinno utrzymywać artystę? https://www.youtube.com/watch?v=Z_o3TeieP3Y

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Popularna Encyklopedia Powszechna. T. 10. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 1995, (ISBN 83-85719-20-2