French
DeutschLudwik Zaturski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 27 czerwca 1905 |
|---|---|
| Data śmierci | 3 września 1967 |
| Zawód, zajęcie | artysta fotograf, fotoreporter, filmowiec |
| Narodowość | polska |
Ludwik Roman Zaturski, pseudonim dr Raczek (ur. 27 czerwca 1905 we Lwowie, zm. 3 września 1967) – asystent Katedry Anatomii Opisowej Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1][2]. Polski artysta fotograf, fotoreporter, filmowiec[1][3]. Członek rzeczywisty Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego[1]. Członek rzeczywisty Związku Polskich Artystów Fotografików[1][4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ludwik Zaturski ukończył szkołę średnią we Lwowie[1]. Był absolwentem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. Związany z lwowskim środowiskiem fotograficznym (był uczniem Józefa Świtkowskiego) – miejsce szczególne w jego twórczości zajmowała fotografia dokumentalna, fotografia naukowa oraz fotografia reportażowa[1]. Był autorem naukowych filmów krótkometrażowych[1]. Od 1925 roku był członkiem rzeczywistym Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego, w którego pracach (wystawach, konkursach) uczestniczył do 1939 roku[1].
Po wybuchu II wojny światowej był autorem wielu fotografii i filmów krótkometrażowych, dokumentujących życie i zbrodnie w okupowanej Warszawie[1]. W 1943 roku został instruktorem fotografii i filmu w nowo powstałej komórce foto-filmowej, utworzonej przy Komendzie Głównej Socjalistycznej Organizacji Bojowej w Warszawie[5]. Był autorem zdjęć i filmów krótkometrażowych (między innymi) z powstania warszawskiego, kręconych w niebezpiecznych warunkach (materiałów wysyłanych drogą konspiracyjną za granicę i tam prezentowanych, archiwizowanych)[1][5][6]. W czasie powstania warszawskiego był komendantem Szpitala Polowego nr 104, przy ulicy Śmiałej 43[7].
Po zakończeniu II wojny światowej mieszkał i pracował (jako lekarz) w Warszawie[1]. Zajmował się fotografią i krótkometrażowym filmem naukowym[1]. W latach 1949–1953 był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi[1]. W 1954 roku został przyjęty w poczet członków rzeczywistych Związku Polskich Artystów Fotografików[1][4]. W 1956 roku został kierownikiem pracowni fotograficznej w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie – kierował pracownią do 1962 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Janina Mierzecka - Całe życie z fotografią. Wydawca - Wydawnictwo Literackie Kraków (1981), ISBN 83-08-00296-X
- ↑ Alfabetyczny Spis Zmarłych [online], archive.fo, 29 marca 2021 [dostęp 2021-03-29].
- ↑ Powstańcze Biogramy – Ludwik Zaturski [online], www.1944.pl [dostęp 2019-10-18] (ang.).
- ↑ a b Związek Polskich Artystów Fotografików – byli członkowie ZPAF [online], archive.fo, 19 czerwca 2019 [dostęp 2019-10-18].
- ↑ a b Wacław Żdżarski – Historia fotografii warszawskiej. Wydawca – Państwowe Wydawnictwo Naukowe (1974)
- ↑ FilmPolski.pl – Warszawa walczy 1939-1945: 63 dni powstania warszawskiego [online], web.archive.org, 24 września 2015 [dostęp 2019-10-18] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24].
- ↑ Ludwik Zaturski, ps. dr Raczek – Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego [online], web.archive.org, 21 stycznia 2019 [dostęp 2019-10-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-21].