Ludovico de Torres – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	31 stycznia 1588
Konsekrator	Gabriele Paleotti
Współkonsekratorzy	Silvio Savelli; José Esteve Juan
Konsekrowani biskupi
Juan Corrionero	8 maja 1589
Lorenzo Celsi	10 sierpnia 1591
Carlo Bescapè	24 lutego 1593
Alessandro della Torre	13 lutego 1594
Giovanni Garzia Millini	12 czerwca 1605
Guido Bentivoglio	27 maja 1607
Antonio Seneca	2 lipca 1607
Vincenzo Bonincontro	8 lipca 1607
Franciscus Manini	8 lipca 1607
Giuseppe Pisculli	30 września 1607
Współkonsekrowani biskupi
Alessandro Riccardi	12 marca 1591
Napoleone Comitoli	11 sierpnia 1591
Jean-François Bordini	25 lutego 1592
Tommaso Calvi	6 maja 1593
Guglielmo Bastoni	6 maja 1593
Basilio Pignatelli	5 września 1593
Marsilio Landriani	14 listopada 1593
Alessandro de Franceschi	8 maja 1594
Ascanio Giacobazio	1 maja 1595
Antonio d’Aquino	1 maja 1595
Ottavio Bandini	25 czerwca 1595
Erminio Valenti	18 września 1605
Pompeio Arrigoni	24 lutego 1607
Anselmo Marzato	24 lutego 1607

Ludovico de Torres
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	1552 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1609 ; Rzym
	Arcybiskup Monreale
Okres sprawowania	1588–1609
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	31 stycznia 1588
Kreacja kardynalska	11 września 1606; Paweł V
Kościół tytularny	S. Pancratii
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ludovico de Torres (ur. 1552 w Rzymie, zm. 8 lipca 1609 tamże) – włoski duchowny katolicki pochodzenia hiszpańskiego, kardynał, arcybiskup Monreale, bratanek arcybiskupa Luigiego Torresa, stryj kardynała Cosimo de Torresa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

22 stycznia 1588 został wybrany arcybiskupem Monreale, którym pozostał już do śmierci. 31 stycznia 1588 przyjął sakrę z rąk kardynała Gabriele Paleottiego (współkonsekratorami byli arcybiskup Silvio Savelli i biskup Giuseppe Stefano). 11 września 1606 Paweł V wyniósł go do godności kardynalskiej. Od 1607 do śmierci był Bibliotekarzem Świętego Kościoła Rzymskiego.