Lucjan Kaszycki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lucjan Kaszycki
Jean Clero
Data i miejsce urodzenia

27 września 1932
Kraków

Data i miejsce śmierci

5 maja 2021
Warszawa

Gatunki

muzyka rozrywkowa

Zawód

kompozytor, aranżer, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Lucjan Marian Kaszycki, ps. „Jean Clero” (ur. 27 września 1932 w Krakowie[1], zm. 5 maja 2021 w Warszawie[2]) – polski kompozytor, aranżer, publicysta muzyczny, pedagog, profesor sztuk muzycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę muzyczną I stopnia w Nowym Targu w klasie Heleny Szkielskiej. W 1951 zdał maturę w Liceum im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu. Następnie ukończył studia na Wydziale Kompozycji Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, w klasie Stanisława Wiechowicza. Już w trakcie studiów rozpoczął pracę jako kierownik muzyczny w krakowskim Teatrze Groteska (1954–1958). Tworzył też własne kompozycje, otrzymał wyróżnienie za utwór Scherzo symfoniczne na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim, a także drugą nagrodę za kompozycję Passacaglia, którą napisał na wielką orkiestrę symfoniczną. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w liceum muzycznym, a potem wykładał kompozycję muzyczną w krakowskiej PWSM. Wykształcił takich muzyków jak Jan Jarczyk, Ryszard Szeremeta, Andrzej Zarycki, Andrzej Zieliński i inni. Okazjonalnie występował jako ekspert w zakresie tematów muzycznych w Wielkiej grze. W 1976 wykładał na warsztatach jazzowych „Radost '76” w Mąchocicach koło Kielc; był współscenarzystą poświęconego temu wydarzeniu filmu dokumentalnego Gramy standard! w reżyserii Andrzeja Wasylewskiego[3].

W 1974 zamieszkał w Warszawie, na tamtejszej Akademii Muzycznej obejmował stanowiska docenta (1983), a następnie profesora (1990). W 2002 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych[4]. W latach 1974–1977 pracował jako kierownik Redakcji Muzycznej Programu III Polskiego Radia. W 1985 zajął się realizacją muzyki rozrywkowej, elektronicznej i komputerowej we własnym studiu. W 1992 wraz z Alicją Kazaniszyn współtworzył pierwszą w Polsce prywatną szkołę muzyki rozrywkowej (przemianowaną na Autorską Szkołę Muzyki Rozrywkowej i Jazzowej I i II stopnia im. Krzysztofa Komedy w Warszawie).

Był twórcą muzyki do około 150 spektakli teatralnych (wystawianych m.in. w teatrach Krakowa, Warszawy, Gdyni, Poznania), do ponad 40 filmów, m.in. do Pożegnania (1958), Gangsterów i filantropów (1962) i Jak być kochaną (1962)[2], a także do pieśni do wierszy George’a Byrona, Williama Shakespeare’a, François Villona oraz Tadeusza Gajcego. W latach 1967–1972 prowadził Zespół Organowy Rozgłośni Polskiego Radia w Krakowie. Jego piosenki śpiewali m.in. Sława Przybylska, Hanna Rek, Piotr Szczepanik, Ewa Demarczyk, Joanna Rawik[5] i Irena Santor.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (2002)[6] i Oficerskim (2011)[7] Orderu Odrodzenia Polski. W 2013 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[8].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Piosenki z muzyką Lucjana Kaszyckiego[edytuj | edytuj kod]

  • Chciałabym
  • Cztery zielone słonie
  • Głogi
  • Idzie drogą jesień
  • Ja mam szczęście do wszystkiego
  • Już czeka utarty mak
  • Ktoś zadrwił z nas
  • Lubię te moje smutki
  • Niby nic
  • Nie chodź tą ulicą
  • Nie twoje kroki
  • Nocą na Kanoniczej
  • Od brzegu do brzegu
  • Osobni
  • Pamiętasz, była jesień
  • Piosenka o wieczornym gościu
  • Stary malarz
  • Tańczy Józefinka
  • To wszystko z nudów
  • W blasku słońca
  • Zatrzymaj wóz

Inne kompozycje[edytuj | edytuj kod]

  • Czarodziejski pierścień (musical dla dzieci, 1986)
  • Diabły warszawskie (musical dla młodzieży, 1987)
  • Dziadek do orzechów[9] (bajka muzyczna, 1989)
  • Gdzieś w niedorzeczu Wisełki (musical, 1969)
  • Kwiat paproci (musical dla młodzieży, 1989)
  • Meridian (musical dla dzieci, 2004)
  • Słomkowy kapelusz (musical, 1968)
  • Tajemnicza pozytywka, czyli jak zwabić starszą panią (musical, 1963)
  • W krainie wiatru, srebrnych jezior i jaskiń (baśń muzyczna, 2000)
  • Wampuka (opera buffa, 1983)
  • Wyczaruję ci bajkę[10] (piosenki dla dzieci, 1984)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Józef M. Chomiński: Słownik muzyków polskich. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1967, s. 319.
  2. ↑ a b Lucjan Kaszycki w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2021-05-06].
  3. ↑ Gramy Standard! w bazie filmpolski.pl [dostęp 2021-05-06].
  4. ↑ Prof. przew. kwal. I Lucjan Kaszycki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-05-06].[martwy link]
  5. ↑ Klasyczny kompozytor… muzyki rozrywkowej. Z Lucjanem Kaszyckim rozmawia Andrzej Pacuła. „Piosenka – Rocznik kulturalny”. Nr 3, s. 119, 2015. 
  6. ↑ M.P. z 2002 r. nr 18, poz. 308
  7. ↑ M.P. z 2011 r. nr 47, poz. 528
  8. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
  9. ↑ Dziadek do orzechów. KPPG. [dostęp 2021-05-07].
  10. ↑ Wyczaruję ci bajkę. KPPG. [dostęp 2021-05-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lucjan_Kaszycki&oldid=73223443”