MTU-12 – Wikipedia, wolna encyklopedia
MTU-12, eksponat Wojskowo-historycznego muzeum artylerii, wojsk inżynieryjnych i łączności w Petersburgu | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Trakcja | gąsienicowa |
Załoga | 2 |
Historia | |
Prototypy | |
Produkcja | 1955 – ? |
Dane techniczne | |
Silnik | 1 silnik wysokoprężny, 12-cylindrowy W-54 o mocy 520 KM przy 2000 obr./min. |
Transmisja | mechaniczna |
Pancerz | spawany z płyt walcowanych, grubość: 99 mm (przód kadłuba), 80 mm (boki kadłuba) |
Długość | 12,30 m (całkowita) |
Szerokość | 3,28 m |
Prześwit | 0,50 m |
Masa | 34 000 kg (bojowa) |
Osiągi | |
Prędkość | 48 km/h (po drodze) |
Zasięg pojazdu | 400 km (po drodze) |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) | 1,40 m |
Kąt podjazdu | 30º |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 wielkokalibrowy karabin maszynowy DSzKM kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 400 szt.) | |
Użytkownicy | |
ZSRR |
MTU-12 – radziecki czołg mostowy wykorzystujący podwozie czołgu T-54.
Pojazd wyposażony był w pojedyncze przęsło o długości 12 m i nośności do 50 t. Zastąpiony przez czołg mostowy MTU-20.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- А.В. Карпенко: Обозрение отечественной бронетанковой техники (1905-1995). Санкт-Петербург: Невский Бастион, 1996, s. 455.