Massimo d’Azeglio – Wikipedia, wolna encyklopedia

Massimo Tapaelli, markiz d’Azeglio

Data i miejsce urodzenia	24 października 1798 Turyn
Data i miejsce śmierci	15 stycznia 1866 Turyn
Premier Królestwa Sardynii
Okres	od 7 maja 1849 do 21 maja 1852
Poprzednik	Claudio Gabriele de Launay
Premier Królestwa Sardynii (drugi raz)
Okres	od 21 maja 1852 do 4 listopada 1852
Następca	Camillo Cavour
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Massimo Taparelli, markiz d’Azeglio (ur. 24 października 1798 w Turynie, zm. 15 stycznia 1866, tamże) – włoski polityk, pisarz, historyk i malarz, zasłużony działacz na rzecz niepodległości Włoch, 1850–1852 premier Królestwa Sardynii w rządzie Wiktora Emanuela II, potem minister spraw zagranicznych, autor powieści historycznych (Hector Fieramosa, 1833, Nicolo de Lapi, 1841), pamiętników i pism politycznych. Nauczyciel Humberta I, króla Włoch w latach 1878–1900.

Odznaczenia^[1]

• Wielka Wstęga Orderu Świętych Maurycego i Łazarza
• Order Sabaudzki Cywilny
• Oficer Orderu Sabaudzkiego Wojskowego
• Krzyż Wielki Orderu Świętego Józefa
• Wielka Wstęga Orderu Leopolda
• Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej
• Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela
• Krzyż Wielki Orderu Chrystusa
• Krzyż Wielki Orderu Vila Viçosa
• Krzyż Wielki Orderu Lwa Niderlandzkiego
• Krzyż Wielki Orderu Karola III

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wielka Encyklopedia Polonica. Suplement, 2000

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Massimo d’Azeglio – dzieła w bibliotece Polona