Marcos de Niza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Marcos de Niza (ur. ok. 1495 w Nicei, zm. 25 marca 1558 w Meksyku) – hiszpański zakonnik i odkrywca. Jako franciszkanin udał się w 1531 do Ameryki i pełnił posługę w Peru, Gwatemali i Meksyku[1]. Z rozkazu wicekróla Antonia de Mendozy wraz z Maurem Estébanem wyruszył na wyprawę na północne tereny ówczesnej Nowej Hiszpanii[1]. Estéban zginął w czasie ekspedycji, natomiast Marcos de Niza wrócił bezpiecznie twierdząc, że widział niezwykle bogate miasta[2]. W rzeczywistości zapewne uwierzył w opowieści Indian. Jego relacja rozbudziła żądzę złota wśród hiszpańskich osadników w Meksyku i stała się przyczyną urządzania nowych wypraw na tereny obecnej Arizony. W 1541 Marcos de Niza został prowincjałem franciszkanów w Meksyku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Marcos de Niza, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-02-14] (ang.).
  2. ↑ Seven Cities of Cíbola, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-02-14] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marcos_de_Niza&oldid=68420479”