Maciej Chmiel (dziennikarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Maciej Chmiel

Łukasz Gaweł w maseczce ochronnej podczas pandemii COVID-19 w Polsce (2021)
Data urodzenia	14 maja 1962
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Maciej Jerzy Chmiel (ur. 14 maja 1962) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny. Scenarzysta i producent programów telewizyjnych, filmów dokumentalnych, koncertów, wideoklipów, a także wydawnictw muzycznych. Od stycznia 2016 do lipca 2016 Dyrektor Programu Drugiego Telewizji Polskiej^[1]. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV^[2] i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Maciej Chmiel ukończył studia MBA na Uniwersytecie Illinois (w ramach projektu edukacyjnego skierowanego do wyższej kadry menedżerskiej, realizowanego wspólnie przez University of Illinois i Międzynarodowe Centrum Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego^[3]). Tytuł magistra historii sztuki uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim.

W latach 1985–1990 był menadżerem zespołu Dezerter. Doprowadził do wydania trzech pierwszych płyt grupy w Polsce oraz po jednej w Stanach Zjednoczonych i we Francji. Odszedł z zespołu po dwumiesięcznym cyklu koncertów obejmującym Niemcy, Holandię, Francję, Szwajcarię i Japonię.

Na początku lat 90. Chmiel zajął się dziennikarstwem. Przez kilka lat pisał dla Gazety Wyborczej. Równolegle współpracował z TVP2, a także Brulionem, Tygodnikiem Literackim oraz magazynem Cosmopolitan. W radiowej Jedynce i Trójce prowadził lub współprowadził audycje muzyczne, m.in.:

• Radio Clash (tytuł nawiązywał do piosenki This Is Radio Clash grupy The Clash) – audycja prowadzona z Grzegorzem Brzozowiczem, Hieronimem Wroną i Filipem Łobodzińskim;
• Dzika rzecz (tytuł nawiązywał do piosenki Wild Thing znanej dzięki grupie The Troggs) – audycja prowadzona z Grzegorzem Brzozowiczem;
• Ręka boksera – audycja autorska.

W latach 1994–1996 pracował w TVP1, gdzie – wraz z Andrzejem Horubałą – odpowiadał za reformę działu rozrywki (programy „Muzyczna Jedynka”, „Czad Komando”, „Drgawy”). Był pomysłodawcą Nagród Muzycznych Fryderyk. Pełnił funkcję wicedyrektora festiwali Opole'95 i Sopot'95. W 1996 wspólnie z Andrzejem Horubałą stworzył film dokumentalny 2 Tm 2,3 – rock chrześcijański o grupie muzycznej 2Tm2,3^[4]. Po odejściu z TVP założył i prowadził – początkowo z Andrzejem Horubałą, następnie sam – firmę producencką, Casablanca Studio. W ciągu dziesięciu lat pracy producenckiej spod ręki Chmiela wyszło kilkaset programów telewizyjnych i kilkanaście filmów dokumentalnych, m.in. „Olter”^[5] w reż. Krystiana Matyska, wielokrotnie nagradzany portret perkusisty Jacka Oltera.

W 2006 r. Maciej Chmiel wraz z Wojciechem Cejrowskim współprowadził pilotażowy odcinek talk-show „Produkt jednorazowy”. Od 2006 do 2009, obok Jacka Dehnela i Tymona Tymańskiego, był gospodarzem magazynu kulturalnego „Łossskot”, emitowanego na antenie TVP1. Program ten w 2007 trzymał Nagrodę Srebrnej Tablicy w międzynarodowym konkursie The Hugo Television Awards, organizowanym w Chicago. W tym samym okresie Chmiel współpracował z TVP Kultura, gdzie przeprowadzał wywiady i był gospodarzem serwisów informacyjnych.

Od 2008 do 2009 pełnił funkcję producenta kreatywnego w Agencji Produkcji Filmowej TVP S.A., odpowiedzialnego za rozwój projektów seriali telewizyjnych. Prowadził koncerty „Solidarność z Gruzją” i „Myśmy rebelianci” oraz galę Festiwalu Dwa Teatry. W 2009 ukazał się album „Gajcy!”, którego producentem był Maciej Chmiel (płytę wydało Muzeum Powstania Warszawskiego).

Od 2013 do stycznia 2016 był publicystą tygodnika „Do Rzeczy”^[6]. Następnie został powołany na dyrektora TVP2^[7][8] (wcześniej funkcję tę pełnił Jerzy Kapuściński), lecz w lipcu 2016 został przeniesiony na stanowisko dyrektora Biura Handlu TVP^[8]. 28 kwietnia 2021 powołany na p.o. dyrektora Studia Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej^[9].

W 2014 „za zasługi w działalności na rzecz rozwoju dziennikarstwa” został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi^[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]