Marek Greniewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marek Józef Greniewski
Ilustracja
dr hab. Marek Greniewski
Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1932
Warszawa

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 2023[1]
Warszawa

dr hab. nauk technicznych
Specjalność: matematyka
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1956 – elektronika
Politechnika Warszawska

Habilitacja

1970 – zarządzanie
Szkoła Główna Planowania i Statystyki

Profesor EU
Uczelnia

Europejska Uczelnia

Okres spraw.

2015

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Marek Józef Greniewski (ur. 4 czerwca 1932 w Warszawie, zm. 31 grudnia 2023[1]) – matematyk, informatyk, przedsiębiorca, nauczyciel akademicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

W latach 1950–1955 studiował na kierunku matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Tytuł doktora nauk technicznych uzyskał w 1956 na Politechnice Warszawskiej za rozprawę dotyczącą zastosowania metod algebraicznych do projektowania sieci przełączających. Habilitację uzyskał w 1970 w SGPiS Warszawa z zakresu przetwarzania danych dla potrzeb zarządzania[2].

Praca zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1954–1955 był asystentem w Katedrze Matematyki Politechniki Warszawskiej, kierowanej przez prof. Stefana Straszewicza. W marcu 1956 Greniewski został kierownikiem nowo utworzonej pracowni obliczeniowej w Instytucie Badań Jądrowych PAN. Do tej pracowni został włączony zespół kierowany przez Romualda Marczyńskiego pracujący nad budową maszyny EMAL-2. Greniewski z zespołem zajmował się pisaniem biblioteki programów standardowych dla tej maszyny[3][4].

W połowie 1958 Greniewski odbył kilkutygodniową praktykę w ośrodku obliczeniowym Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej. Z tego pobytu przywiózł kilkanaście tysięcy rdzeni ferrytowych (do pamięci ferrytowych)[5].

W ramach porozumienia Rządu PRL z ONZ Greniewski w 1962, jako stypendysta Międzynarodowej Organizacji Pracy uczestniczył w kilkutygodniowym szkoleniu w firmie ICL, a następnie w 1964 w szkoleniu dotyczącym nowej linii komputerów ICL serii 1900. W maju 1967 był w składzie delegacji do Wielkiej Brytanii, nawiązującej kontakty z firmami komputerowymi, w szczególności z ICL. Przyczynił się do podpisania porozumienia o przekazaniu praw do wykorzystania oprogramowania komputerów ICL serii 1900 na maszynach serii Odra 1300[3]. W kraju jest członkiem Państwowej Komisji Oceny Maszyn Matematycznych – kierowanej przez prof. Antoniego Kilińskiego.

W latach 1967–1970 był kierownikiem ośrodka obliczeniowego w Centralnym Ośrodku Doskonalenia Kadr Kierowniczych (CODKK)[6]. W latach 1970–1976 był głównym specjalistą w Zjednoczeniu „Mera”, ds. zastosowań komputerów serii Odra 1300.

W 1975 odbył praktykę na Wydziale Zarządzania Inżynierii Komputerowej Uniwersytetu Michigan w Ann Arbor. Po powrocie, w latach 1976–1983 został dyrektorem naczelnym w Centrum Komputeryzacji Rynku CEKAR działającym na potrzeby handlu wewnętrznego – zorganizował produkcję mikroprocesorowych kas rejestrujących[5].

W latach 1984–2000 był docentem w Zakładzie Nauk Zarządzania PAN, gdzie był też promotorem 4 prac doktorskich. Od 2000 przeszedł do działalności dydaktycznej w wyższych niepublicznych szkołach prywatnych, organizując wydziały z kierunkiem informatycznym. W 2019 był profesorem informatyki w Europejskiej Uczelni w Warszawie (dawniej: Informatyczno-Ekonomicznej)[7].

Działalność w środowisku[edytuj | edytuj kod]

Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Informatycznego PTI[8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Algebry (m+n)-elementowe i ich zastosowania do układów przekaźnikowo-stykowych, Zastosowania Matematyki, R.4 (1958–1959) nr 2, s. 142–168.
  • Utilisation des Loggiques Trivalentes dans la Theorie des Mecanismes Automatiques, J. Symbolic Logic 24 (1959), no. 3, 257[9].
  • Wstęp do programowania i modelowania cyfrowego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe (1961)[a][10].
  • Robot kierownictwa. Automatyczne przetwarzanie danych, Państwowe Wydawnictwo Naukowe (1967).
  • Kilka uwag o powołaniu Centrum Obliczeniowego PAN, referat na konferencji „40 lat informatyki w Polsce”, październik 1988 r., Informatyka (1989), nr 8–12, s. 25
  • Trochę wspomnień z początków informatyki w Polsce – lata 1948–63, w tomie: Rozwój zastosowań informatyki, PTI Oddział Górnośląski, Katowice (2006) s. 243–249 – wspomnienia spisane w 1993 roku
  • Komputery Odra-1300, [w:] Strategie informatyzacji, PTI Oddział Górnośląski, Katowice (2006) s. 247–257
  • Informatyka a logika formalna wraz z podstawami walidacji programów komputerowych, Oficyna wydawnicza Europejskiej Uczelni, Warszawa (2016)

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Pierwsza polska książka o programowaniu. Wykład oparty jest o przykładową maszynę cyfrową, która tylko w drobnych szczegółach różni się od maszyny EMAL-2

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Zmarł Prof. Marek Greniewski(1932-2023) [online] [dostęp 2024-01-04].
  2. ↑ Dr hab. Marek Józef Greniewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2019-02-14].[martwy link]
  3. ↑ a b ELWRO retro-witryna [online] [dostęp 2019-02-14].
  4. ↑ Początki informatyki w Polsce [online] [dostęp 2019-03-18].
  5. ↑ a b Bezpałko ↓.
  6. ↑ Historia budynku | KSAP [online], ksap.gov.pl [dostęp 2019-02-14].
  7. ↑ Wykładowcy Informatyka - studia Warszawa [online], Europejska Uczelnia w Warszawie [dostęp 2019-02-14] (pol.).
  8. ↑ Członkowie-założyciele PTI / Kalendarium historii PTI / Inicjatywy / Strona główna - Polskie Towarzystwo Informatyczne [online], www.pti.org.pl [dostęp 2019-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-30].
  9. ↑ Symbolic Logic Journal [online].
  10. ↑ Katalog HINT [online], hint.org.pl [dostęp 2019-02-14].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Greniewski&oldid=73202871”