Maria Sadowska (ur. 1976) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Marysia Sadowska”. Zobacz też: Marysia Sadowska (album).

Maria Sadowska

Maria Sadowska (2019)
Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1976 Warszawa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	pop, jazz
Zawód	piosenkarka, reżyserka
Aktywność	od 1990
Wydawnictwo	Sony BMG Music Poland, EMI Music Japan, QM Music, Fonografika, Sony Music Poland
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Maria Sadowska (ur. 27 czerwca 1976 w Warszawie) – polska piosenkarka wykonująca muzykę jazz, pop, funkową i elektroniczną, scenarzystka i reżyserka filmowa. Członkini Akademii Fonograficznej ZPAV^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Krzysztofa Sadowskiego i Liliany Urbańskiej. W czasie stanu wojennego przez pół roku mieszkała z rodziną w Syrii^[2]. Ukończyła Szkołę Muzyczną II stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie^[3], warszawską Akademię Filmu i Telewizji i łódzką PWSFTviT na kierunku reżyserii.

Na początku lat 90. była członkinią muzycznego zespołu dziecięcego Tęcza, z którym występowała w programie Tęczowy Music Box i dawała koncerty. W 1990 zespół nagrał płytę, na której znalazły się solowe występy Sadowskiej, w tym m.in. piosenka „My wariatki, ładne kwiatki” jej autorstwa^[4]. W 1993 wydała debiutancki, solowy album pt. Jutro, który został wydany pod szyldem Firmy Fonograficzno–Handlowej STD^[5]. W 1997 wydała kolejne dwa, solowe krążki: Lucky Star i Crazy, które ukazały się na japońskim rynku muzycznym^[5].

W wieku 19 lat wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie grała muzykę dance. Podczas pobytu w Ameryce współpracowała z producentami m.in. Madonny i Spice Girls^[6]. W wywiadzie dla portalu JazzSoul.pl opisała pobyt w USA słowami: Ten wyjazd uświadomił mi, że nie nadaję się do robienia komercyjnych rzeczy, na bycie „produktem”. (...) To było fajne doświadczenie, bo szybko uświadomiło mi, kim chcę być i co chcę robić^[6]. Po powrocie do Polski rozpoczęła pracę nad nową płytą, a w 2004 wydała album pt. Marysia Sadowska, na którym umieściła utwory z wierszami Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, a także jeden z tekstem Juliana Tuwima i jeden z tekstem samej Sadowskiej^[7]. Płyta została zachowana w klimacie jazzowo-elektronicznym^[6]. W 2005 z piosenką Tylko tu i teraz zajęła czwarte miejsce w konkursie premier 42. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, a podczas imprezy zdobyła także nagrodę fotoreporterów.

W 2007 uczestniczyła w pierwszej edycji programu TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie^[8] oraz wydała album Tribute to Komeda (inspirowany twórczością Krzysztofa Komedy)^[9] i płytę świąteczną Gwiazda dla każdego^[10]. Po nagraniu albumu pt. Tribute to Komeda rozpoczęła działalność filmową, a w 2009 zaprezentowała swój pierwszy, krótkometrażowy film Non Stop Kolor, będący częścią tryptyku Demakijaż. Również w 2009 wydała dwie premierowe płyty: Demakijaż^[11], za którą otrzymała nominację do Fryderyka 2010^[12], i Spis treści^[13]. Napisała tekst do piosenki „To ty” z albumu 10 historii o miłości zespołu Volver^[14]. W 2011 stworzyła markę odzieżową „Sadowska–Fashion”^[2][15]. W 2012 podczas 37. Festiwalu Filmowym w Gdyni miał premierę jej pełnometrażowy debiut – dramat Dzień kobiet, do którego także napisała muzykę i współtworzyła scenariusz. Za film otrzymała Nagrodę im. Janusza Morgensterna „Perspektywa” oraz była nominowana do Nagrody Filmowej im. Andrzeja Munka za debiut reżyserski.

W 2013 została trenerką w trzeciej edycji programu The Voice of Poland^[16], a jej podopieczny Mateusz Ziółko zwyciężył w finale. 25 sierpnia wystąpiła z utworem „Spis treści” podczas koncertu Lata ZET i Dwójki w Uniejowie oraz zaśpiewała razem z Edytą Górniak i Markiem Piekarczykiem podczas prezentacji piosenki „Tysiące głosów” napisanej na potrzeby promocji trzeciej edycji programu The Voice of Poland^[17]. W tym samym roku napisała tekst do utworu „Zaćmienie” z albumu Sylwii Grzeszczak pt. Komponując siebie^[18]. W marcu wydała album pt. Dzień kobiet. W grudniu wystąpiła podczas 55. festiwalu Jazz Jamboree w koncercie inauguracyjnym muzyczny projekt United States of Beta^[19][20][21]. W marcu 2014 ukazała się płyta zespołu pt. Poles Jazz the World, na który Sadowska nagrała utwór „Non-Aggresion Pact (Pakt o nieagresji)”^[22]. Oprócz tego została trenerką w czwartej edycji The Voice of Poland, a jej podopieczny Juan Carlos Cano zwyciężył w finale. 1 kwietnia 2014 wydała album pt. Jazz na ulicach, który zawierał taneczną muzykę jazzową^[23]. O nagraniu płyty myślała już po nagraniu albumu Tribute to Komeda, ale z powodu wielu zobowiązań filmowych musiała przerwać myślenie^[6]. Jazz na ulicach promowała singlem „Life Is a Beat”^[24]. Jesienią 2015 była trenerką w szóstej edycji The Voice of Poland, a jej podopieczny Krzysztof Iwaneczko zwyciężył w finale. W latach 2016–2017 była trenerką w kolejnych dwóch, jesiennych seriach programu.

W 2017 wyreżyserowała Sztukę kochania, filmową biografię Michaliny Wisłockiej, znanej lekarki-seksuolog z czasów PRL. W 2019 wystąpiła w czwartej edycji programu TVN Agent – Gwiazdy^[25] jako tytułowy Agent^[26]. 24 stycznia 2020 wystąpiła podczas koncertu charytatywnego Artyści dla Mai, który odbył się w warszawskim klubie „Stodoła”^[27]. W tym samym roku pracowała nad adaptacją reportażu Dziewczyny z Dubaju Piotra Krysiaka, opowiadającego o polskich celebrytkach prostytuujących się w Dubaju (premiera w listopadzie 2021) oraz otrzymała honorowego Złotego Anioła na 18. MFF Tofifest. W październiku tego samego roku wydała płytę pt. Początek nocy, łączącą w sobie utwory jazzowe i elektroniczne, którą promowała utworami: „Marakeczi” (nagrany z Leszkiem Możdżerem), „Początek nocy”, „Wolno umierać” i „Kocham cię” (nagrany z Kayah). W tym czasie wystąpiła w performance Dziady w ramach protestów przeciwko zaostrzeniu przepisów dotyczących aborcji, a w listopadzie wzięła udział w nagraniu piosenki „Moje ciało, mój wybór” inspirowanej tymi wydarzeniami^[28]. W 2021 wyreżyserowała komedię romantyczną Miłość na pierwszą stronę^[29], której premiera odbyła się w październiku 2022. W 2023 na miała miejsce premiera wyreżyserowanego przez nią filmu Pokusa, który dostał nominację do Wielkiego Węża – najgorszego film roku, a ona sama nominację w kategorii najgorsza reżyseria^[30].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Od 2017 jej mężem jest wokalista i muzyk Adrian Łabanowski, z którym ma dwoje dzieci: córkę Lilę (ur. 2012) i syna Iwo (ur. 2015)^[31].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy

Cover albumy

Ścieżki dźwiękowe

Minialbumy

Single

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[55].

• 2001: Portret podwójny – obsada aktorska
• 2001: Skrzydła – reżyseria, scenariusz
• 2002: Lukrecja – reżyseria, scenariusz
• 2007: Non-stop kolor – reżyseria, scenariusz, muzyka, obsada aktorska
• 2009: Demakijaż – reżyseria, scenariusz
• 2012: Dzień kobiet – reżyseria, scenariusz
• 2017: Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej – reżyseria
• 2021: Dziewczyny z Dubaju – reżyseria
• 2023: Pokusa – reżyseria, muzyka, obsada aktorska

Przypisy[edytuj | edytuj kod]