Martha Nussbaum – Wikipedia, wolna encyklopedia

Martha Craven Nussbaum
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 maja 1947
Nowy Jork

Zawód, zajęcie

prawnik, filozof

Martha Nussbaum z domu Craven (ur. 6 maja 1947 w Nowym Jorku) – amerykańska filozofka, zajmująca się m.in. etyką.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po szkole uczęszczała do Wellesley College. Studiowała filologię klasyczną i nauki teatralne na Uniwersytecie Nowojorskim. Udzielała się artystycznie, zagrała w spektaklach teatralnych. Studia kontynuowała na Uniwersytecie Harvarda.

W 1975 roku otrzymała stopień doktora filozofii na podstawie pracy poświęconej Arystotelesowi, obronionej pod kierunkiem profesora G.E.L. Owena.

Pracowała w Harvardzie na stanowisku asystenta profesora. W 1985 roku otrzymała nominację Brown University na profesora filozofii, filologii starożytnej i nauk o literaturze. Wydała wówczas swoją pierwszą książkę poświęconą etyce: The Fragility of Goodness. Od połowy lat 80. angażowała się w prace organizacji międzynarodowych. Interesowała się opracowaniem wskaźnika rozwoju społecznego. Na początku lat 90. opublikowała Aristotelian Social Democracy, The Quality of Life oraz Woman, Culture and Development. W roku 1990 otrzymała nagrodę Brandeis Creative Arts Award.

W 1995 roku przeniosła się do Chicago, gdzie zaproponowano jej stanowisko profesor prawa i etyki na University of Chicago. Od tamtego czasu rozwija swoją bogatą twórczość. Zajmuje się zjawiskami dyskryminacji, seksualności, praw człowieka i ludzkiej godności, a także roli religii. Sformułowała listę dziesięciu podstawowych ludzkich możliwości, w tym życia, zdrowia fizycznego, integralności cielesnej, emocji oraz relaksu. Podkreślała rolę edukacji humanistycznej w globalnym, technokratycznym świecie. W wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” z czerwca 2008 roku użyła znamiennego twierdzenia: Tradycja to dyktatura starców[1]. Jest członkiem wielu towarzystw naukowych i organizacji społecznych.

W 2016 została nagrodzona Nagrodą Kioto w dziedzinie sztuki i filozofii[2], a w 2021 Nagrodą Holberga[3].

Rodzina i życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest córką George’a Cravena, adwokata, oraz Betty Warren, architekt. Wyszła za Alana J. Nussbauma, późniejszego profesora filologii starożytnej i lingwistyki. Przeszła na judaizm. Urodziła córkę Rachelę. Małżeństwo rozpadło się w 1987 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wywiad Adama Leszczyńskiego z Marthą Nussbaum, „Gazeta Wyborcza” 28.06.2008.
  2. Martha Craven Nussbaum. Kyoto Prize. [dostęp 2018-10-09]. (ang.).
  3. Martha C. Nussbaum [online], Holberg Prize [dostęp 2023-02-22] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]