Marlies Göhr – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marlies Göhr

Data i miejsce urodzenia	21 marca 1958 Gera
Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD Igrzyska olimpijskie złoto Montreal 1976 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) złoto Moskwa 1980 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) srebro Moskwa 1980 lekkoatletyka (bieg na 100 m) srebro Seul 1988 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) Mistrzostwa świata złoto Helsinki 1983 bieg na 100 m złoto Helsinki 1983 sztafeta 4 × 100 m srebro Rzym 1987 sztafeta 4 × 100 m Mistrzostwa Europy złoto Praga 1978 bieg na 100 m złoto Ateny 1982 bieg na 100 m złoto Ateny 1982 sztafeta 4 × 100 m złoto Stuttgart 1986 bieg na 100 m złoto Stuttgart 1986 sztafeta 4 × 100 m srebro Praga 1978 bieg na 200 m brąz Praga 1978 sztafeta 4 × 100 m Halowe mistrzostwa Europy złoto San Sebastián 1977 bieg na 60 m złoto Mediolan 1978 bieg na 60 m złoto Wiedeń 1979 bieg na 60 m złoto Mediolan 1982 bieg na 60 m złoto Budapeszt 1983 bieg na 60 m srebro Pireus 1985 bieg na 60 m srebro Madryt 1986 bieg na 60 m brąz Liévin 1987 bieg na 60 m brąz Budapeszt 1988 bieg na 60 m Przyjaźń-84 złoto Praga 1984 bieg na 100 m Uniwersjada złoto Meksyk 1979 bieg na 100 m Mistrzostwa Europy juniorów złoto Ateny 1975 sztafeta 4 × 100 m srebro Ateny 1975 bieg na 100 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Marlies Göhr, z domu Oelsner (ur. 21 marca 1958 w Gerze) – niemiecka lekkoatletka startująca w reprezentacji NRD, specjalizująca się w biegu na 100 m oraz biegach sztafetowych.

W latach 1977-1984 była rekordzistką świata w biegu na 100 m. Podczas zawodów w Dreźnie 1 lipca 1977 czasem 10,88 s ustanowiła swój pierwszy rekord świata. Do dziś jest to rekord świata w kategorii juniorek. Pomimo tego wyniku nie udało jej się zdobyć złotego medalu na olimpiadzie w Moskwie w 1980. W finale przegrała z zawodniczką gospodarzy Ludmiłą Kondratjewą. To niepowodzenie powetowała sobie zdobywając złoto w sztafecie 4 x 100 m. Dorobek olimpijskich medali Göhr byłby najprawdopodobniej znacznie bogatszy gdyby nie fakt, iż NRD (podobnie jak większość państw bloku komunistycznego) zbojkotowało igrzyska w Los Angeles (1984).

W swojej karierze była mistrzynią Europy na 100 m aż trzy razy z rzędu: w 1978 w Pradze, 1982 w Atenach i w 1986 w Stuttgarcie. Nie udało się to żadnej innej europejskiej sprinterce. W 1983 poprawiła swój rekord na 10,81 s, ale w 1984 straciła go na rzecz Amerykanki Evelyn Ashford. Do 1994 była rekordzistką Europy. W 1983 zdobyła złoty medal mistrzostwach świata w Helsinkach. Göhr pięć razy z rzędu triumfowała w biegu na 100 metrów podczas Pucharu Europy w Lekkoatletyce (1979-1987). W 1985 była w składzie (biegła na ostatniej zmianie) wschodnioniemieckiej sztafety (razem z Silke Gladisch, Sabine Rieger i Ingrid Auerswald), która ustanowiła czasem 41,37 s rekord świata, poprawiony 11 sierpnia 2012 przez sztafetę Stanów Zjednoczonych. Była halowa rekordzistka świata w biegu na 60 metrów. Marlies Göhr jest pierwszą sprinterką w historii która przebiegła 100 metrów w czasie poniżej 11 s.

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

• bieg na 100 m – 10,81 (1983) – były rekord świata, aktualny rekord Niemiec
• bieg na 200 m – 21,74 (1984)
• bieg na 50 m (hala) – 6,12 (1980)
• bieg na 60 m (hala) – 7,07 (1986)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Marlies Göhr w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-10-23].
• Marlies Oelsner-Göhr [online], olympedia.org [dostęp 2022-10-23]  (ang.).
• Marlies Göhr, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26]  (ang.).