Maria Klimas-Błahutowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maria Klimas-Błahutowa (ur. 8 kwietnia 1909 w miejscowości Koziegłowy koło Zawiercia, zm. 11 grudnia 1994) − polska pisarka i krytyk literacki.

Ukończyła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Debiutowała na łamach Polskiego Radia jako krytyk literacki. Od 1945 mieszkała w Katowicach. Od 1948 roku należała do PZPR^[1]. W latach 1951−1956 był redaktorką tygodnika "Życie Literackie", zaś w latach 1956−1957 tygodnika "Przemiany" (Katowice). Następnie w latach 1958−1970 była redaktorką tygodnika "Panorama" (Katowice). W 1957 otrzymała nagrodę miasta Katowic.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

• • 1947 - Na hałdach rosną ludzie. Powieść z życia Zagłębia Dąbrowskiego
  • 1958 - wyd. zm. Drogi do domu
  • 1953 - Miasto nad łuną
  • 1953 - Kamienna róża
  • 1956 - Przedmieście
  • 1962 - Siedem krów tłustych
  • 1965 - Dziewczyna z Wieży Babel
  • 1969 - Skandal w niebie
  • 1973 - Drzewo życia
  • 1976 - Mister Uniwersum
  • 1978 - Głowa do góry

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Bogdan Snoch: Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego. Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 58. ISBN 83-60353-11-5.
• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.brak strony w książce