Marek Konarzewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marek Konarzewski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1961 Białystok
Profesor nauk biologicznych
Specjalność: ekologia ewolucyjna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1990
Habilitacja	25 listopada 1996 – zootechnika Instytut Ekologii PAN
Profesura	2004-12-14 14 grudnia 2004(dts)
Polska Akademia Nauk
Status	członek korespondent
Doktor honoris causa Uniwersytet Medyczny w Poznaniu – 2013
Wykładowca akademicki, naukowiec, dyplomata
Uczelnia	Uniwersytet w Białymstoku
Stanowisko	profesor zwyczajny
Instytut	Biologii Ssaków PAN
Stanowisko	profesor
Jednostka	Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Stanowisko	doradca ds. nauki i technologii
Okres zatrudn.	od 2017
Odznaczenia

Marek Konarzewski (ur. 18 czerwca 1961 w Białymstoku) – polski biolog, badacz i popularyzator nauki, profesor nauk biologicznych, pracownik naukowy Uniwersytetu w Białymstoku, członek korespondent PAN, od 2023 prezes PAN^[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia z biologii w Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W 1990 obronił doktorat. W 1996 habilitował się na podstawie pracy Allocation of energy to growth and respiration in avian postembryonic development. W 2004 otrzymał tytuł profesora nauk biologicznych^[3].

Jest profesorem w Katedrze Ekologii Ewolucyjnej i Fizjologicznej Wydziału Biologii Uniwersytetu w Białymstoku oraz na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1991–1993 był stypendystą Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles, gdzie pracował z zespole badawczym amerykańskiego biologa Jareda M. Diamonda. W latach 2008–2013 był radcą-ministra ds. nauki i technologii ambasady RP w Waszyngtonie^[4]. W latach 2017–2021 pełnił funkcję doradcy Ministra Spraw Zagranicznych ds. nauki i technologii^[5][6]. W październiku 2022 wybrany przez Zgromadzenie Ogólne PAN na nowego prezesa Akademii w kadencji 2023–2026^[7].

Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień z pogranicza ekologii ewolucyjnej i fizjologii ptaków i ssaków. Jest autorem lub współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych, licznych artykułów popularnonaukowych, książki popularnonaukowej Na początku był głód, dwóch albumów fotograficznych o przyrodzie Doliny Biebrzy Puszczy Knyszyńskiej oraz tłumaczenia wyróżnionej nagrodą Pulitzera książki Jareda M. Diamonda Strzelby, zarazki, maszyny^{[potrzebny przypis]}.

Wypromował co najmniej sześcioro doktorów, m.in. Pawła Brzęka, Anetę Książek, Karola Zuba^[8].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

• Nagroda Prezesa Rady Ministrów za pracę habilitacyjną (1997)^[9]
• Srebrny Krzyż Zasługi (2004)^[10].
• Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (2013)^[11]
• Nagroda Naukowa Wydziału II PAN (2014)^[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Marek Konarzewski: Na początku był głód. Wydanie drugie rozszerzone i uaktualnione. Warszawa: PIW, 2015. ISBN 978-83-64822-19-3.brak strony w książce
• C. Andrejczuk, M. Konarzewski Biebrza, Warszawa 2008, G+J RBA National Geographic, s. 302, ISBN 978-83-60006-78-8
• J. Kupryjanowicz, M. Konarzewski Nadrzecznymi ścieżkami Podlasia, Trans Humana 2008, s. 280, ISBN 978-83-61-209-01-0

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Strona Zakładu Ekologii Zwierząt w Instytucie Biologii Uniwersytetu w Białymstoku (zawiera linki do publikacji w formacie pdf)
• Wciąż jesteśmy łowcami i zbieraczami – wywiad z Markiem Konarzewskim udzielony dla magazynu National Geographic ze zdjęciem
• Prof. dr hab. czł. koresp. PAN Marek Konarzewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-05-14] .^{[martwy link]}