Marek Karewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marek Karewicz
Marek Andrzej Karewicz
Ilustracja
Marek Karewicz w czasie nocnego jam session w trakcie festiwalu Jazz nad Odrą we Wrocławiu w roku 1970
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1938
Warszawa

Data śmierci

22 czerwca 2018

Zawód, zajęcie

fotografik, dziennikarz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Marek Andrzej Karewicz (ur. 28 stycznia 1938 w Warszawie, zm. 22 czerwca 2018)[1] – polski artysta fotografik specjalizujący się w zdjęciach muzyków jazzowych i rockowych. Również dziennikarz muzyczny, autor radiowy i telewizyjny, prezenter muzyki jazzowej, animator jazzu.

Grób Marka Karewicza na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ul. Młynarskiej w Warszawie

Jako nastolatek Karewicz grywał na trąbce i kontrabasie w zespołach jazzowych. Wyłącznie fotografią zajął się od końca lat 50. za namową Leopolda Tyrmanda[2]. Ukończył liceum fotograficzne przy ul. Spokojnej w Warszawie (u Mariana Dederki), następnie studiował na Wydziale Operatorskim Państwowej Wyższej Szkoły filmowej w Łodzi[3]. Od ok. 1964 prowadził warsztaty fotograficzne i kursy laboratoryjne fotografii w Pałacu Kultury i Nauki, gdzie pomiędzy sesjami zdjęciowymi w studio fotograficznym pracował nad okładkami do płyt.

Karewicz wykonał zdjęcia składające się na archiwum ok. 2 milionów negatywów. Fotografował m.in. ostatnią trasę koncertową Milesa Davisa i europejską trasę koncertową Raya Charlesa oraz koncert The Rolling Stones w Warszawie 13 kwietnia 1967[4]. Jest autorem ok. 1500 okładek płytowych, m.in. serii Polish Jazz oraz uznawanej za przełomową w historii polskiego rocka płyty Blues zespołu Breakout, gdzie sfotografował Tadeusza Nalepę prowadzącego za rękę swojego syna Piotra. Przygotował też okładki płyt Ewy Demarczyk, Niebiesko Czarnych, Czerwonych Gitar, Ireny Santor, Sławy Przybylskiej, Maryli Rodowicz, Stana Borysa i Jerzego Połomskiego.

Był członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików (numer legitymacji 07). Odznaczony został honorowym tytułem FIAP : Fédération Internationale de l'Art Photographique. Działał w Polskim Stowarzyszeniu Jazzowym. W telenoweli Klan grał epizodyczną rolę właściciela klubu jazzowego[5].

Związany był z warszawskimi klubami muzycznymi: Hybrydy, Remont oraz Jazz Club Tygmont. W klubie Tygmont znajduje się stała wystawa fotografii Karewicza. W lutym 2009 ukazał się album This Is Jazz zawierający 200 zdjęć artystów jazzowych autorstwa Karewicza. Jego kontynuacją był album Big-Beat z 2014, w którym znalazły się fotografie polskich wykonawców rockowych oraz wspomnienia Karewicza w opracowaniu Marcina Jacobsona.

Pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 9, grób 110)[6]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nie żyje Marek Karewicz. Fotograf i dziennikarz muzyczny miał 80 lat [online], 22 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-22] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-22].
  2. Mariusz Urbanek: Zły Tyrmand. Warszawa: "Iskry", 2007, s. 192. ISBN 978-83-244-0042-3 (opr.).
  3. W sobotę w Stodole koncert dla Marka Karewicza, fotografa gwiazd. warszawa.wyborcza.pl. [dostęp 2016-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-23)]. (ang.).
  4. Paweł Tomasik, Działania Milicji Obywatelskiej związane z koncertami zespołu The Rolling Stones w Warszawie 13 kwietnia 1967 r. w świetle dokumentów z Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, wspomnień i prasy, „Przegląd Archiwalny Instytutu Pamięci Narodowej” (13), 2020, s. 216, ISSN 1899-1254 [dostęp 2021-12-14].
  5. Marek Karewicz. www.filmpolski.pl. [dostęp 2016-11-05]. (pol.).
  6. śp. MAREK ANDRZEJ KAREWICZ
  7. Mikołaj Gliński: Marek Karewicz „Big Beat”. culture.pl. [dostęp 2016-11-05]. (pol.).
  8. Odznaczenia w Pałacu Prezydenckim w dniu święta narodowego 3 Maja. www.prezydent.pl. [dostęp 2016-11-05]. (pol.).
  9. „Mateusze Trójki 2016” – znamy laureatów!. www.polskieradio.pl. [dostęp 2016-11-05]. (pol.).