Mateusz Werner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mateusz Werner
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1970
Warszawa

Zawód, zajęcie

filozof kultury, eseista, krytyk filmowy

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi

Mateusz Werner (ur. 24 listopada 1970 w Warszawie[1]) – polski filozof kultury, eseista, krytyk filmowy. Doktor nauk humanistycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn krytyka literackiego, filmowego i historyka literatury Andrzeja Wernera oraz Zofii z domu Goszczyńskiej[2][3]. Ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego i w Szkole Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Stypendysta Gemeinschaft zur Förderung von Studienaufenthalten polnischer Studierender in Deutschland e. V na wydziale germanistycznym Uniwersytetu Filipa w Marburgu w 1994[4]. Junior Fellow wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku. Doktorat o nihilizmie i nowoczesności obronił w Instytucie Badań Literackich PAN. W latach 1998–2001 kurator Galerii Sztuki Filmowej w warszawskiej Zachęcie. Jednocześnie czynny jako krytyk filmowy w telewizji publicznej: w latach 1991–1995 stały recenzent w telewizyjnym „Seansie Filmowym” (TVP2), a w latach 1995–1998 redaktor prowadzący tego programu. W roku 1995 został laureatem pierwszej edycji Konkursu o nagrodę im. Krzysztofa Mętraka dla młodych krytyków filmowych[5]. Wykładał gościnnie na filmoznawstwie w warszawskiej SWPS, w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej, oraz na polonistyce UW i w Instytucie Kultury UW. W latach 2001–2010 kurator programu filmowego w Instytucie Adama Mickiewicza. Od marca 2016 do kwietnia 2017 pełnił funkcję wicedyrektora Narodowego Centrum Kultury ds. badań i strategii kultury[6]. Redaktor kwartalnika „Kronos”[7].

Obecnie adiunkt na Wydziale Nauk Humanistycznych UKSW, związany także z Instytutem Solidarności i Męstwa imienia Witolda Pileckiego. Wykłada historię filmu w warszawskiej Akademii Filmowej stanowiącej kontynuację Dyskusyjnego klubu filmowego „Kwant” (wcześniej wieloletnim wykładowcą Akademii był jego ojciec, Andrzej Werner)[8].

Od lutego 2021 redaktor naczelny miesięcznika „Twórczość”[9].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Autor książki Wobec nihilizmu. Gombrowicz, Witkacy (Sic!, Warszawa, 2009). Redaktor m.in. książek: Pier Paolo Pasolini: Po ludobójstwie. Eseje o języku, polityce i kinie (Biblioteka Kwartalnika Kronos. Warszawa 2012), What Kieslowski Tells Us Today? (IAM, Jerusalem 2008) Polish Cinema Now! (John Libbey Publishing, London 2010, Communication Books, Inc., Seoul, Korea 2012, New Star Press, Beijing 2015).

W 2020 współredagował pracę zbiorową pt. Kino to nie wszystko. Księga pamiątkowa w 80. urodziny Andrzeja Wernera (współredaktor: Andrzej Szpulak; autorzy: Jacek Bromski, Sławomir Buryła, Marek Hendrykowski, Barbara Hollender, Maryla Hopfinger, Andrzej S. Jagodziński, Mikołaj Jazdon, Anna Kaplińska-Struss, Marek Kaźmierczak, Konrad Klejsa, Jerzy Kronhold, Tadeusz Lubelski, Marcel Łoziński, Małgorzata Łukasiewicz, Rafał Marszałek, Adam Michnik, Andrzej Słowicki, Tadeusz Szczepański, Andrzej Szpulak, Edward Tobiszewski, Mateusz Werner, Marek Zaleski, Janusz Zaorski, Kazimierz Żórawski; Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu 2020, ISBN 978-83-232-3757-0; "Seria Filmoznawcza" nr 31).

Był jednym z tłumaczy książki Martina Heideggera o Nietzschem (wspólnie z Andrzejem Gniazdowskim; Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, 1999).

Od 1990 publikował m.in. w Kinie, Filmie, Filmie na świecie, Cahiers du cinéma, Literaturze, Ozonie, Więzi, Polityce, Zeszytach telewizyjnych, Nowych Książkach, Tygodniku Literackim, Tygodniku Powszechnym, Res Publice, Dialogu, Życiu, Gazecie Wyborczej, Arce, Arcanach, Close Up (Włochy), Przeglądzie Filozoficznym, Pamiętniku Literackim, Tekstach Drugich, Kronosie czy Ogrodzie. Jego dorobek publicystyczny obejmuje około dwustu artykułów i szkiców drukowanych w prasie i periodykach.

Aktualna bibliografia naukowa Wernera dostępna jest na stronie Polskiej Bibliografii Naukowej[10].

W 2018 odznaczony brązowym Krzyżem Zasługi w uznaniu działalności na rzecz rozwoju nauki[11].

Udział w organizacjach i stowarzyszeniach[edytuj | edytuj kod]

  • Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Muzeum Historii Polski[12]
  • Członek The International Federation of Film Critics FIPRESCI[13]
  • Członek Rady Fundacji Augusta hr. Cieszkowskiego[14]
  • Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich[15]
  • Ekspert Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mateusz Werner w bazie filmpolski.pl
  2. ↑ Namiestnicy. tygodnikprzeglad.pl, 12 kwietnia 2021. [dostęp 2023-04-28].
  3. ↑ Mateusz Werner – kulturą nasiąknięty. sfp.org.pl, 24 listopada 2020. [dostęp 2023-04-28].
  4. ↑ Mateusz Werner nowym redaktorem naczelnym „Twórczości” [online], instytutksiazki.pl, 2 lutego 2021 [dostęp 2024-01-11] (pol.).
  5. ↑ Filmm nr 8/1995, s. 6
  6. ↑ O NCK [online], nck.pl [dostęp 2016-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-16].
  7. ↑ Mateusz Werner (1970) [online], KRONOS metafizyka - kultura - religia [dostęp 2016-12-22].
  8. ↑ Akademia Filmowa - wykładowcy [online], akademiafilmowa.pl, 2 lutego 2021 [dostęp 2021-11-04] (pol.).
  9. ↑ Mateusz Werner nowym redaktorem naczelnym „Twórczości” [online], instytutksiazki.pl, 2 lutego 2021 [dostęp 2021-02-02] (pol.).
  10. ↑ Polska Bibliografia Naukowa [online], pbn.nauka.gov.pl [dostęp 2016-06-05].
  11. ↑ M.P. z 2018 r. poz. 1138
  12. ↑ Stowarzyszenie Przyjaciół MHP [online], Stowarzyszenie Przyjaciół MHP [dostęp 2016-06-05] (pol.).
  13. ↑ FIPRESCI - Mateusz Werner [online], fipresci.org [dostęp 2016-06-05].
  14. ↑ Fundacja Augusta hr. Cieszkowskiego [online], KRONOS metafizyka - kultura - religia [dostęp 2016-06-05].
  15. ↑ Dla członków SFP - Stowarzyszenie Filmowców Polskich [online], sfp.org.pl [dostęp 2016-06-05].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mateusz_Werner&oldid=72491042”