French
DeutschLudwik Wilczyński (oficer) – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 września 1892 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | Armia Imperium Rosyjskiego |
| Jednostki | 6 Kompania Zaopatrywania |
| Stanowiska | dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
.jpg){kind=small} | |
| Odznaczenia | |
          | |
Ludwik Henryk Wilczyński[a] (ur. 6 września 1892[b] w Żerebkach[3], zm. po 1945) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 6 września 1892 w Żerebkach, w ówczesnym powiecie starokonstantynowskim guberni wołyńskiej, w rodzinie Aleksandra i Heleny z Kotowiczów[4][5].
19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[6]. Służył w 29 Pułku Piechoty w Kaliszu[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 80. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[9][10]. 31 marca 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. Po awansie został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza pułku[12][13]. W maju 1927 został przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu[14]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 51 Pułku Piechoty w Brzeżanach na stanowisko dowódcy II batalionu[15][16]. W marcu 1930 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nisko na stanowisko komendanta[17][18]. Z dniem 1 stycznia 1933 został przeniesiony do Komendy Placu Kalisz na stanowisko komendanta[19][20][21]. Z dniem 30 września 1935 został przeniesiony w stan spoczynku na podstawie orzeczenia komisji rewizyjno-lekarskiej[22]. W latach 1937–1938 został zatrudniony w Junackich Hufcach Pracy na stanowisku komendanta 14 batalionu pracy w Wilnie[23].
Jako dowódca 6 kompanii zaopatrywania 5 Kresowej Dywizji Piechoty wziął udział w kampanii włoskiej, m.in. w bitwie o Monte Cassino.
Żonaty[24]. Był ojczymem: Feliksa (ur. 14 stycznia 1907), studenta weterynarii[24], Jana Konstantego Trzebuchowskiego (ur. 15 maja 1908), kapitana 25 pułku artylerii lekkiej[24][25] i Zbigniewa Izydora Trzebuchowskiego (ur. 14 stycznia 1912), porucznika 16 pułku ułanów[24][26].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3647[4][27]
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[28]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[29][30]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”[31][32]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[29]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[29]
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 27332[33]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką[34]
- Krzyż Kawalerski Orderu Imperium Brytyjskiego – 13 sierpnia 1945[35]
- francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny[36]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Ludwik II Wilczyński”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie kapitana lekarza rezerwy Ludwika I Wilczyńskiego ur. 19 sierpnia 1875[1].
- ↑ W styczniu 1934 sprostowano datę urodzenia mjr. Ludwika Wilczyńskiego z „25 sierpnia 1893” na „6 września 1892”[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 209, 405, 1153, 1219.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 24.
- ↑ Żerebki 1 (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 778..
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-13]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920, s. 781.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 105, 943.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 38.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 547.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 209, 405.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 169.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 194, 348.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925, s. 268.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 154.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 137.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 65, 171.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25, 519.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 431.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 16.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 16.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 10.
- ↑ Durka 2018 ↓, s. 199, 200, 201.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 182, 742.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 148, 700.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 9.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25.
- ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 634. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 48.
- ↑ Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino : 6 Kompania Zaopatrywania. Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino. [dostęp 2021-03-12]..
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.
- ↑ Wilczynski, Ludwik Henryk - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-02-01].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 209.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wilczyński Ludwik II. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.64-5456 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-08].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Jarosław Durka: Między pracą a edukacją. Z życia Junackich Hufców Pracy na Kresach Wschodnich w II poł. lat 30. XX w. W: Oświata i nauka na Kresach Wschodnich w XIX i XX wieku. J. Lusek (red.). Bytom–Poznań: 2018. ISBN 978-83-65786-23-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.