Luigi Oreglia di Santo Stefano – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	13 maja 1866
Konsekrator	Lodovico Altieri
Współkonsekratorzy	Pietro de Villanova Castellacci; Alessandro Franchi
Konsekrowani biskupi
Stanislao Eula	17 kwietnia 1876
Isidoro Verga	13 grudnia 1896
Współkonsekrowani biskupi
Domenico Guadalupi	9 maja 1872
Alessandro de Risio	9 maja 1872
Francesco Saverio Mangeruva	9 maja 1872
Giovanni Battista Alessio Tommasi	9 maja 1872

Luigi Oreglia di Santo Stefano
	Kardynał biskup
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	9 lipca 1828 ; Bene Vagienna
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1913 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	30 listopada 1896–7 grudnia 1913
	Kamerling
Okres sprawowania	27 marca 1885–7 grudnia 1913
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1851
Nominacja biskupia	1866; arcybiskup tytularny Damietta
Sakra biskupia	13 maja 1866
Kreacja kardynalska	22 grudnia 1873; Pius IX
Kościół tytularny	biskup Ostia e Velletri
	Multimedia w Wikimedia Commons

Luigi Oreglia di Santo Stefano (ur. 9 lipca 1828, zm. 7 grudnia 1913) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Turynie i w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1851. W maju 1866 został tytularnym arcybiskupem Damietty, a następnie nuncjuszem apostolskim w Belgii (1866-68) i w Portugalii (1868-73). W grudniu 1873 został mianowany kardynałem prezbiterem S. Anastasiae. Prefekt św. Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii 1876-85. Uczestniczył w konklawe 1878. Kardynał-biskup Palestriny 1884-89. Od 1885 kamerling św. Kościoła Rzymskiego, arcykanclerz Rzymskiego Uniwersytetu i opat komendatoryjny Tre Fontane. Kardynał-biskup Porto e Santa Rufina i subdziekan św. Kolegium 1889-96. Od 1896 kardynał-biskup Ostia e Velletri, prefekt św. Kongregacji ds. Ceremonii i dziekan św. Kolegium Kardynałów. Uczestniczył w obchodach roku jubileuszowego 1900 w Rzymie, otwierając i zamykając Święte Drzwi w bazylice św. Pawła za Murami. Przewodniczył konklawe 1903. Zmarł w Rzymie w wieku 85 lat jako ostatni kardynał z nominacji Piusa IX.

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1404–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)

Luigi Oreglia di Santo Stefano – Wikipedia, wolna encyklopedia

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]