Luiza Julianna Orańska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Luiza Julianna Orańska
Ilustracja
elektorowa Palatynatu
Okres

od 23 czerwca 1593
do 19 września 1610

Jako żona

Fryderyka IV

Dane biograficzne
Dynastia

Orańska-Nassau

Data i miejsce urodzenia

31 marca 1576
Delft

Data i miejsce śmierci

15 marca 1644
Królewiec

Ojciec

Wilhelm I Orański

Matka

Charlotta de Bourbon

Mąż

Fryderyk IV

Dzieci

Luiza Juliana,
Katarzyna Zofia,
Fryderyk V,
Elżbieta Charlotta,
Anna Eleonora,
Ludwik Wilhelm,
Moritz Christian,
Ludwik Filip

Luiza Juliana jako dziecko

Luiza Juliana Orańska (ur. 31 marca 1576 w Delfcie; zm. 15 marca 1644 w Królewcu) – księżniczka orańska, żona palatyna reńskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Luiza Julianna była najstarszą córką Wilhelma I Orańskiego i jego trzeciej żony Charlotty de Bourbon. Po zamordowaniu ojca jej wychowaniem zajęła się macocha Louise de Coligny.

23 czerwca 1593 poślubiła w Dillenburgu palatyna reńskiego Fryderyka IV. Miała ośmioro dzieci:

Po śmierci męża została wraz z księciem Janem von Pfalz-Zweibrücken-Veldenz ich opiekunką.

W 1619 odradzała synowi Fryderykowi V przyjęcie czeskiej korony. Po jego klęsce wojska cesarskie zajęły Palatynat, a Luiza Julianna wraz z resztą rodziny musiała uciekać. Zamieszkała początkowo u księcia wirtemberskiego Jana Fryderyka. Ten jednak bojąc się gniewu cesarza polecił jej wyjechać ze swojego państwa. Luiza Julianna zamieszkała u swojej córki Elżbiety w Berlinie. W 1638 rodzina elektora brandenburskiego musiała przenieść się do Królewca. Wraz z nią podążyła Luiza Julianna.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Karl Kollnig, Die Kurfürsten von der Pfalz, 1993.