Mariusz Orski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mariusz Orski
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1957
Warszawa

Zawód, zajęcie

reżyser, scenograf

Alma Mater

Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie

Mariusz Orski (ur. 7 kwietnia 1957 w Warszawie) – polski reżyser, autor artykułów o teatrze, scenograf, nauczyciel techniki aktorskiej (Michaił Czechow), medytacji i uważności.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (Wiedza o Teatrze oraz Reżyseria); podczas studiów asystent Jerzego Grzegorzewskiego w Teatrze Studio i uczestnik projektów Jerzego Grotowskiego i Teatru Laboratorium (np. Teatr Źródeł). W latach 1986-88 stażysta w Laboratorium Psychoedukacji. Stypendysta Fundacji Fulbrighta w San Francisco i w Nowym Jorku (1988) oraz dwukrotnie Ministerstwa Kultury i Rządu Francji: w roku 1983 (asystentury u Giorgio Strehler – w teatrze Odeon i w Opera de Paris) i w roku 1989. Od debiutu reżyserskiego („Tryptyk”, Teatr Studio w Warszawie, 1984 r.) pracuje w teatrach w Polsce (Warszawa, Poznań, Kraków, Łódź, Lublin, Bydgoszcz, Katowice) oraz za granicą – w Europie, Azji (Buriacja, Indie, Izrael) i USA – wystawia spektakle, prowadzi warsztaty teatralne, staże reżyserskie i kursy aktorskie. Reżyserował dwukrotnie w Indiach, w Nowym Delhi, z hinduskimi aktorami wystawiając „Ślub” Witolda Gombrowicza (1998) i Konferencję ptaków według Fariduddin Attar (1999).

W latach 1989-1999 wykładowca w PWSFTviT w Łodzi, na Wydziale Reżyserii; nauczyciel techniki aktorskiej Michaiła Czechowa. W latach 2016-18 wykładowca w Szkole Aktorskiej Machulskich w Warszawie.

Autor i reżyser słuchowisk Teatru Polskiego Radia: o Josif Brodski: „Poeta i tortura idiotyzmu” (premiera: 1 Program PR, 2016), „Nie odbierzecie mi…” o Osip Mandelsztam (2016), Sándor Márai, "Rendez-vous” (2017), György Spiró „Zaciemnienie” (2019), Bogusław Schaeffer, „Kaczo” (2020).

Eksperymentuje z wykorzystaniem teatru jako narzędzia w procesie resocjalizacji i integracji; związany z Polską Wspólnotą Pokoju podjął pracę z więźniami (w warszawskim Areszcie Śledczym), z którymi wystawił (2011) spektakl pt. „Bajkowy las”. Współpracował z MIGRATOR THEATRE, warszawskim teatrem emigrantów i uchodźców: w 2006 roku wyreżyserował „Rasę pieczątek” Simon Mol.

W 2018 roku zakończył realizację filmu dokumentalnego o Devim Tuszyńskim pt. „Devi, książę miniatury” (scenariusz, reżyseria, współprodukcja); film zdobył nagrodę (najlepszy film zagraniczny) na Festiwalu Filmowym w Punta del Este w Urugwaju (2020).

Spektakle teatralne[edytuj | edytuj kod]

Publikacje /wybór/[edytuj | edytuj kod]

  • "Psychologiczne aspekty pracy Konrada Swinarskiego z aktorem", w: Teatr Konrada Swinarskiego. Rekonesans Katowice 1978.
  • "Moje Drzewo Ludzi", Dialog 4/1980.
  • "Próba o Teatrze Źródeł", Dialog 4/1982
  • "Z Giorgio Strehlerem. Rozmowa", Teatr 2/1985
  • "O Ameryce imigrantów. Rozmowa z Czesławem Miłoszem", Tygodnik Powszechny 1/1989; przedruk w: Czesław Miłosz, Rozmowy polskie 1979-1998 Kraków 2006.
  • "Spotkanie z Josifem Brodskim", Znak 12/1990, nr 427.
  • "Grotowski, czyli głęboka ekologia teatru", Zeszyty Literackie 31/1990.
  • "Kryzys i przemiana czyli wstęp do metody Michaiła Czechowa", Notatnik Teatralny 1/1991.
  • "O Michaile Czechowie", Teatr 5/1991.
  • "Książę miniaturzystów", Gazeta Wyborcza Magazyn, 24.01.2002.
  • "Miłość i technika aktorska. Słuchając ostatnich wykładów Michaiła Czechowa, Didaskalia 54-56/2003.
  • "Peter Brook, nie ma sekretów. Myśli o aktorstwie i teatrze", Łódź 1997 (wstęp i współautorstwo przekładu).
  • "Uta Hagen,Szacunek dla aktorstwa (2015)
  • "Jack Garfein, Żyć i grać (2016)
  • "Aktor, praca nad rolą i praktyka uważności", (Teatr 2016)
  • "Abba Ryszard i jego dedykacje", Magazyn GW (27.08.2016)
  • "Księża na księżyc. Kilka uwag o prowokacji", Więź (wiosna 2018)
  • Redaktor wydania dwutomowych „Wierszy zebranych” Czesława Miłosza (Wydawnictwo Krąg, 1980)

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Szczecin 1985 - XX OPTMF – nagroda Publiczności Polic
  • Szczecin 1985 - XX OPTMF - nagroda Domu Kultury Korab
  • Szczecin 1985 - XX OPTMF - II nagroda jury dla spektaklu
  • Szczecin 1985 - XX OPTMF - nagroda za reżyserię "Audiencji III" Bogusława Schaeffera w Teatrze Nowym w Poznaniu

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mariusz_Orski&oldid=72822972”