Marian Słowiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marian Słowiński
Ilustracja
major major
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1919
Inowrocław

Data śmierci

2 czerwca 2020

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

1 Dywizja Pancerna

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” Medal „Pro Patria” Medal „Pro Bono Poloniae” Kombatancki Krzyż Pamiątkowy „Zwycięzcom” Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Obrony (Wielka Brytania)
Grób majora Mariana Słowińskiego na cmentarzu Bródnowskim

Marian Bogdan Słowiński (ur. 8 maja 1919 w Inowrocławiu, zm. 2 czerwca 2020[1]) – major Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej 1939.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 maja 1919 w Inowrocławiu. W tym mieście skończył szkołę powszechną i wydziałową. W latach 1934–37 uczęszczał do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 1 w Koninie. Do początku września 1939 służył w 8. kompanii szkolnej w 67 pułku piechoty w Brodnicy.

W połowie września 1939 skierowano go do Rzeszowa, na stanowisko instruktora w 167 Rezerwowym pułku piechoty. Stamtąd ewakuował się na Węgry. Do 4 kwietnia 1940 przebywał w węgierskim obozie dla internowanych w Érsekújvár, skąd uciekł do Francji. Dostał tam przydział do polskiego wojska. Przeszedł szkolenie przeciwpancerne i pod francuskim dowództwem brał udział w walkach pod Verdun. Następnie przedostał się do Wielkiej Brytanii na pokładzie polskiego okrętu. Do 1944 stacjonował w Liverpoolu, Crawford i Dundee, służąc w 65 Batalionie Czołgów, a następnie w 1 Pułku Pancernym.

W szeregach 1 Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka wziął udział w lądowaniu w Normandii i w walkach na linii Chambois-Falaise, wyzwalaniu Belgii i Holandii (w tym Bredy). Szlak bojowy zakończył pod Wilhelmshaven w Niemczech. Następnie do 1947 przebywał w Hanowerze i w tym roku wrócił do Polski.

Od 1959 pracował w ambasadzie kanadyjskiej w Warszawie – najpierw jako kierowca, potem jako kierownik działu administracyjnego. W 1984 przeszedł na emeryturę. Działał w wielu stowarzyszeniach kombatantów, w tym w warszawskim kole byłych żołnierzy 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka.

Zmarł 2 czerwca 2020 w wieku 101 lat[2]. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 30F-2-3)[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zmarł mjr Marian Słowiński, żołnierz gen. Maczka. Dzieje.pl, 2020-06-02. [dostęp 2020-06-02].
  2. Zmarł mjr Marian Słowiński, żołnierz gen. Maczka [online], Onet Wiadomości, 2 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-02] (pol.).
  3. Warszawa: Uroczystości pogrzebowe mjr. Mariana Słowińskiego, żołnierza dywizji gen. Stanisława Maczka. [online], ordynariat.wp.mil.pl, 5 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-05].
  4. M.P. z 2008 r. nr 14, poz. 151.
  5. M.P. z 2000 r. nr 29, poz. 596.
  6. Uroczystość wręczenia odznaczeń w Pałacu na Wodzie. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
  7. „Kombatant”. 12(264), s. 13, 2012. ISSN 0867-8952. 
  8. Relacja ze spotkania „Lądujemy w Normandii”. [dostęp 2013-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)].
  9. Mjr Marian Słowiński odznaczony Krzyżem Złotym z Gwiazdą ZŻWP. dzieje.pl, 2018-05-08. [dostęp 2020-06-06].
  10. Remise de la Légion d’honneur à trois anciens combattants. ambafrance.org. [dostęp 2020-06-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]