Marta Dziadura – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marta Dziadura

Data urodzenia	22 lutego 1981
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa świata złoto Moskwa 2004 sztafety złoto Gwatemala 2006 indywidualnie złoto Gwatemala 2006 drużynowo złoto Gwatemala 2006 sztafety srebro Berlin 2007 sztafety złoto Budapeszt 2008 drużynowo Mistrzostwa Europy złoto Budapeszt 2006 sztafety
Odznaczenia

Marta Dziadura (ur. 22 lutego 1981^[1]) – polska zawodniczka pięcioboju nowoczesnego, mistrzyni świata.

Pochodzi ze sportowej rodziny, jest córką Wiesława (zapaśnika w stylu klasycznym, olimpijczyka) i Krystyny z Parusińskich (instruktorki higieny), bratanicą Beaty Dziadury (olimpijki w wioślarstwie). Treningi sportowe rozpoczęła od pływania w MKS-MDK Warszawa, pięciobojem nowoczesnym zajęła się w trakcie nauki w Szkole Mistrzostwa Sportowego im. Janusza Kusocińskiego w Warszawie. Ma na koncie wiele sukcesów jako juniorka, m.in. w 1998 została mistrzynią świata juniorek w czwórboju nowoczesnym.

W 2004 została mistrzynią świata seniorek w konkurencji sztafet. Rok później na mistrzostwach świata w Warszawie zajęła indywidualnie 5. miejsce. Wielkie sukcesy przyniósł jej rok 2006 – na mistrzostwach Europy w Budapeszcie zdobyła w sztafecie złoty medal, a w listopadzie 2006 na mistrzostwach świata w Gwatemali wywalczyła trzy tytuły – indywidualnie, w drużynie i w sztafecie. W chwili osiągnięcia tych sukcesów była studentką V roku Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. W 2007 roku zdobyła srebrny medal w sztafecie na mistrzostwach świata w Berlinie. W następnym roku-2008- zdobyła złoty medal mistrzostw świata w drużynie (Budapeszt). Łącznie wywalczyła w karierze 15 medali ME i MŚ juniorek i seniorek. Reprezentowała barwy klubowe warszawskiej Legii. Karierę zakończyła po igrzyskach olimpijskich w 2008 roku w Pekinie zdobywszy kwalifikację do startu, ale decyzją sztabu szkoleniowego była jedynie zawodniczką rezerwową.

Mistrzyni Polski seniorek w latach 2005-2007.

Odznaczona dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (2004 i 2007)^[2][3], w 2006 zajęła 7 miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]