Maria Zachwatowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maria Zachwatowicz

Kościół ss. Sakramentek na Rynku Nowego Miasta w Warszawie
Data i miejsce urodzenia	12 marca 1902 Lublin
Data i miejsce śmierci	20 lipca 1994 Warszawa
Narodowość	polska
Alma mater	Politechnika Warszawska
Praca
Budynki	Kościół św. Kazimierza w Warszawie, Pałac Sapiehów w Warszawie

Maria Zachwatowicz (także: Maria Chodźko-Zachwatowicz, ur. Chodźko, ur. 12 marca 1902 w Lublinie, zm. 20 lipca 1994 w Warszawie) – polska architekt i konserwator zabytków, autorka projektów odbudowy wielu obiektów Starego Miasta w Warszawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jej ojcem był Witold Chodźko (1875–1954), profesor higieny, lekarz psychiatra i neurolog. Poślubiła architekta Jana Zachwatowicza, była matką scenografki i aktorki Krystyny Zachwatowicz i śpiewaczki Katarzyny Zachwatowicz-Jasieńskiej.

W roku 1933 uzyskała dyplom na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.

Po II wojnie światowej rozpoczęła pracę w Pracowniach Konserwacji Zabytków przy projektowaniu odbudowy zabytków Starego Miasta w Warszawie. Jej najbardziej znanymi dziełami była odbudowa w latach 1947–1952 Kościoła ss. Sakramentek w Warszawie pod wezwaniem św. Kazimierza, na Nowym Mieście, projektu architekta Tylmana z Gameren oraz w latach 1951–1955 Pałacu Sapiehów przy ul. Zakroczymskiej 6. Współpracowała też przy odbudowie Królikarni na Mokotowie i jej adaptacji na Muzeum Xawerego Dunikowskiego. Projektowała też odbudowę wielu kamienic mieszczańskich na Starym Mieście, m.in. zespołu kamienic przy ul. Brzozowej 27/29 róg Kamiennych Schodków. Pochowana jest na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 170, rząd 2, miejsce 6)^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Lista obiektów. warszawa1939.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
• Nekrolog
• Hanna Faryna-Paszkiewicz, Małgorzata Omilanowska, Robert Pasieczny: Atlas zabytków architektury w Polsce. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 308. ISBN 978-83-01-13478-5.