French
DeutschMaciej Ostrowski (burmistrz) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 16 grudnia 1972 |
|---|---|
| Burmistrz Myślenic | |
| Okres | od 2003 |
| Poprzednik | Stanisław Kot |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
   | |
Maciej Tadeusz Ostrowski[1] (ur. 16 grudnia 1972 w Myślenicach) – polski polityk samorządowy, burmistrz Myślenic.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył Zespół Szkół Ogólnokształcących w Myślenicach, a następnie historię na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Ukończył również studia podyplomowe w zakresie administracji publicznej oraz zarządzania oświatą[3]. W latach 1996–1998 pracował jako nauczyciel w Zespole Szkół Rolniczych w Myślenicach.
W latach 1998–2002 był zastępcą burmistrza miasta i gminy Myślenice ds. oświaty, a w 2002 pełnił obowiązki przewodniczącego rady miejskiej w Myślenicach[4]. W marcu 2003 został burmistrzem Myślenic – wygrał wtedy w przedterminowych wyborach[5] po rezygnacji poprzedniego burmistrza, Stanisława Kota[6].
W wyborach samorządowych w 2006, 2010 i 2014 startował z listy własnego komitetu (Komitet Wyborczy Wyborców Macieja Ostrowskiego) i każdorazowo wygrywał wybory w pierwszej rundzie uzyskując 71,73%[7] (2006), 55,85%[8] (2010) i 55,33% głosów[9] (2014). W 2014 po raz kolejny został wybrany burmistrzem[10] po pokonaniu kandydata PiS Jarosława Szlachetki. We wcześniejszych wyborach PiS nie wystawiał własnego kandydata i popierał Ostrowskiego[11]. W 2014 wprowadził do Rady Miasta 12 swoich radnych (na 21 miejsc)[12].
W 2012 został uniewinniony z zarzutu usunięcia w 2006 uchwały z dokumentacji prywatno-gminnej spółki w Myślenicach[13].
W czerwcu 2018 zapowiedział, że nie wystartuje w kolejnych wyborach[14]. Jego następcą został wybrany Jarosław Szlachetka[15].
Na początku 2024 został powołany na pełnomocnika wojewody małopolskiego do spraw współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego[16][17].
W wyborach samorządowych 7 kwietnia 2024 uzyskał prawo kandydowania w drugiej turze wyborów burmistrza Miasta i Gminy Myślenice, zdobywając w niej w ponownym głosowaniu 45,88% głosów[18]. W lipcu 2024 został powołany na dyrektora oddziału GDDKiA w Krakowie[19].
Został odznaczony Brązowym (2004)[20] i Złotym (2010)[21] Krzyżem Zasługi oraz Srebrnym Medal za Zasługi dla Policji (2009)[22].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Żonaty, ma dwóch synów: Jana i Radosława[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gmina z Miastem Myślenice. regioset.pl. [dostęp 2016-11-15].
- ↑ a b Strona UM Myślenice. [dostęp 2013-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-18)].
- ↑ Samorządowcy w Małopolsce 1990–2010, Kraków 2010, s. 165. [online]
- ↑ Samorządowcy w Małopolsce 1990–2010, Kraków 2010, s. 165. [online]
- ↑ Rozporządzenie prezesa rady ministrów. prawo.legeo.pl. [dostęp 2016-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)].
- ↑ Burmistrz oddaje stołek – artykuł w tygodniku Przegląd.
- ↑ Strona PKW.
- ↑ Wybory 2010: Maciej Ostrowski burmistrzem Myślenic. miasto-info.pl. [dostęp 2016-11-15].
- ↑ Wyniki wyborów samorządowych 2014 na stronie PKW. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-27)].
- ↑ Wstępne wyniki na miasto-info.pl.
- ↑ Katarzyna Hołuj: Polityczne szpagaty przed wyborami do samorządu. Dziennik Polski, 5 lipca 2014. [dostęp 2015-06-20].
- ↑ Piotr Jagniewski: Maciej Ostrowski burmistrzem Miasta i Gminy Myślenice. Gazeta Myślenicka, 2014-11-20. [dostęp 2016-09-26].
- ↑ Informacja ze strony UM Myślenice. [dostęp 2014-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-23)].
- ↑ Wybory w Myślenicach. Maciej Ostrowski nie wystartuje. dziennikpolski24.pl. [dostęp 2018-10-22].
- ↑ Gmina Myślenice. pkw.gov.pl. [dostęp 2018-10-22].
- ↑ Ster na samorząd. Nowy pełnomocnik wojewody małopolskiego do spraw współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego [online], malopolska.uw.gov.pl [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Serwis Samorządowy PAP [online], samorzad.pap.pl [dostęp 2024-07-08].
- ↑ Wybory Samorządowe 2024.
- ↑ Nowy dyrektor oddziału GDDKiA w Krakowie.
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 7, poz. 91.
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 30, poz. 330.
- ↑ W dzień swojego święta policjanci dostali wyróżnienia [online], Dziennik Polski, 23 lipca 2009 [dostęp 2023-10-17] (pol.).