Mario Stecher – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mario Stecher
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1977
Eisenerz

Klub

WSV Eisenerz

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

4.12 1993, Saalfelden (7. - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

4.12 1993, Saalfelden
(7. - Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

15.01 1994, Oslo
(1. - Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Turyn 2006 Sztafeta
złoto Vancouver 2010 Sztafeta
brąz Salt Lake City 2002 Sztafeta
brąz Soczi 2014 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Oslo 2011 Sztafeta HS134
złoto Oslo 2011 Sztafeta HS106
srebro Ramsau 1999 Sprint
srebro Lahti 2001 Sztafeta
srebro Val di Fiemme 2013 Gundersen HS106
brąz Trondheim 1997 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Breitenwang 1994 Gundersen
złoto Gällivare 1995 Sztafeta
srebro Gällivare 1995 Gundersen
brąz Breitenwang 1994 Sztafeta
Puchar Świata
2. miejsce
1997/1998
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
2002
złoto 1. miejsce
2008
srebro 2. miejsce
2006
Zakończenie kariery: 2015 rok
Strona internetowa
Mario Stecher 2014

Mario Stecher (ur. 17 lipca 1977 w Eisenerz) – austriacki kombinator norweski, czterokrotny medalista olimpijski w drużynie, sześciokrotny medalista mistrzostw świata, czterokrotny medalista mistrzostw świata juniorów oraz dwukrotny zwycięzca Letniego Grand Prix.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jako dziecko zdobył w sierpniu 1989 w Garmisch-Partenkirchen letnie mistrzostwo świata w skokach narciarskich – w konkursie indywidualnym do lat dwunastu i drużynowym[1][2]. W 1991 był na tych mistrzostwach dziesiąty w odpowiedniej kategorii. W 1992 wystartował w konkursie Pucharu Europy w skokach w Sankt Ayegd, który zwyciężył po próbach o długości 71,5 m i 72,5 m[3].

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Mario Stecher pojawił się 4 grudnia 1993 roku, kiedy wystartował w zawodach Pucharu Świata. Zajął wtedy 7. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena w Saalfelden am Steinernen Meer, zdobywając tym samym pierwsze w karierze punkty już w debiucie. W sezonie 1993/1994 wystartował jeszcze tylko raz - 15 stycznia 1994 roku w Oslo odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w karierze, wygrywając Gundersena. W klasyfikacji generalnej zajął szesnaste miejsce. W styczniu 1994 roku zdobył złoty medal indywidualnie i brązowy w drużynie na mistrzostwach świata juniorów w Breitenwang. Miesiąc później wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie zajął 27. miejsce indywidualnie, a wraz z kolegami z reprezentacji był dziewiąty w konkursie drużynowym.

Także w sezonach 1994/1995 i 1995/1996 po jednym razie stawał na podium. Najpierw był trzeci w Gundersenie 3 lutego 1995 roku w szwedzkim Falun, a następnie 18 lutego 1996 roku w Murau zwyciężył w tej samej konkurencji. W tym czasie wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Gällivare w 1995 roku zdobył srebrny medal indywidualnie oraz złoty drużynowo. W tym samym roku zajął siódme miejsce w konkursie drużynowym podczas mistrzostw świata w Thunder Bay. Rywalizację w sezonie 1996/1997 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca 22 listopada 1996 roku w Rovaniemi. W pięciu kolejnych startach był pierwszy w sprincie w Oberwiesenthal 29 grudnia, drugi w Schonach i Saalfelden am Steinernen Meer w dniach 5 i 11 stycznia w Gundersenie, a 18 stycznia w Sankt Moritz i 1 lutego w Hakubie wygrał zawody w Gundersenie. Te wyniki dały mu czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej, do trzeciego Bjarte Engena Vika z Norwegii stracił tylko 6 punktów.

Na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku otarł się o podium, zajmując czwarte miejsce w konkursie drużynowym. Indywidualnie był siódmy po skokach, a w biegu stracił jedną pozycję i zawody ukończył na ósmej pozycji. To właśnie w sezonie 1997/1998 odnosił najlepsze wyniki. Dziesięciokrotnie stawał na podium, w tym dwukrotnie wygrał: 13 grudnia w amerykańskim Steamboat Springs był najlepszy w Gundersenie, a 10 marca 1998 roku w Falun triumfował w sprincie. W klasyfikacji generalnej wyprzedził go tylko Bjarte Engen Vik, który zgromadził o 28 punktów więcej. Dobrej formy nie zdoła utrzymać do sezonu 1998/1999. Najlepszy wynik w zawodach pucharowych osiągnął 16 stycznia 1999 roku w Libercu, gdzie był czwarty w Gundersenie. Mimo to na mistrzostwach świata w Ramsau w 1999 roku zdobył srebrny medal w sprincie. W konkursie drużynowym Austriacy ze Stecherem w składzie zajęli siódme miejsce, a w Gundersenie Mario uplasował się na 25. pozycji.

Osiem miejsc w pierwszej dziesiątce zawodów, w tym cztery trzecie miejsca dały mu ósme miejsce w klasyfikacji sezonu 1999/2000. Wszystkie te wyścigi rozgrywane były metodą Gundersena: 5 stycznia w Reit im Winkl, 8 stycznia w Schonach, 12 lutego w Sapporo i 26 lutego 2000 roku w Chaux-Neuve. W kolejnym sezonie indywidualnie wystartował tylko pięć razy, z czego najlepiej zaprezentował się 1 marca 2001 roku w Nayoro, gdzie był siódmy w starcie masowym. Na mistrzostwach świata w Lahti w 2001 roku wspólnie z Christophem Eugenem, Felixem Gottwaldem i Davidem Kreinerem zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym. Nie wystartował jednak w żadnym z konkursów indywidualnych.

W sezonach 2001/2002, 2002/2003, 2003/2004 i 2004/2005 jego największym sukcesem w tym czasie było wywalczenie razem z Christophem Bielerem, Michaelem Gruberem i Felixem Gottwaldem brązowego medalu w sztafecie na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku. W lecie tego roku triumfował w piątej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. Z pięciu konkursów indywidualnych tego cyklu dwa wygrał, w dwóch był drugi, a w jednym trzeci. Wyniki te nie przełożyły się jednak na sezony zimowe. W tych czterech sezonach łącznie cztery razy stawał na podium: 29 grudnia 2001 roku w Oberwiesenthal i 1 stycznia 2003 roku w Oberhofie był trzeci w sprincie, 29 lutego 2004 roku w Oslo był trzeci, a 6 stycznia 2005 roku w Schonach był drugi w Gundersenie. W tym czasie najlepszy wynik w klasyfikacji generalnej PŚ osiągnął w sezonie 2001/2002, kiedy był siódmy, a w klasyfikacji sprintu zajął czwarte miejsce. Nie startował na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 2003 roku, ale wystąpił dwa lata później podczas mistrzostw w Oberstdorfie, jednak medalu nie zdobył.

Pierwsze od ośmiu lat zwycięstwo w Pucharze Świata odniósł w sezonie 2005/2006. Dokonał tego w drugich zawodach cyklu, 27 listopada 2005 roku w Ruce, gdzie był najlepszy w sprincie. Jeszcze jedenastokrotnie meldował się w czołowej dziesiątce, ale na podium stanął tylko raz: 15 stycznia 2006 roku w Val di Fiemme zajął drugie miejsce w sprincie. W klasyfikacji generalnej znalazł się na dziewiątej pozycji. Podczas igrzysk olimpijskich w Turynie w tym samym roku razem z Felixem Gottwaldem, Michaelem Gruberem i Christophem Bielerem sięgnął po złoty medal w konkursie drużynowym. Ekipa austriacka po skokach znalazła się na drugim miejscu ze startą 10 sekund do prowadzącej reprezentacji Niemiec. Na trasie biegowej byli jednak najlepsi, wyprzedzając Niemców o ponad 15 sekund i Finów o ponad 26 sekund. W indywidualnych startach Stecher zaprezentował się przeciętnie, zajmując 19. miejsce w Gundersenie, a w sprincie był czternasty.

Dziewiątą edycję Letniego Grand Prix ukończył na drugiej pozycji, za Bielerem. W czterech konkursach indywidualnych dwukrotnie stawał na podium, za każdym razem na drugim stopniu. Ponownie jednak dobre wyniki w lecie nie przełożyły się na wysoką formę Mario w zimie. Sezon 2006/2007 ukończył na dwunastej pozycji, ani razu nie stając na podium. Stecher startował w kratkę, miejsca w pierwszej dziesiątce przeplatał ze startami, w których plasował się w drugiej lub nawet trzeciej dziesiątce. Najlepsze wyniki osiągnął 4 lutego w Zakopanem i 18 marca 2007 roku w Oslo, gdzie był czwarty w sprincie. Mistrzostwa świata w Sapporo były kolejną impreza tego cyklu, na której nie zdobył medalu. Indywidualnie był dwunasty w sprincie, a w Gundersenie zajął 18. pozycję. W konkursie drużynowym Austriacy zajęli czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Norwegami o zaledwie 0,4 punktu. Jeszcze słabiej Stecher zaprezentował się w sezonie 2007/2008, który ukończył na piętnastym miejscu. W ostatnich zawodach cyklu udało mu się jednak stanąć na podium - 9 marca 2008 roku był drugi w sprincie w Oslo.

Do wysokiej formy powrócił podczas jedenastej edycji LGP. W trzech konkursach raz zwyciężył i raz był drugi, co pozwoliło mu na triumf w klasyfikacji końcowej. W sezonie 2008/2009 dwukrotnie stanął na podium: 7 lutego 2009 roku w Seefeld zwyciężył w Gundersenie, a dzień później był drugi. Jeszcze dziesięciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów i w efekcie zakończył sezon na szóstym miejscu. Na mistrzostwach świata w Libercu po raz kolejny nie zdobył medalu, najlepszy indywidualny wynik osiągnął w Gundersenie na normalnej skoczni, gdzie był dziesiąty. W konkursie drużynowym Austriacy ze Stecherem w składzie zajęli piąte miejsce.

Najważniejszą imprezą sezonu 2009/2010 były igrzyska olimpijskie w Vancouver. W Kanadzie Austriacy w składzie: Felix Gottwald, David Kreiner, Bernhard Gruber i Stecher obronili tytuł mistrzów olimpijskich zdobyty cztery lata wcześniej. Po konkursie skoków reprezentacja Austrii znajdowała się na trzecim miejscu i do biegu przystąpiła ze stratą 36 sekund. W biegu Austriacy byli jednak najlepsi i na mecie wyprzedzili Amerykanów o nieco ponad 5 sekund i blisko 20 sekund Niemców, którzy zajęli trzecie miejsce. Przyzwoicie zaprezentował się także w konkursach indywidualnych, zajmując piąte miejsce na normalnej skoczni oraz ósme na dużej. W rywalizacji pucharowej trzykrotnie stawał na podium, w tym 31 stycznia 2010 roku w Seefeld wygrał zawody metodą Gundersena. W klasyfikacji generalnej zajął szóste miejsce.

W sezonie 2010/2011 spisał się jeszcze lepiej. Na podium stanął już w pierwszych zawodach, 26 listopada 2010 roku w Ruce, gdzie był trzeci w Gundersenie. Wynik ten powtórzył 5 grudnia w Lillehammer, a w dniach 18 i 19 grudnia w Ramsau wygrał oba konkursy. Ostatni raz na podium stanął 8 stycznia 2011 roku w Schonach, gdzie w Gundersenie był drugi za Felixem Gottwaldem. Na przełomie lutego i marca 2011 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Oslo. Wziął udział we wszystkich czterech konkurencjach, zdobywając złote medale w obu konkursach drużynowych. Indywidualnie był dziesiąty na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie zajął 29. miejsce. Sezon 2011/2012 był słabszy. Sześciokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, lecz na podium stanął tylko dwa razy: 11 grudnia w Ramsau oraz 26 lutego 2012 roku w Libercu, w obu przypadkach zajmując trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął 15. pozycję.

W lutym w 2013 roku brał udział w mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie na normalnej skoczni zdobył srebrny medal. W zawodach tych wyprzedził go jedynie Francuz Jason Lamy Chappuis. Na dużej skoczni zajął 21. miejsce, a w sztafecie Austriacy zajęli piąte miejsce. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi wspólnie z Lukasem Klapferem, Christophem Bielerem i Bernhardem Gruberem zdobył brązowy medal w drużynie. W startach indywidualnych był osiemnasty w konkursie na normalnej skoczni, a na dużej uplasował się jedną pozycję niżej.

W zawodach Pucharu Świata Austriak 43 razy stawał na podium w tym 12 razy jako zwycięzca. Jego żoną jest była austriacka narciarka alpejska Carina Raich, z którą ma syna. Jego szwagrem jest austriacki narciarz alpejski Benjamin Raich.

Po sezonie 2014/2015 zakończył sportową karierę i podjął pracę eksperta telewizyjnego. Na początku kwietnia 2018 roku został dyrektorem skoków narciarskich i kombinacji norweskiej w Austriackim Związku Narciarskim, zastępując w tej roli Ernsta Vettoriego[4].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
27. 19 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gundersen K-90/15 km 39:07,9 +8:01,3 Norwegia Fred Børre Lundberg
9. 24 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Sztafeta K-90/3x10 km[5] 1:22:51,8 +15:17,7  Japonia
8. 14 lutego 1998 Japonia Nagano Gundersen K-90/15 km 41:21,1 +1:48,8 Norwegia Bjarte Engen Vik
4. 20 lutego 1998 Japonia Nagano Sztafeta K-90/4x5 km[6] 54:11,5 +1:53,1  Norwegia
6. 9 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gundersen K-90/15 km 39:11,7 +2:19,1 Finlandia Samppa Lajunen
3. 14 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[7] 48:42,2 +11,0  Finlandia
11. 21 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sprint K-120/7,5 km 16:40,1 +1:09,4 Finlandia Samppa Lajunen
19. 11 lutego 2006 Włochy Pragelato Gundersen HS106/15 km 39:44,6 +3:14,6 Niemcy Georg Hettich
1. 15 lutego 2006 Włochy Pragelato Sztafeta HS134/4x5 km[8] 49:52,6 - -
14. 21 lutego 2006 Włochy Pragelato Sprint HS134/7,5 km 18:29,0 +1:01,3 Austria Felix Gottwald
5. 14 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS106/10 km 25:47,1 +13,6 Francja Jason Lamy Chappuis
1. 23 lutego 2010 Kanada Vancouver Sztafeta HS140/4x5 km[9] 49:31,6 - -
8. 25 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS140/10 km 25:32,9 +48,2 Stany Zjednoczone Bill Demong
18. 12 lutego 2014 Rosja Soczi Gundersen HS106/10 km 23:50,2 +1:12,6 Niemcy Eric Frenzel
19. 18 lutego 2014 Rosja Soczi Gundersen HS140/10 km 22:45,5 +1:16,6 Norwegia Jørgen Gråbak
3. 21 lutego 2014 Rosja Soczi Sztafeta HS140/4x5 km[10] 47:13,5 +3,4  Norwegia

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
5. 10 marca 1995 Kanada Thunder Bay Sztafeta K-90/4x5 km[11] 56:20,2 +6:57,4  Japonia
15. 22 lutego 1997 Norwegia Trondheim Gundersen K-90/15 km 43:43,1 +3:27,5 Japonia Kenji Ogiwara
3. 23 lutego 1997 Norwegia Trondheim Sztafeta K-90/4x5 km[12] 52:18,0 +1:12,9  Norwegia
25. 20 lutego 1999 Austria Ramsau Gundersen K-90/15 km 37:04,8 +5:23,8 Norwegia Bjarte Engen Vik
7. 25 lutego 1999 Austria Ramsau Sztafeta K-90/4x5 km[13] 49:34,2 +3:34,4  Finlandia
2. 27 lutego 1999 Austria Ramsau Sprint K-90/7,5 km 17:48,4 +30,2 Norwegia Bjarte Engen Vik
2. 20 lutego 2001 Finlandia Lahti Sztafeta K-90/4x5 km[14] 48:54,1 +10,9  Norwegia
25. 18 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56,2 +3:01,7 Niemcy Ronny Ackermann
17. 27 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 +1:42,4 Niemcy Ronny Ackermann
12. 23 lutego 2007 Japonia Sapporo Sprint HS134/7,5 km 17:40,2 +1:44,9 Finlandia Hannu Manninen
4. 25 lutego 2007 Japonia Sapporo Sztafeta HS134/4x5 km[15] 49:14,9 +1:12,4  Finlandia
18. 3 marca 2007 Japonia Sapporo Gundersen HS100/15 km 38:35,6 +3:23,4 Niemcy Ronny Ackermann
22. 20 lutego 2009 Czechy Liberec Start masowy HS100/10 km 276,0 pkt -51,3 pkt Stany Zjednoczone Todd Lodwick
10. 22 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS100/10 km 24:22,3 +37,7 Stany Zjednoczone Todd Lodwick
5. 26 lutego 2009 Czechy Liberec Sztafeta HS134/4x5 km[16] 48:32,3 +1:05,0  Japonia
17. 28 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36,6 +1:44,8 Stany Zjednoczone Bill Demong
29. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS106/10 km 25:19,2 +2:20,2 Niemcy Eric Frenzel
1. 28 lutego 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS106/4x5 km[17] 48:07,8 - -
10. 2 marca 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS134/10 km 25:31,6 +1:08,3 Francja Jason Lamy Chappuis
1. 4 marca 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS134/4x5 km[18] 47:12,3 - -
2. 22 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:13,2 +0,2 Francja Jason Lamy Chappuis
5. 24 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[19] 57:34,0 +7,6  Francja
21. 28 lutego 2013 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:22,8 +2:39,1 Niemcy Eric Frenzel

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1. 26 stycznia 1994 Austria Breitenwang Gundersen K-90/15 km ? - -
3. 27 stycznia 1994 Austria Breitenwang Sztafeta K-90/3x5 km[20] ? ?  Norwegia
2. 1 marca 1995 Szwecja Gällivare Gundersen K-90/15 km ? ? Finlandia Hannu Manninen
1. 2 marca 1995 Szwecja Gällivare Sztafeta K-90/3x5 km[21] ? - -

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 15 stycznia 1994 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km ? 1. - -
2. 3 lutego 1995 Szwecja Falun Gundersen K115/15 km ? 3. ? Japonia Kenji Ogiwara
3. 18 lutego 1996 Austria Murau Gundersen K90/15 km ? 1. - -
4. 22 listopada 1996 Finlandia Rovaniemi Gundersen K90/15 km ? 3. ? Finlandia Jari Mantila
5. 29 grudnia 1996 Niemcy Oberwiesenthal Sprint K90/7.5 km ? 1. - -
6. 5 stycznia 1997 Niemcy Schonach Gundersen K95/15 km ? 2. ? Finlandia Samppa Lajunen
5. 11 stycznia 1997 Austria Saalfelden Gundersen K90/15 km ? 2. ? Finlandia Hannu Manninen
6. 18 stycznia 1997 Szwajcaria Sankt Moritz Gundersen K95/15 km ? 2. ? Finlandia Hannu Manninen
7. 1 lutego 1997 Japonia Hakuba Gundersen K120/15 km ? 1. - -
8. 28 listopada 1997 Finlandia Rovaniemi Gundersen K95/15 km ? 3. ? Finlandia Samppa Lajunen
9. 29 listopada 1997 Finlandia Rovaniemi Gundersen K90/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
10. 11 grudnia 1997 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Sprint K115/7.5 km ? 3. ? Finlandia Hannu Manninen
11. 13 grudnia 1997 Stany Zjednoczone Steamboat Springs Gundersen K115/15 km ? 1. - -
12. 9 stycznia 1998 Austria Ramsau Gundersen K90/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
13. 28 lutego 1998 Japonia Sapporo Gundersen K120/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
14. 7 marca 1998 Finlandia Lahti Gundersen K90/15 km ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
15. 10 marca 1998 Szwecja Falun Sprint ? 1. - -
16. 13 marca 1998 Norwegia Oslo Sprint ? 3. ? Stany Zjednoczone Todd Lodwick
17. 14 marca 1998 Norwegia Oslo Sprint ? 2. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
18. 5 stycznia 2000 Niemcy Reit im Winkl Gundersen ? 3. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
19. 8 stycznia 2000 Niemcy Schonach Gundersen K90/15 km ? 3. ? Norwegia Bjarte Engen Vik
20. 12 lutego 2000 Japonia Sapporo Gundersen K120/15 km ? 3. ? Norwegia Kristian Hammer
21. 26 lutego 2000 Francja Chaux-Neuve Gundersen K90/15 km ? 3. ? Finlandia Samppa Lajunen
22. 29 grudnia 2001 Niemcy Oberwiesenthal Gundersen K120/15 km 21:25.2 min 3. +21.9 s Austria Felix Gottwald
23. 1 stycznia 2003 Niemcy Oberhof Sprint K120/7.5 km 20:52.3 min 3. +31.3 s Austria Felix Gottwald
24. 29 lutego 2004 Norwegia Oslo Gundersen K115/15 km 37:16.0 min 3. +40.2 s Niemcy Ronny Ackermann
25. 6 stycznia 2005 Niemcy Schonach Gundersen HS96/15 km 36:25.9 min 2. +46.5 s Finlandia Hannu Manninen
26. 27 listopada 2005 Finlandia Ruka Sprint HS142/7.5 km 19:18.2 min 1. - -
27. 15 stycznia 2006 Włochy Val di Fiemme Sprint HS134/7.5 km 19:59.9 min 2. +2.2 s Finlandia Hannu Manninen
28. 9 marca 2008 Norwegia Oslo Sprint HS128/7.5 km 20:43.2 min 2. +0.1 s Norwegia Petter Tande
29. 7 lutego 2009 Austria Seefeld Gundersen HS100/10 km 25:29.0 min 1. - -
30. 8 lutego 2009 Austria Seefeld Gundersen HS100/10 km 29:18.8 min 2. +3.2 s Norwegia Magnus Moan
31. 17 stycznia 2010 Francja Chaux-Neuve Gundersen HS100/10 km 24:10.8 min 3. +13.6 s Norwegia Magnus Moan
32. 30 stycznia 2010 Austria Seefeld Gundersen HS100/10 km 26:23.1 min 2. +32.6 s Niemcy Eric Frenzel
33. 31 stycznia 2010 Austria Seefeld Gundersen HS100/10 km 25:32.8 min 1. - -
34. 26 listopada 2010 Finlandia Ruka Gundersen HS142/10 km 28:33.5 min 3. +11.7 s Francja Jason Lamy Chappuis
35. 31 stycznia 2010 Austria Seefeld Gundersen HS100/10 km 25:32.8 min 1. - -
36. 26 listopada 2010 Finlandia Ruka Gundersen HS142/10 km 28:33.5 min 3. +11.7 s Francja Jason Lamy Chappuis
37. 5 grudnia 2010 Norwegia Lillehammer Gundersen HS138/10 km 24:35.5 min 3. +9.8 s Francja Jason Lamy Chappuis
38. 18 grudnia 2010 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 25:46.4 min 1. - -
39. 19 grudnia 2010 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 24:22.3 min 1. - -
40. 8 stycznia 2011 Niemcy Schonach Gundersen HS106/10 km 24:38.4 min 2. +15.6 s Austria Felix Gottwald
41. 11 grudnia 2011 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 22:07.4 min 3. +0.6 s Francja Jason Lamy Chappuis
42. 26 lutego 2012 Czechy Liberec Gundersen HS100/10 km 26:17.2 min 3. +27.1 s Japonia Akito Watabe
43. 16 grudnia 2012 Austria Ramsau Gundersen HS98/10 km 21:36.7 min 3. +1.5 s Francja Jason Lamy Chappuis

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 6 marca 1994 Niemcy Hinterzarten Gundersen K90/15 km ? 1. - -

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 26 sierpnia 1998 Niemcy Wernigerode K63/5 km ? 2. +3.5 s Niemcy Matthias Looß
2. 3 września 2001 Austria Ramsau Gundersen K90/15 km ? 1. - -
3. 21 sierpnia 2002 Niemcy Winterberg Gundersen K90/14 km ? 2. +1.7 s Niemcy Georg Hettich
4. 24 sierpnia 2002 Niemcy Klingenthal Gundersen K80/16 km ? 1. - -
5. 25 sierpnia 2002 Niemcy Oberhof Sprint K120/9.0 km ? 1. - -
6. 1 września 2002 Niemcy Berchtesgaden Gundersen K90/10 km ? 2. +0.2 s Austria Felix Gottwald
7. 31 sierpnia 2003 Niemcy Winterberg Gundersen K81/14 km 26:57.7 min 1. - -
8. 13 sierpnia 2004 Szwajcaria Kandersteg Gundersen HS95/15 km ? 2. +1:49.7 min Austria Michael Gruber
9. 27 sierpnia 2004 Czechy Harrachov Gundersen HS100/15 km ? 2. +24.0 s Stany Zjednoczone Todd Lodwick
10. 18 sierpnia 2005 Szwajcaria Kandersteg Gundersen HS98/15 km 28:44.3 min 2. +25.9 s Austria Christoph Bieler
11. 20 sierpnia 2006 Austria Bischofshofen Start masowy HS140/10 km 22:33.8 min 2. +25.7 s Austria Felix Gottwald
12. 29 lipca 2008 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/15.8 km 29:32.5 min 1. - -
13. 1 sierpnia 2008 Szwajcaria Einsiedeln Gundersen HS117/10 km 26:52.7 min 2. +2.5 s Szwajcaria Ronny Heer
14. 10 sierpnia 2009 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 22:57.3 min 3. +8.9 s Austria Christoph Bieler
15. 29 sierpnia 2012 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 26:05.7 min 2. +0.5 s Norwegia Magnus Moan

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Garmisch-Partenkirchen GER 1989.08.04 LMSDz. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-05-30]. (pol.).
  2. ↑ Garmisch-Partenkirchen GER 1989.08.06 LMSDz DR. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-05-30]. (pol.).
  3. ↑ STECHER Mario. Wyniki-skoki.pl. [dostęp 2014-05-30]. (pol.).
  4. ↑ Mario Stecher new sports director in Austria. fis-ski.com. [dostęp 2018-04-07]. (ang.).
  5. ↑ Skład drużyny: Georg Riedlsperger, Mario Stecher, Felix Gottwald
  6. ↑ Skład drużyny: Christoph Eugen, Christoph Bieler, Mario Stecher, Felix Gottwald
  7. ↑ Skład drużyny: Christoph Bieler, Michael Gruber, Mario Stecher, Felix Gottwald
  8. ↑ Skład drużyny: Michael Gruber, Christoph Bieler, Mario Stecher, Felix Gottwald
  9. ↑ Skład drużyny: Bernhard Gruber, Felix Gottwald, Mario Stecher, David Kreiner
  10. ↑ Skład drużyny: Lukas Klapfer, Christoph Bieler, Mario Stecher, Bernhard Gruber
  11. ↑ Skład drużyny: Robert Stadelmann, Mario Stecher, Georg Riedelsperger, Klaus Ofner
  12. ↑ Skład drużyny: Christoph Eugen, Felix Gottwald, Mario Stecher, Robert Stadelmann
  13. ↑ Skład drużyny: Felix Gottwald, Christoph Eugen, David Kreiner, Mario Stecher
  14. ↑ Skład drużyny: Christoph Eugen, Mario Stecher, David Kreiner, Felix Gottwald
  15. ↑ Skład drużyny: Christoph Bieler, David Kreiner, Mario Stecher, Felix Gottwald
  16. ↑ Skład drużyny: Bernhard Gruber, Wilhelm Denifl, Christoph Bieler, Mario Stecher
  17. ↑ Skład drużyny: David Kreiner, Bernhard Gruber, Felix Gottwald, Mario Stecher
  18. ↑ Skład drużyny: Bernhard Gruber, David Kreiner, Felix Gottwald, Mario Stecher
  19. ↑ Skład drużyny: Wilhelm Denifl, Bernhard Gruber, Lukas Klapfer, Mario Stecher
  20. ↑ Skład drużyny: Jürgen Bär, Christoph Eugen, Felix Gottwald
  21. ↑ Skład drużyny: Jürgen Bär, Felix Gottwald, Mario Stecher

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Drużynowi mistrzowie olimpijscy w kombinacji norweskiej

Drużynowi mistrzowie świata w kombinacji norweskiej
Sztafeta 3 x 10 km/4 x 5 km (skocznia duża)
Sztafeta 4 x 5 km (skocznia normalna)
Sprint drużynowy (skocznia duża)
Mistrzowie świata juniorów w kombinacji norweskiej (Indywidualnie)
Mężczyźni indywidualnie
(od 1984
metodą
Gundersena)
Sprint mężczyzn
Kobiety
Mistrzowie świata juniorów w kombinacji norweskiej (drużynowo)
Zwycięzcy Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mario_Stecher&oldid=71618086”