Marek Dochnal – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marek Alojzy Dochnal^[1] (ur. 16 września 1961^[1] w Tarnowie) – polski przedsiębiorca określany jako lobbysta oraz przestępca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent filozofii i prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1989 roku ukończył dwuletnie studia podyplomowe z zakresu prawa na Westfalskim Uniwersytecie Wilhelma w Münster. W 1990 roku ukończył zarządzanie międzynarodowe na Uniwersytecie Columbia.

Działalość gospodarcza[edytuj | edytuj kod]

W 1990 założył spółkę doradztwa biznesowego Proxy sp. z o.o., która wspierała m.in. restrukturyzację państwowego producenta amunicji Mesko. Najwyższa Izba Kontroli zakwestionowała wartość merytoryczną przygotowywanych przez spółkę materiałów oraz zarzuciła jej ujawnienie tajemnicy państwowej^[2][3].

W 1993, wraz z Ciechem i grupą Investment Partners, czyli Elektrimem, Agrosem, Polskim Bankiem Rozwoju, Tomaszem Drewniakiem i Markiem Goldą, współtworzy konsorcjum Chemiko, które podjęło próbę prywatyzacji Ciechu, zablokowaną przez rząd Waldemara Pawlaka^[2][4]. W 1994 założył kilka spółek, m.in. firmę doradczą Larchmont Capital ^[1], agencję public relations Blue Sky Communications oraz Triton Holding z branży energetycznej^[2]. W ramach działalności doradczej i lobbingowej wspierał m.in. Saab Group w trakcie przetargu na zakup wielozadaniowego samolotu bojowego dla polskich Sił Powietrznych, oraz podmioty zagraniczne w ramach procesów prywatyzacji m.in. Cementowni Ożarów^[5] oraz Polskich Hutach Stali^[2]. W latach 1995–1997 współpracował z Siegriejem Gawriłowem, akcjonariusza Banku Powierniczo-Gwarancyjnego, oskarżanego o szpiegostwo^[2][6].

W 1996 zaangażowany w proces powstawania Polkomtela^[2]. W latach 1996–2003 współpracuje z projektantem mody Maciejem Zieniem^[2].

W 2004 założył Polski Fundusz Komunalny, zajmujący się sekurytyzacją wierzytelności komunalnych^[2].

Postępowania i wyroki sądowe[edytuj | edytuj kod]

26 września 2004 zatrzymany przez funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego^[7]. Od 28 września 2004 do 31 stycznia 2008 roku sąd stosował wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. W lipcu 2007 Dochnal złożył skargę na długotrwały areszt (zob. areszt wydobywczy) do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka^[8]. 28 stycznia 2008 Sąd Apelacyjny w Warszawie odmówił przedłużenia aresztu tymczasowego o kolejne 3 miesiące, o co wnioskował prokurator prowadzący postępowanie^[9]. Oskarżony m.in. o korupcję i pranie brudnych pieniędzy, Dochnal został zwolniony z aresztu (ZK Sieradz^[10]) po trzech latach i czterech miesiącach. Ponownie został aresztowany w sierpniu 2008 pod zarzutem pomocnictwa w uzyskaniu fałszywych dokumentów, które miały mu ułatwić opuszczenie kraju. 20 lutego 2009 opuścił areszt w Mysłowicach, po wpłaceniu kaucji w wysokości 850 tys. dolarów^[11]. 18 września 2012 Europejski Trybunał Praw Człowieka zasądził na rzecz Dochnala 12,1 tys. euro odszkodowania za długotrwały areszt, brak możliwości spotkań z rodziną i bezprawny brak dostępu do akt toczących się wobec niego śledztw^[12][13][14].

W programie telewizji TVN Teraz my! Marek Dochnal twierdził, że dziennikarka Wprost, Dorota Kania, pożyczyła 245 tysięcy złotych od jego teściowej, a w zamian za to Kania miała umożliwić Dochnalowi kontakty z politykami PiS w sprawie rzekomej pożyczki zaciągniętej u jego rodziny przez Kanię^[15][16][17]. W odpowiedzi dziennikarka zaprzeczyła tym informacjom^[18] i złożyła w sądzie pozew przeciwko Dochnalowi^[19]. W tej sprawie oświadczenie wydała Rada Etyki Mediów, zalecając powstrzymanie się od ferowania wyroków medialnych^[20]. W kwietniu 2009 proces został zawieszony^[21]. W 2019 zapadł prawomocny wyrok potwierdzający słowa Dochnala^[22].

W 2012 roku zostały mu postawione zarzuty związane z nieprawidłowym zaksięgowaniem dochodów z prywatyzacji Huty Częstochowa^[23]. 25 czerwca 2012 został skazany za korupcję (wręczenie łapówki posłowi Andrzejowi Pęczakowi) przez Sąd Rejonowy w Pabianicach na karę trzech lat i sześciu miesięcy pozbawienia wolności oraz 450 tys. zł grzywny; wyrok nie był prawomocny^[24][12][25]. 10 września 2013 Sąd Okręgowy w Łodzi utrzymał w mocy wyrok pierwszej instancji, jednocześnie zaliczając na poczet orzeczonej prawomocnie kary okres spędzony dotychczas przez Dochnala w areszcie^[26].

26 stycznia 2015 Marek Dochnal wygrał postępowanie kasacyjne w Sądzie Najwyższym. Sąd Najwyższy uwzględnił w całości argumentację jego skargi kasacyjnej i uchylił zaskarżone orzeczenie Sądu Okręgowego w Łodzi oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania^[27][28][29]. 20 października 2015 Sąd Okręgowy w Łodzi wydał wyrok, w którym skazał Dochnala na trzy lata pozbawienia wolności i utrzymał w mocy karę grzywny. Wyrok był prawomocny i podlegał wykonaniu, istnieje jednak możliwość wniesienia kasacji^[30].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

W 2004 zwyciężył w turnieju Cartier World Cup on Snow w Sankt Moritz w grze polo na śniegu^[2][31]. W 2005 Larchmont Capital należąca do Dochnala była sponsorem The Larchmont Royal Windsor Cup, gdzie wraz z angielską królową Elżbietą II pełnił honory gospodarza najważniejszego turnieju polo w Europie^[2][25][32].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]