Maurilio De Zolt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maurilio De Zolt

Data i miejsce urodzenia	25 września 1950 San Pietro di Cadore
Klub	Vigili del Fuocco Belluno
Wzrost	170 cm
Debiut w PŚ	24.01 1982, Brusson (17. miejsce - 30 km)
Pierwsze punkty w PŚ	7.03 1982, Lahti (3. miejsce - 50 km)
Pierwsze podium w PŚ	7.03 1982, Lahti (3. miejsce - 50 km)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	21.02 1987, Oberstdorf (50 km)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Lillehammer 1994 Sztafeta srebro Calgary 1988 50 km srebro Albertville 1992 50 km Mistrzostwa świata złoto Oberstdorf 1987 50 km srebro Seefeld in Tirol 1985 50 km srebro Seefeld in Tirol 1985 Sztafeta srebro Falun 1993 Sztafeta brąz Seefeld in Tirol 1985 15 km brąz Val di Fiemme 1991 50 km Zakończenie kariery: 1994 r.

Maurilio De Zolt (ur. 25 września 1950 r. w San Pietro di Cadore) – włoski biegacz narciarski, trzykrotny medalista olimpijski sześciokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jego olimpijskim debiutem były igrzyska w Lake Placid rozgrywane w 1980 r., gdzie jego najlepszym wynikiem było 20. miejsce w biegu na 30 km techniką klasyczną. Cztery lata później, podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie zaprezentował się znacznie lepiej dwukrotnie zajmując 9. miejsce: w biegu na 15 km techniką klasyczną oraz 30 km techniką dowolną. Na igrzyskach olimpijskich w Calgary zdobył swój pierwszy medal olimpijski zajmując drugie miejsce w biegu na 50 km techniką dowolną, lepszy okazał się jedynie Szwed Gunde Svan. De Zolt powtórzył ten wynik na igrzyskach w Albertville zdobywając srebro na tym samym dystansie, tym razem szybszy był tylko Norweg Bjørn Dæhlie. W wieku 43 lat Maurilio wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer. Wraz z Marco Albarello, Giorgio Vanzettą i Silvio Faunerem wywalczył tam złoty medal w sztafecie 4x10 km. Jego najlepszym indywidualnym wynikiem było 5. miejsce w biegu na 30 km techniką dowolną.

W 1982 r. zadebiutował na mistrzostwach świata biorąc udział w mistrzostwach w Oslo. W swoim najlepszym starcie, na 50 km techniką klasyczną, zajął 8. miejsce. Mistrzostwa świata w Seefeld były jednymi z najlepszych w jego karierze. Zdobył brązowy medal w biegu na 15 km stylem klasycznym, a na dystansie 50 km stylem klasycznym zdobył srebro, ulegając jedynie Gunde Svanowi. Ponadto razem z Albarello, Vanzettą i Giuseppe Plonerem zdobył srebrny medal w sztafecie. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie osiągnął swój największy indywidualny sukces zdobywając złoty medal w biegu na 50 km techniką dowolną. Z mistrzostw w Lahti w 1989 r. nie przywiózł żadnego medalu. Jego najlepszym wynikiem było 12. miejsce w biegu na 15 km techniką klasyczną. Podczas mistrzostw w Val di Fiemme na swoim koronnym dystansie 50 km rozgrywanym techniką dowolną zdobył brązowy medal. Mistrzostwa świata w Falun w 1993 r. były ostatnimi w jego karierze. Wspólnie z Albarello, Vanzettą i Faunerem zdobył srebrny medal w sztafecie. Indywidualnie jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce w biegu na 30 km stylem klasycznym.

Najlepsze wyniki w Pucharze Świata osiągnął w sezonie 1990/1991, kiedy to zajął 9. miejsce w klasyfikacji generalnej. Łącznie 10 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata, w tym raz zwyciężył.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
20.	14 lutego	1980	Lake Placid	30 km stylem klasycznym	1:27:02,80	+4:40,94	Nikołaj Zimiatow
31.	17 lutego	1980	Lake Placid	15 km stylem klasycznym	41:57,63	+2:45,56	Thomas Wassberg
6.	20 lutego	1980	Lake Placid	Sztafeta 4x10 km[1]	1:57:03,46	+4:06,47	ZSRR
DNF	23 lutego	1980	Lake Placid	50 km stylem klasycznym	41:57,63	-	Nikołaj Zimiatow
9.	10 lutego	1984	Sarajewo	30 km stylem klasycznym	1:28:56,3	+3:02,4	Nikołaj Zimiatow
9.	13 lutego	1984	Sarajewo	15 km stylem klasycznym	41:25,6	+1:14,4	Gunde Svan
7.	16 lutego	1984	Sarajewo	Sztafeta 4x10 km[2]	1:55:06,3	+4:24,0	Szwecja
22.	19 lutego	1984	Sarajewo	50 km stylem klasycznym	2:15:55,8	+9:19,1	Thomas Wassberg
6.	19 lutego	1988	Calgary	15 km stylem klasycznym	41:18,9	+1:12,3	Michaił Diewiatjarow
5.	22 lutego	1988	Calgary	Sztafeta 4x10 km[3]	1:43:58,6	+2:18,1	Szwecja
2.	27 lutego	1988	Calgary	50 km stylem klasycznym	2:04:30,9	+1:05,5	Gunde Svan
58.	13 lutego	1992	Albertville	10 km stylem klasycznym	27:36,0	+2:24,1	Vegard Ulvang
DNF	15 lutego	1992	Albertville	10+15 km pościgowy	1:05:37,9	-	Bjørn Dæhlie
2.	22 lutego	1992	Albertville	50 km stylem dowolnym	2:03:41,5	+57,6	Bjørn Dæhlie
5.	14 lutego	1994	Lillehammer	30 km stylem dowolnym	1:12:26,4	+2:29,1	Thomas Alsgaard
1.	22 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta 4x10 km[4]	1:41:15,0	-	-
7.	27 lutego	1994	Lillehammer	50 km stylem klasycznym	2:07:20,3	+2:51,8	Władimir Smirnow

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
13.	20 lutego	1982	Oslo	30 km stylem dowolnym	1:21:52,3	+2:08,6	Thomas Eriksson
17.	23 lutego	1982	Oslo	15 km stylem dowolnym	38:52,5	?	Oddvar Brå
7.	28 lutego	1982	Oslo	Sztafeta 4x10 km[5]	1:56:27,6	+4:52,2	Norwegia
8.	27 lutego	1982	Oslo	50 km stylem dowolnym	2:32:00,9	+4:36,9	Thomas Wassberg
3.	22 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	15 km stylem klasycznym	40:42,7	+44,5	Kari Härkönen
2.	24 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	Sztafeta 4x10 km[6]	1:52:21,0	+6,5	Norwegia
2.	27 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	50 km stylem klasycznym	2:10:49,9	+1:02,7	Gunde Svan
14.	15 lutego	1987	Oberstdorf	15 km stylem klasycznym	43:01,8	+1:10,1	Marco Albarello
5.	15 lutego	1987	Oberstdorf	Sztafeta 4x10 km[7]	1:38:04,6	+26,3	Szwecja
1.	21 lutego	1987	Oberstdorf	50 km stylem dowolnym	2:11:27,2	-	-
12.	22 lutego	1989	Lahti	15 km stylem klasycznym	42:40,7	+1:39,5	Harri Kirvesniemi
7.	26 lutego	1989	Lahti	50 km stylem dowolnym	2:15:24,9	+3:33,9	Gunde Svan
5.	9 lutego	1991	Val di Fiemme	15 km stylem dowolnym	36:57,2	+35,6	Bjørn Dæhlie
4.	15 lutego	1991	Val di Fiemme	Sztafeta 4x10 km[8]	1:39:47,3	+2:38,9	Norwegia
3.	17 lutego	1991	Val di Fiemme	50 km stylem dowolnym	2:03:31,6	+30,1	Torgny Mogren
8.	20 lutego	1993	Falun	30 km stylem klasycznym	1:17:33,6	+1:25,5	Bjørn Dæhlie
2.	26 lutego	1993	Falun	Sztafeta 4x10 km[4]	1:44:14,9	+9,6	Norwegia
12.	28 lutego	1993	Falun	50 km stylem dowolnym	2:03:36,8	+4:45,6	Torgny Mogren

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

W sezonach 1973/1974 - 1980/1981 Puchar Świata rozgrywany był nieoficjalnie.

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

• sezon 1977/1978: 8.
• sezon 1978/1979: 5.
• sezon 1979/1980: 14.
• sezon 1980/1981: ?
• sezon 1981/1982: 13.
• sezon 1982/1983: 30.
• sezon 1983/1984: 22.
• sezon 1984/1985: 13.
• sezon 1985/1986: 28.
• sezon 1986/1987: 21.
• sezon 1987/1988: 12.
• sezon 1988/1989: 37.
• sezon 1989/1990: 25.
• sezon 1990/1991: 9.
• sezon 1991/1992: 12.
• sezon 1992/1993: 16.
• sezon 1993/1994: 15.

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	9 marca	1978	Oslo	15 km	?	3	?	Juha Mieto
2.	21 grudnia	1978	Telemark	15 km	?	2	?	Ove Aunli
3.	7 marca	1982	Lahti	50 km stylem klasycznym	?	3	?	Oddvar Brå
4.	21 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	15 km stylem klasycznym	40:42,7	3	+44,5	Kari Härkönen
5.	27 stycznia	1985	Seefeld in Tirol	50 km stylem klasycznym	27:36,0	2	+1:02,7	Gunde Svan
6.	14 lutego	1986	Oberstdorf	50 km stylem dowolnym	?	3	?	Gunde Svan
7.	21 lutego	1987	Oberstdorf	50 km stylem dowolnym	2:11:27,2	1	-	-
8.	27 lutego	1988	Calgary	50 km stylem dowolnym	2:04:30,9	2	+5,5	Gunde Svan
9.	19 marca	1988	Oslo	50 km stylem dowolnym	?	3	?	Pierre Harvey
10.	17 grudnia	1989	Calgary	50 km stylem klasycznym	?	3	?	Jochen Behle
11.	17 lutego	1991	Val di Fiemme	50 km stylem dowolnym	2:03:31,6	3	+30,1	Torgny Mogren
12.	22 lutego	1992	Albertville	50 km stylem dowolnym	2:03:41,5	2	+57,6	Bjørn Dæhlie

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie FIS-u (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-27)]. (ang.)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]