Marsz Szmat – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pierwszy protest zorganizowany w Toronto 3 kwietnia 2011 roku

Marsz Szmat, Marsz Puszczalskich − cykl międzynarodowych protestów zainicjowany manifestacją w Toronto w Kanadzie 3 kwietnia 2011 roku. Uczestniczki i uczestnicy Marszu Szmat (ang. SlutWalk) protestują przeciwko uzasadnianiu lub usprawiedliwianiu gwałtów w oparciu o wygląd zgwałconych kobiet. Początek Marszowi dały słowa oficera policji w Toronto, Michaela Sanguinetti, który stwierdził, że aby być bezpiecznymi „kobiety powinny unikać ubierania się jak puszczalskie"^[1].

Przyczyna protestów[edytuj | edytuj kod]

24 stycznia 2011 funkcjonariusz policji w Toronto Michael Sanguinetti podczas wystąpienia na York University powiedział, że „kobiety powinny unikać ubierania się jak puszczalskie, by nie zostać ofiarami przemocy" (po nagłośnieniu sprawy przeprosił za tę wypowiedź)^[2]. Inicjatorki Marszu Szmat, Sonya Barnett i Heather Jarvis, zdecydowały, by posłużyć się słowem „puszczalska" w odpowiedzi na tę opinię. Napisały, że kobiety „mają dość dyskryminacji opartej na oskarżeniach o puszczalstwo, bycia osądzanymi na podstawie seksualności i poczucia zagrożenia jako rezultatu tych praktyk"^[3].

Formy protestów[edytuj | edytuj kod]

Problematyka kultury gwałtu prowadzi organizatorki i organizatorów marszu do łączenia pochodów z różnymi rodzajami akcji społecznych, które mają na celu uwrażliwienie m.in. na skalę przemocy seksualnej oraz stereotypy na temat jej sprawców i ofiar. Przykładowo, warszawski „Marsz Szmat" w 2013 roku zorganizowano w ramach akcji „Razem przeciw Przemocy Seksualnej". Wydarzenia towarzyszące obejmowały: konferencję naukową „Dość mitów. Psychologiczne, kulturowe i prawne aspekty przemocy seksualnej", warsztaty antyprzemocowe Kobiecej Szkoły Sztuk Walki Wing Tsun, zajęcia Wendo, dwie imprezy klubowe, koncert, kampanię zdjęciową „Nie znaczy nie", w której zachęcano do przesyłania zdjęć z hasłem sprzeciwu wobec przemocy. Podczas marszu odczytano postulaty opracowane na konferencji naukowej i konsultowane ze specjalistkami ds. przemocy seksualnej w radiu TOK FM pt. „Jak przeciwdziałać przemocy seksualnej?" z 12 maja 2013 roku. Stanowiły one podsumowanie rekomendacji na rzecz działań antyprzemocowych i pomocy ofiarom przemocy seksualnej w odniesieniu do służby zdrowia, wymiaru sprawiedliwości, organów ścigania, systemu edukacji i przekazu medialnego. Marsz Szmat mimo wielu kontrowersji rozbudził debatę publiczną na temat ochrony i dostępu ofiar przemocy seksualnej do informacji o przysługujących im prawach, trybie ścigania przestępców seksualnych, dozwolonych formach manifestacji oraz uwewnętrznianiu stereotypów^[4].