Małgorzata Baranowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Małgorzata Baranowska
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1945
Kraków

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 2012
Warszawa

Dziedzina sztuki

poezja

Irena Szymańska. Małgorzata Baranowska, Ryszard Matuszewski, Wisława Szymborska w PEN-Clubie we wrześniu 1996

Małgorzata Baranowska (ur. 15 marca 1945 w Krakowie, zm. 22 stycznia 2012 w Warszawie[1]) – polska poetka, pisarka, krytyczka i historyczka literatury, varsavianistka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim pracowała w Instytucie Wydawniczym Nasza Księgarnia. Od 1972 pracowała w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Autorka słuchowisk dla dzieci i audycji literackich w Polskim Radiu[2].

Członkini Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Publikowała w czasopismach „Teksty Drugie”, „Res Publica Nowa”, „Twórczość”, „Konteksty”. Dwukrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike: w 2000 za książkę Prywatna historia poezji[3] oraz w 2004 za książkę Posłaniec uczuć: prywatna historia pocztówki[4] (ta książka została wybrana książką Stycznia Warszawskiej Premiery Literackiej 2004[5]). W 2004 otrzymała nagrodę Ministra Kultury.

Przez 30 lat ciężko chorowała (na toczeń rumieniowaty układowy), a swoim zmaganiom poświęciła książkę To jest wasze życie. Być sobą w chorobie przewlekłej (1994)[6]

Pogrzeb pisarki odbył się 27 stycznia 2012 w kościele pw. św. Karola Boromeusza na Starych Powązkach, gdzie spoczęła[7] (kwatera 102-4-27)[8].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Miasto (1975) – wiersze
  • Zamek w Pirenejach (1980) – wiersze
  • Surrealna wyobraźnia i poezja (1984)
  • Pamiętnik mistyczny (1988)
  • Jak słońce pilnowało żyrafek (1988) – dla dzieci
  • Pawie oczka (1988) – dla dzieci
  • To jest wasze życie. Być sobą w chorobie przewlekłej (1994)
  • Warszawa: miesiące, lata, wieki (1996)
  • Prywatna historia poezji (1999)
  • Powrót (2002) – wiersze
  • Posłaniec uczuć: prywatna historia pocztówki (2003)
  • Tylko się rozejrzeć. Szczęście codzienne (2004)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Małgorzata Baranowska nie żyje. Poetka miała 67 lat. gazeta.pl, 2012-01-23. [dostęp 2012-01-23].
  2. Halina Floryńska-Lalewicz: Małgorzata Baranowska. culture.pl, luty 2004. [dostęp 2012-01-23].
  3. Małgorzata Baranowska. wp.pl. [dostęp 2012-01-23].
  4. Nagroda Nike 2004. nike.org.pl. [dostęp 2015-08-05].
  5. „Podróże z Herodotem” Książką Roku 2004 / Wydarzenia / Instytut Książki [online], www.instytutksiazki.pl, 18 listopada 2005 [dostęp 2016-03-06].
  6. sylwetka Małgorzaty Baranowskiej na stronie www.culture.pl.
  7. Małgorzata Baranowska. wyborcza.pl.pl. [dostęp 2012-01-27].
  8. Cmentarz Stare Powązki: MARIA BARANOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-11-28].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]