Maximilian Leidesdorf – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maximilian Leidesdorf (ur. 27 czerwca 1818 w Wiedniu, zm. 9 października 1889 tamże) – austriacki lekarz psychiatra.

Syn Maximiliana Josepha Leidesdorfa (1787–1840) i Elisabeth Cremes. Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, tytuł doktora medycyny otrzymał w 1845. Następnie specjalizował się w psychiatrii i przedsięwziął podróż po zakładach psychiatrycznych Europy, zwiedzając ośrodki we Włoszech, Niemczech, Anglii i Francji. W 1856 roku w Wiedniu habilitował się. W 1872 został ordynatorem oddziału psychiatrycznego w szpitalu miejskim w Wiedniu, w 1875 został dyrektorem Landesirrenanstalt. Jego asystentem był Julius Wagner-Jauregg. Razem z Theodorem Meynertem założył kwartalnik poświęcony psychiatrii, "Vierteljahresschrift für Psychiatrie". W 1876 został wysłany do Konstantynopola, gdzie miał ocenić stan psychiczny zdetronizowanego Murada V. W 1886 diagnozował króla Ludwika II.

Żonaty z Amalie Seiss (1826–1915) pochodzącą z Akwizgranu. Jego córka Helene wyszła za Heinricha Obersteinera.

W 1894 w dzielnicy Wiednia Döbling nazwano na jego cześć ulicę (Leidesdorfgasse).

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

Berichte über die Privat-Irren-Heilanstalt zu St. Petersburg, 1846-48. Medizinische Zeitung Russlands, 1850/51)
Studien über die Histologie der Hirnentzündung. Wiener medizinische Presse 6, ss. 1195f (1865)
Pathologie und Therapie der psychischen Krankheiten für Aerzte und Studierende. Lehrbuch der psychischen Krankheiten. 2. Aufl. der Pathologie und Therapie der psychischen Krankheiten. Erlangen, 1865
Die abnormen Seelenzustände Epileptischer; ein Beitrag zur forensischen Medicin. Ztschr. f. gerichtl. Med. 2, ss. 301; 314; 323 (1866)
Ueber den Hirnbau und seine Bedeutung. Allgemeine Wiener medizinische Zeitung 13, ss. 377f; 386f (1868)
Leidensdorf, Stricker. Injections-Versuche an Hirnen lebender Thiere. Vierteljahresschrift für Psychiatrie (1867/68)
Ueber gefährliche Geisteskranke. Psychiat. Centralbl. (1871)
Ueber gefährliche Geisteskranke. Oesterr. Ztschr. f. prakt. Heilk. 17, ss. 325; 341 (1871)
Vorschläge zur Verbesserung einiger Punkte der österreichischen Irrengesetzgebung. Wiener medizinische Wochenschrift 22, ss. 1280; 1301 (1872)
Ein Fall von saturniner Epilepsie mit Geistesstörung. Allgemeine Wiener medizinische Zeitung 18, s. 561, 1873
Ueber einen Fall von Selbstverstümmelung in Folge religiösen Wahnsinns. Wiener medizinische Presse 18, 1877
Ueber den heutigen Standpunkt der öffentlichen Irrenpflege. Wiener medizinische Wochenschrift 17, ss. 86; 102; 118; 134; 166, 1887

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Roth: Leidesdorf Maximilian. W: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (ÖBL). Band 5, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien 1972, ss. 104-105
Helmut Leitner: Leidesdorf, Maximilian. W : Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 14. Duncker & Humblot, Berlin 1985, ss. 137.
Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wien 1901, s. 980 www.zeno.org