Marek Rybicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marek Rybicki (ur. 6 lutego 1963 w Warszawie^[1]) – polski judoka, mistrz Polski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był zawodnikiem Kadry Rembertów i Gwardii Warszawa^[1]. W 1982 został mistrzem Europy juniorów w kategorii 60 kg, na akademickich mistrzostwach świata zdobył w 1984 brązowy medal indywidualnie (kat. 65 kg) i drużynowo^[1]. Znalazł się w składzie reprezentacji Polski na Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles w 1984, jednak nie wystąpił tam z powodu bojkotu zawodów przez władze polskie^[2]. Na zawodach Przyjaźń-84 zajął 5. miejsce w kategorii 65 kg^[3].

Był wicemistrzem (1979) i mistrzem (1980) Polski kadetów, mistrzem Polski juniorów (1981), na mistrzostwach Polski seniorów zdobył trzy złote medale (1983 - 60 kg, 1986 - 65 kg, 1989 - 65 kg), dwa medale srebrne (1982 - 60 kg, 1990 - 65 kg) i cztery medale brązowe (1981 - 60 kg, 1984 - 65 kg, 1985 - 65 kg, 1987 - 65 kg)^[1].

W latach 1985-1988 był członkiem zarządu Polskiego Związku Judo^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Adam Wojno, Wiesław Błach Leksykon polskiego judo, wyd. Wrocław 2005, s. 50.
↑ Na olimpijskim szlaku 1984. Sarajewo, Los Angeles, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1987, s. 236
↑ Na olimpijskim szlaku 1984. Sarajewo, Los Angeles, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1987, s. 210

[lpj-1] Adam Wojno, Wiesław Błach Leksykon polskiego judo, wyd. Wrocław 2005, s. 50.

[2] Na olimpijskim szlaku 1984. Sarajewo, Los Angeles, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1987, s. 236

[3] Na olimpijskim szlaku 1984. Sarajewo, Los Angeles, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1987, s. 210

[1]

[2]

[3]