Matteo Castelli – Wikipedia, wolna encyklopedia

Matteo Castelli
Data i miejsce urodzenia

ok. 1560
Melide

Data i miejsce śmierci

1632
Warszawa

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

rzeźba, architektura

Epoka

barok

Matteo Castello, Matteo Castelli (ur. ok. 1560 w Melide nad jeziorem Lugano w Szwajcarii, zm. 1632 w Warszawie) – wczesnobarokowy architekt tesyński.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Został sprowadzony do Polski w 1613 roku, na czas kiedy przenoszono cały dwór królewski na stałe do Warszawy. Od[1614 roku był nadwornym architektem króla Polski Zygmunta III Wazy. Należy do grona najważniejszych architektów rzymskiego baroku, zaraz obok Dominica Fontany i Carla Maderny. Początkowo działał jako kamieniarz i rzeźbiarz. Podczas działalności w Warszawie charakterystyczne było dla niego stosowanie kordonowych gzymsów, płycin, lizen, permutacyjnych ram i nadawanie budynkom form surowych i wstrzemięźliwych.

Jego następcą na stanowisku architekta królewskiego został, promowany przez niego, jego pomocnik Constantino Tencalla (jego siostrzeniec, także z Lugano).

We Włoszech[edytuj | edytuj kod]

W Rzeczypospolitej[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]