Matthias Schoenaerts – Wikipedia, wolna encyklopedia

Matthias Schoenaerts
Ilustracja
Matthias Schoenaerts (2017)
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1977
Antwerpia

Zawód

aktor, producent filmowy, grafik

Lata aktywności

od 1992

Matthias Schoenaerts (2016)

Matthias Schoenaerts (ur. 8 grudnia 1977 w Antwerpii[1]) – belgijski aktor i grafik pochodzenia flamandzkiego[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Antwerpii w Belgii jako syn Dominique Wiche, kostiumograf[3], i Juliena Schoenaertsa, aktora teatralnego[4]. Opanował zarówno język flamandzki, jak i język francuski, m.in. dzięki swojej babci z Liège[5]. W okresie dojrzewania poświęcił się piłce nożnej i malarstwu. W malarstwie skupiał się głównie na graficie. Ukończył konserwatorium królewskie w Antwerpii (Koninklijk Conservatorium Antwerpen).

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Mając osiem lat po raz pierwszy pojawił się na planie filmowym u boku swojego ojca[6]. W wieku 15 lat wystąpił jako Wannes Scholliers w dramacie biograficznym Daens o Adolfie Daensie, nominowanym do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, gdzie jego ojciec grał rolę biskupa Gandawy, Antoine’a Stillemansa.

Można go było zobaczyć w jednym odcinku serialu telewizyjnego Patrol 101 (2001), melodramacie Meisje (2002) w roli Oscara, zbuntowanego syna, komediodramacie Z piątku na sobotę (Any Way the Wind Blows, 2003) jako Chouki, dreszczowcu Ellektra (2005), gdzie po raz ostatni na ekranie przed śmiercią pojawił się jego ojciec oraz filmie Dennis van Rita (2006) w roli Dennisa, 26-letniego chłopaka, który po odsiedzeniu kary za gwałt wychodzi z więzienia.

Po powrocie z Hollywood Paul Verhoeven zaangażował go do roli Joopa w filmie Czarna księga (2006), którego akcja umiejscowiona jest w Hadze podczas okupacji niemieckiej. W 2010 znalazł się w obsadzie horroru La meute obok takich aktorów jak Yolande Moreau, Émilie Dequenne i Benjamin Biolay.

W filmie Głowa byka (2011) Michaëla R. Roskama zagrał Jacky Vanmarsenille’a, flamandzkiego hodowcę bydła. Do tej roli Matthias musiał przybrać 30 kg muskulatury. Film został nominowany do Oskara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny[7]. Wkrótce zagrał w dreszczowcu erotycznym Loft (2012), dramacie kryminalnym Michaëla Roskama Brudny szmal (Animal Rescue, 2014) Toma Hardy, Noomi Rapace i Jamesa Gandolfiniego, melodramacie Thomasa Vinterberga Z dala od zgiełku (2015) u boku Carey Mulligan[4] oraz dramacie biograficznym Toma Hoopera Dziewczyna z portretu[4] (2015), gdzie wcielił się w postać Hansa Axgila.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

  • 2001: Patrouille 101 jako Jens Goossens
  • 2001: Stille waters
  • 2008: L'Empereur du goût (De smaak van De Keyser) jako Alfred Lenaerts
  • 2009: Los zand (serial TV) jako Vincent Vandeweghe
  • 2013: Więzy krwi reż. Guillaume Canet jako Anthony Scarfo

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Rok Nagroda Kategoria Film
2011 Next Wave Award na festiwalu Austin Fantastic Fest Najlepszy aktor Głowa byka
2012 Nagroda Indywidualna) na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Valladolid Najlepszy aktor Z krwi i kości
2013 Cezar przyznany przez Francuską Akademię Sztuki i Techniki Filmowej Najlepszy obiecujący aktor

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Matthias Schoenaerts Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2020-01-18]. (ang.).
  2. Matthias Schoenaerts. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-06-02]. (ang.).
  3. Matthias Schoenaerts - What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-07-24]. (ang.).
  4. a b c d Mick Brown (2015-03-07): Matthias Schoenaerts interview: 'I think cautious is boring. I want to be bad'. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2020-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-02)]. (ang.).
  5. Guillaume Loison (2012-02-21): Matthias Schoenaerts, acteur hormonal. CinéObs. [dostęp 2020-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-18)]. (fr.).
  6. Jérôme Vermelin (2012-02-20): Matthias Schoenaerts: le talent à l'état brut. „Metro”. [dostęp 2020-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-18)]. (fr.).
  7. Tim Murphy (2013-03-08): Good Morning, Matthias Schoenaerts. „The New York Times”. [dostęp 2020-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-18)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]