Małgorzata Raczyńska-Weinsberg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Małgorzata Raczyńska-Weinsberg
Ilustracja
Małgorzata Raczyńska-Weinsberg (2016)
Data i miejsce urodzenia

1956
Wołomin

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Multimedia w Wikimedia Commons

Małgorzata Helena Raczyńska-Weinsberg, pierwotnie Kocznorowska (ur. 1956[1] w Wołominie) – polska dziennikarka i korespondentka telewizyjna, była dyrektor TVP1.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiowała polonistykę, wpierw w Szkole Pedagogicznej w Słupsku, kierunek ze specjalizacją nauczycielską ukończyła na Uniwersytecie Gdańskim w 1979[2]. Przez dwa lata była nauczycielką języka polskiego w technikum elektrycznym w Zielonce[2]. Następnie przeniosła się do Niemiec Zachodnich, w okolice Stuttgartu[2]. Tam pracowała jako kelnerka, później w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa[3] jako maszynistka i spikerka, następnie jako stażystka w Nowym Jorku[4].

Od 1992 zatrudniona w Polskim Radiu jako korespondentka w Stanach Zjednoczonych i Niemczech. Od 1993 relacjonowała także dla Telewizji Polskiej, serwisu „Teleexpress” w TVP1. W 1994 została kierownikiem placówki korespondenckiej TVP SA w Bonn. Po odejściu z TVP zatrudniona w spółce Easy Net, w Radiu dla Ciebie, później na stanowisku dyrektora programowego w Radiu Polonia.

Od lutego 2005 na stanowisku zastępcy kierownika Redakcji Publicystyki i Widowisk Społecznych TVP1. Redagowała programy Misja specjalna i Na celowniku[4][5]. Od maja 2006 do 4 marca 2008 pełniła funkcję dyrektora TVP1 (od 25 września 2006 do 2 marca 2007 na zwolnieniu lekarskim[6]). W tym czasie zaakceptowała do produkcji m.in. seriale telewizyjne Ranczo i Blondynka oraz filmy Katyń i Generał Nil[4].

Działa społecznie, współpracuje z Caritas Polska[4]. Odznaczona Orderem Ambasadora Rozwoju Profilaktyki Zdrowia w Polsce (przyznawany przez Fundację „Akademia Zdrowia i Urody”, Stałe Przedstawicielstwo ONZ w Polsce oraz Światową Organizację Zdrowia za zaangażowanie na rzecz profilaktyki onkologicznej, poprawy sytuacji osób niepełnosprawnych w Polsce oraz zapobieganiu krzywdzeniu i wykorzystywaniu dzieci, a także za zaangażowanie w problemy ochrony środowiska). Ewa Błaszczyk wręczyła jej Order Anioła nr 2 Fundacji „Akogo?”[4].

Działała jako menedżer projektu tworzenia sześciu wortali internetowych: książka.pl, muzyka.pl, kultura.pl, film.pl, rodzina.pl, kobieta.pl[7]. W sferze internetowej prowadziła autorski w postaci wywiadów wideo publikowanych w serwisie YouTube pt. Rozmowa Małgorzaty Raczyńskiej[5]. Następnie w ramach tego samego portalu rozpoczęła współpracę z internetowym kanałem partii PiS[8][5].

Prowadzi wykłady dla studentów w zakresie dziennikarstwa[9], dla słuchaczy Okęckiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku prowadzi Warsztaty Dziennikarskie w Warszawie[10]. Prowadzi zajęcia w Instytucie Politologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[7].

Zasiada w Radzie Związku Zawodowego Twórców Kultury[11]. Współprowadzi działalność gospodarczą[12].

W wyborach parlamentarnych 2011 do Sejmu RP jako kandydatka bezpartyjna startowała w okręgu wyborczym 19 z listy Prawa i Sprawiedliwości, mandatu nie uzyskała (otrzymała 770 głosów)[13]. Od marca do grudnia 2023 prowadziła programy W otwarte karty i Gdzie jest Pan Cogito[14], które były emitowane w TVP Info, Polskim Radiu Programie I oraz Polskim Radiu 24[15][16].

Jest zamężna z Janem Weinsbergiem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Małgorzata Raczyńska-Weinsberg. kandydacidosejmu.pl. [dostęp 2013-12-24].
  2. ↑ a b c Luiza Zalewska: Raczyńska – z serca Rywinlandu do kariery w IV RP. dziennik.pl, 5 listopada 2007. [dostęp 2013-12-12].
  3. ↑ Byli dziennikarze i pracownicy Rozgłośni Polskiej RWE spotkali się w Warszawie – obchody 60-lecia RWE. wolnaeuropa.pl, 3 maja 2012. [dostęp 2013-12-11].
  4. ↑ a b c d e Małgorzata Raczyńska „Poznałam patologie życia publicznego. Dobra diagnoza pozwala dziś podjąć się leczenia”. mypis.pl. [dostęp 2013-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 grudnia 2013)].
  5. ↑ a b c Małgorzata Raczyńska: twarz TV PiS. 16 września 2013. [dostęp 2013-12-12].
  6. ↑ Raczyńska: Zwolnienie lekarskie nie było ucieczką. gazeta.pl, 8 marca 2007. [dostęp 2016-08-02].
  7. ↑ a b Małgorzata Raczyńska na listach Prawa i Sprawiedliwości. portalmedialny.pl, 28 września 2011. [dostęp 2013-12-12].
  8. ↑ Na temat nowelizacji budżetu z Beatą Szydło i Ryszardem Czarneckim rozmawia Małgorzata Raczyńska. youtube.com, 2013-09-05. [dostęp 2023-03-03].
  9. ↑ Warsztaty dziennikarskie. widok.waw.pl. [dostęp 2013-12-11].
  10. ↑ Okęcki UTW. dkwlochy.pl. [dostęp 2013-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 grudnia 2013)].
  11. ↑ Rada Związku. zztk.pl. [dostęp 2013-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (28 lutego 2014)].
  12. ↑ FIRMA STELLA S C MAŁGORZATA RACZYŃSKA WEINSBERG BEATA GRZELAK. money.pl. [dostęp 2013-12-11].
  13. ↑ Małgorzata Helena Raczyńska-Weinsberg. wybory2011.pkw.gov.pl. [dostęp 2013-12-11].
  14. ↑ TVP Info będzie pokazywać wywiady Małgorzaty Raczyńskiej-Weinsberg z radiowej Jedynki, wirtualnemedia.pl, [dostęp 2023-03-14].
  15. ↑ „W otwarte karty” w Telewizji Polskiej i Polskim Radiu. Pierwszym gościem – Jarosław Kaczyński, tvp.info, [dostęp 2023-03-04].
  16. ↑ Polskie Radio usuwa audycje Małgorzaty Raczyńskiej-Weinsberg [online], wirtualnemedia.pl, 5 stycznia 2024 [dostęp 2024-02-11] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Małgorzata_Raczyńska-Weinsberg&oldid=72838702”