Maksymilian Stratanowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maksymilian Stratanowski

Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1913 Orzeł
Data śmierci	17 grudnia 1987
Narodowość	polska
Alma Mater	Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych w Moskwie
Dziedzina sztuki	malarstwo
Multimedia w Wikimedia Commons

Maksymilian Stratanowski (ur. 29 grudnia 1913 w Orle, zm. 17 grudnia 1987^[1]) – polski malarz, znany głównie z malarstwa sztalugowego. Większość prac Stratanowskiego przedstawia pejzaże, martwą naturę i portrety. W 1932 roku Stratanowski podjął studia malarskie w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Moskwie, które ukończył w 1937 roku. W latach 1938–1941 był on członkiem Sojuszu Sowieckich Chudożników. W latach od 1959 do 1964 podróżował po ZSRR.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Od 1949 roku kierował pracowniami malarskimi w teatrach:

• 1949–1954 Teatr Domu Wojska Polskiego
• 1954–1959 Opera Warszawska
• 1959–1969 Teatr Polski
• od 1969 roku Teatr Ziemi Mazowieckiej^[2]

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

• Baletnica (1965)
• Bzy (1962)
• Po deszczu
• Portret córki (1965)
• Portret żony (1960)

Galeria[edytuj | edytuj kod]

• 
  Portret kobiety, olej na płótnie (kolekcja prywatna)
• 
  Bzy (1962)
• 
  Portret córki (1965)

Wystawy zbiorowe[edytuj | edytuj kod]

• 1934–1940 Wystawa Sojuza Sowietskich Chudożników Okręgu Orłowskiego
• 1949 V wystawa Zimowa Plastyki, Radom
• 1953 Okręg Warszawski ZPAP, Zachęta^[3]
• 1954 IV Ogólnopolska Wystawa Plastyki, Zachęta^[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]