Marija Arbatowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marija Arbatowa
Ilustracja
Imię i nazwisko

Marija Iwanowna Gawrilina

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1957
Murom

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Alma Mater

Instytut Literacki imienia A.M. Gorkiego

Dziedzina sztuki

dramat, opowiadanie, powieść

Ważne dzieła
  • Nazywam się - kobieta (1998)
  • W drodze do siebie (1999)
Strona internetowa

Marija Arbatowa (pseud.), właśc.: Marija Iwanowna Gawrilina (ur. 17 lipca 1957 w Muromie) – rosyjska pisarka, scenarzystka, aktorka, prezenterka telewizyjna i radiowa, publicystka, dziennikarka, polityk i feministka[1].

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Od pierwszego roku życia mieszkała w Moskwie. Studiowała na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Moskiewskiego, a także na wydziale dramaturgii Instytutu Literackiego im. Maksyma Gorkiego. Jako młoda dziewczyna mieszkała na Arbacie, a w jej mieszkaniu spotykali się młodzi artyści.

Działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Jest autorką 14 dramatów i 20 pozycji książkowych. Współpracowała z telewizją prowadząc dla moskiewskiego kanału TV6 talk-showJa sama. Od 1991 prowadziła klub rehabilitacji psychiatrycznej dla kobiet Harmonia, zajmowała się także projektowaniem kampanii wyborczych (w tym kampanii prezydenckiej Borysa Jelcyna). Działała w Związku Sił Prawicowych SPS. W 1999 roku bez powodzenia kandydowała do Dumy. W 2000 roku była szefową sztabu pierwszej kandydatki na urząd prezydencki w Rosji, Ełły Pamfiłowej. W 2007 wystartowała w wyborach do Dumy z listy Partii Sprawiedliwości Społecznej i zdobyła 0,22% głosów.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Córka Iwana Gawriłowicza Gawrilina - wykładowcy filozofii marksistowskiej. Trzykrotnie zamężna. Pierwszym jej mężem był śpiewak Aleksander Mirosznik, drugim politolog Oleg Wite, a obecnym analityk finansowy - Szumit Datta Gupta. Ma dwóch synów bliźniaków - Piotra i Pawła (ur. 1977).

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • 1991: Dramaty do czytania.
  • 1998: Nazywam się – kobieta (Polskie wydanie 2005, tłum. Teresa Kiełb)
  • 1999: Mam czterdziestkę.
  • 1999: Wizyta niestarej damy.
  • 1999: W drodze do siebie.
Marija Arbatowa, 2009
  • 2000: Ruchome związki.
  • 2001: W porównaniu z Puszkinem… i ptak poleci.
  • 2001: Ostatni list do А.
  • 2002: Pożegnanie z ХХ wiekiem.
  • 2003: Siedmiolatka poszukiwań.
  • 2004: Miłość do amerykańskich samochodów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Мария Арбатова - биография, информация, личная жизнь. [w:] Штуки-дрюки © [on-line]. 2021. [dostęp 2021-04-27]. (ros.).