Lucjusz I – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lucjusz I
Lucius
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

brak danych
Rzym

Data i miejsce śmierci

5 marca 254
Rzym

Papież
Okres sprawowania

253–254

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

25 czerwca 253

Święty
Lucjusz I
Ilustracja
Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

4 marca

Lucjusz I (ur. w Rzymie, zm. 5 marca 254 tamże) – święty Kościoła katolickiego, 22. papież w okresie od 25 czerwca 253 do 5 marca 254[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Lucjusz, Rzymianin, był synem Porfiriusza. Pontyfikat Lucjusza przypada na poważne prześladowania chrześcijan. Wkrótce po wyborze został wygnany przez cesarza Treboniana Galla[2]. Dopiero po śmierci cesarza, mógł bezpiecznie powrócić do Rzymu, gdzie czekał entuzjastyczny list od biskupa Cypriana, który gratulował papieżowi wytrwałości[2].

Popierał łagodniejszą praktykę pokuty. Był wyrozumiały wobec ludzi "upadłych", za co krytykowali go tzw. nowacjanie, zwolennicy antypapieża Nowacjana (251 – ok. 258)[2].

Liber Pontificalis wskazuje, że gdy Lucjusz powrócił do Rzymu, za rządów nowego cesarza Waleriana, zginął śmiercią męczeńską w Rzymie. Jednak wg Katalogu Liberiusza zmarł śmiercią naturalną. Został pochowany w Katakumbach św. Kaliksta[2].

Jest czczony 4 marca[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 20. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 35. ISBN 83-06-02633-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]