French
DeutschMaurice Papon – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
_-_53Fi1793_(Maurice_Papon).jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister finansów Francji | |
| Okres | od 1978 |
.png) | |
| Odznaczenia | |
 | |
Maurice Papon (ur. 3 września 1910 w Gretz-Armainvilliers, zm. 17 lutego 2007 w Pontault-Combault) – francuski polityk, w latach 40. XX w., w czasie rządów Vichy sekretarz generalny prefektury w Bordeaux, jeden z najbardziej znanych francuskich kolaborantów współpracujących z nazistami.
Był odpowiedzialny za deportacje do obozu koncentracyjnego w Drancy pod Paryżem ponad 1500 Żydów z rejonu Bordeaux. Deportacje te Papon nadzorował na polecenie Niemców w latach 1942–1944.
Współpracował z ruchem oporu. Po II wojnie światowej m.in. był prefektem kilku departamentów, wysokim urzędnikiem w rządach Charles’a de Gaulle’a oraz konserwatystów, szefem paryskiej policji, parlamentarzystą i merem, a nawet w latach 70. piastował urząd ministra finansów. Został odznaczony Legią Honorową.
Jako szef policji paryskiej w 1961 roku wydał decyzje o krwawym stłumieniu demonstracji Algierczyków, protestujących przeciwko wprowadzeniu godziny policyjnej (zob. masakra paryska)[1].
Prawda o przeszłości wojennej Papona wyszła na jaw w 1981 na łamach satyrycznej gazety „Le Canard enchaîné”. Opublikowano tam obciążające go dokumenty dotyczące jego działalności kolaboranckiej w czasie wojny. W 1997 został oskarżony o zbrodnie przeciwko ludzkości. W 1998 skazano go na 10 lat pozbawienia wolności. Był to jeden z najgoręcej dyskutowanych procesów i wyroków we Francji oraz okazja do rozrachunku Francji z jej wojenną przeszłością.
18 września 2002 92-letni Papon ze względu na zły stan zdrowia (choroba serca) został wypuszczony na wolność. Zmarł 17 lutego 2007 w klinice pod Paryżem (Pontault-Combault) w wieku 96 lat.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Richard Golsan. Memory's bombes a retardement: Maurice Papon, crimes against humanity, and 17 October 1961. „Journal of European Studies”, s. 156, 1998. DOI: 10.1177/004724419802810911.
