French
DeutschMars One – Wikipedia, wolna encyklopedia
Mars One – niedoszły prywatny projekt prowadzony przez holenderskiego przedsiębiorcę Bas Lansdorpa, którego celem miało być ustanowienie stałej kolonii ludzkiej na Marsie[1]. Plan zakładał wysłanie prywatnego satelity komunikacyjnego na orbitę Marsa w 2020 roku, a po kilku kolejnych etapach lądowanie tam czworga ludzi w 2027 roku[2]. Po tym okresie kolejne grupy astronautów miały docierać na Marsa co dwa lata.
Koszt umieszczenia pierwszych czterech astronautów na Marsie wyceniano na około 6 miliardów USD (4,7 mld €). Autorzy projektu zakładali, że koszty da się znacznie obniżyć dzięki temu, że będzie to podróż w jedną stronę. Astronauci mieliby zostać tam do końca życia.
Mars One próbował zapewnić sobie finansowanie poprzez wsparcie sponsorów i inwestorów oraz rozpropagowanie wyprawy programem telewizyjnym, zaś wybór astronautów miał oddać w ręce widzów[3]. Całe przedsięwzięcie miało być największym i najdłuższym reality show w dotychczasowej historii telewizji, trwającym od początku treningu uczestników, poprzez siedmiomiesięczną podróż aż do lądowania na Marsie. Pierwszy etap selekcji uczestników zakończył się w 2013 r. Firma zbankrutowała w 2019 roku[4].
Pierwotny plan[edytuj | edytuj kod]
Plany osadnictwa na Marsie były kilkakrotnie zmieniane. Według pierwszej wersji z 2012 r. pierwsi koloniści mieli wylądować na Marsie w 2023 r.[5] Aktualny, pochodzący z marca 2017 r. program misji zakłada pierwsze lądowanie ludzi na Marsie w 2032 r.[6] Według strony internetowej Mars One cały program miał wyglądać następująco[7]:
- 2011: Rozpoczęcie projektu
- 2013: Pierwsza faza selekcji uczestników
- 2017: Rozpoczęcie pełnego treningu wybranych wcześniej uczestników
- 2022: Misja demonstracyjna i wysłanie satelity komunikacyjnego
- 2026: Wysłanie łazika celem znalezienia najlepszego miejsca do lądowania oraz start drugiego satelity
- 2029: Wysłanie sześciu statków Dragon na Marsa, m.in. 2 kapsuły mieszkalne, 2 kapsuły z zaopatrzeniem oraz 2 podtrzymujące życie
- 2030: Przygotowanie przez łazik bazy na przybycie ludzi
- 2031: Początek podróży astronautów na Marsa
- 2032: Lądowanie uczestników misji na powierzchni planety
- 2033: Powiększenie kolonii i wysłanie drugiej grupy ludzi
Postępy[edytuj | edytuj kod]
30 grudnia 2013 spośród 202 586[8] (inne źródła mówią o 2761[9]) zgłoszonych kandydatur wstępnie wybrano 1 058 potencjalnych uczestników ze 107 państw, którzy zakwalifikowali się do drugiej rundy[10]. 55% stanowią mężczyźni, a 45% – kobiety. Większość z nich ma mniej niż 36 lat i jest dobrze wyedukowana. Największa liczba kandydatów pochodzi z USA (301), na dalszych miejscach uplasowały się: Kanada (75), Indie (62), Rosja (52), Australia (43) i Chiny (40). Z Polski wybrano 13 osób[10].
W 2014 i 2015 roku studenci inżynierii na MIT przeprowadzili niezależną ocenę programu i planów wnioski zawierając w raporcie i wykazując nierealność i niemożność realizacji programu[11].
Do końca 2015 roku Mars One nie przeprowadziło żadnych faktycznych działań - nie przeprowadzono treningów, firma nie posiadała instalacji treningowych, a wstępny kontrakt z producentem telewizyjnym Endemol Shine został rozwiązany[12]. Na początku 2019 roku ogłoszono upadłość[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anne Sewell: Mars One: Human settlement on Mars in 2023. Digital Journal, 2012-06-01. (ang.).
- ↑ Adario Strange: Dutch Group Planning for Mars Settlement by 2023. PC Mag, 2012-06-01. (ang.).
- ↑ Dario Borghino: Mission to Mars meets reality TV. Gizmag, 2012-06-06. (ang.).
- ↑ a b Rafał Kurczyński: Zbankrutowała firma, która miała założyć kolonię na marsie. 2019-02-11. [dostęp 2019-02-12].
- ↑ Mars One plans to establish human settlement on Mars in 2023. Kurzweil Accelerating Intelligence, 2013-06-03. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
- ↑ Mars One’s CEO Bas Lansdorp answers questions about mission feasibility. Mars One, 2015-03-19. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
- ↑ Mars One Roadmap. Mars-one.com. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
- ↑ Over 200,000 apply to first ever recruitment for Mars settlement. Mars One, 2013-09-09. [dostęp 2016-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-23)]. (ang.).
- ↑ Elmo Keep: Mars One Finalist Explains Exactly How It‘s Ripping Off Supporters. [w:] Matter [on-line]. 2015-03-16. [dostęp 2015-12-20].
- ↑ a b Mars One: Round II. [dostęp 2014-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (ang.).
- ↑ Andrew Owens, Koki Ho, Samuel Schreiner, Olivier de Weck: An independent assessment of the technical feasibility of the Mars One mission plan – Updated analysis. [w:] Acta Astronautica, vol. 120, March-April 2016 [on-line]. s. 192-228. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
- ↑ Jeff Foust: Mars One Loses Television Deal. Space News, 2015-02-24. [dostęp 2017-05-03]. (ang.).
